Losvaste deuntjes VII; Geheime ontmoeting met Ongelovige Thomas
A top secret meet&greet.
1965 vond er een zoveel mogelijk geheim gehouden ontmoeting plaats tussen Elvis en The Beatles. Toen de jongens uit Liverpool hun idool zagen, konden ze van de zenuwen niks meer zeggen. Uiteindelijk stond Elvis op en zei; “if y’all gonna keep staring at me like that I’m going to bed … or we could jam?”
Iedereen toen aanwezig had en heeft nog steeds spijt dat ze geen bandrecorder hebben aangezet.
Maar in de zeventiger jaren nam hij hun Something op en integreerde hun Get Back in zijn versie van Little Sister. Vandaar dat deze ook valt in de periode van losvaste deuntjes.
En wie weet, zijn deze opnames tijdens die jamnacht geboren. We zullen het nooit weten. Het was dan ook topsecret.
https://www.youtube.com/watch?v=8WiVzo2iJ8M
Ongelovige Thomas
Het was even zweten, want het zal toch niet? Ik bedoel, deze hoorde toch ook wel in de zeventiger jaren? Toch gauw één van mijn meest favoriete deuntjes en verdorie, lees ik; 1968. In 1968 schreef Barry Mann deze topper die hij zelf ook op plaat zette. Barry nam al zijn demo’s zelf op en arrangeerde die ook. Hij trouwde met Cynthia Weil, ook een songwriter uit dezelfde stal waar Barry toe behoorde. Samen schreven ze o.a. You’ve lost that loving feeling. Vanaf de jaren zeventig namen hun hits af en ik dacht nee hè, hebbik weer. Ik zag al mijn hoop in rook opgaan, want hoe dan? Hoe zal potverdikkie toch niet, dat deze niet in de juiste periode viel? Ik kon het gewoon niet geloven. En dat was maar goed ook. Want na Barry nam BJ Thomas een verbeterde vertolking van ‘I just can’t help believin’ ‘ op in, jawel, 1970! Ik zat safe!
BJ Thomas had al in zijn bandjestijd nationaal succes. Maar na solo te zijn gegaan, volgde zijn Hooked on a feeling.
Dat was eind jaren zestig en de jaren zeventig kon je er al in horen doorklinken. Eigenlijk verdient BJ Thomas een eigen deuntjespagina met bijvoorbeeld ook nog zijn ‘Raindrops keep falling on my head’. Dit deuntje is zo typerend, duurt maar 2 minuten. Maar ik herinner mij het als veel langer.
Weet U wat, ik geef hem gewoon een eigen pagina.
Dat is dan weer het leuke van die verdomde quarentaine. De zoektochten naar en van deuntjes doen je van het één in het ander rollen. In de eerste jaren zeventig scoorde Thomas nog meerdere hits. Maar na een mislukking in film werd het ook muzikaal rap minder. In 1975 keerde het succes toch weer terug. Want wat te denken als losvast deuntje van Hey, won’t you play … etc.?
Begin jaren tachtig begon Thomas de fles te raken. En toen de drugs er ook nog bij kwamen, ging het snel bergafwaarts met hem. Maar na een langdurige periode van niet weten of er nog een morgen zou komen, wist hij zijn verslaving te verslaan. In de jaren negentig ging ie weer met regelmaat op toernee en is één van de meest toonaangevende artiesten van de losvaste deuntjes gebleken.
Hoe anders en deplorabel is dat gelopen met Elvis? The King was toch de reden dat ik het deuntje van I just can’t help believin’ in herinnering wilde brengen.
Eerlijk is eerlijk, BJ Thomas zette in 1970 de standaard van dit lied eigenlijk best goed neer. Al dat Elvis nog maar hoefde te doen, was deze te vervolmaken. Maar dat deed ie dan ook op zijn eigen onnavolgbare wijze.
Op 11 augustus 1970 zette hij zijn versie op plaat. Daarvoor had hij deze natuurlijk al goed onder de knie gekregen. Deze clip van zo’n oefening tekent zijn geweldige insteek van deuntjes opnemen. Het mocht nooit clean studiowerk zijn. Je moest, volgens hem, altijd imperfecties kunnen horen. Anders was het niet echt. Wel nam hij heel veel tijd om in te zingen. Uren en uren grapte en grolde hij in de studio met zijn clan en nam moeiteloos tussen neus en lippen door meerdere versies op.
Op het moment dat de producers dan de heren tot de orde riepen, om nu dan eens een echte take op te nemen, zei hij; dat hebben we al gedaan. Hij weigerde, wellicht ook door zijn filmwurgcontracten, om toe te geven aan het vast omlijnde maatwerk dat producers voor ogen hadden. Zijn opnames moesten zo spontaan mogelijk opgenomen worden, dat was zijn standaard. De jaren zeventig waren na de vijftiger jaren en na zijn comeback in ’68 een derde periode van ongekende bloei, dat tot een internationaal hoogtepunt kwam midden jaren zeventig met het eerste live concert wereldwijd gebracht met behulp van satellieten.
Helaas Elvis has left the planet. Maar BJ Thomas treedt nog steeds op en zingt af en toe nog steeds dat ie het niet kan geloven.
Toch ben ik er wel uit, die van Elvis vind ik nog altijd de beste.
https://www.youtube.com/watch?v=fn8zPsHOmEA