Backwards to the future.

Prelude.

“Such devastation… it’s even worse then I ever could imagine. It looks like, yeah … what was that town in Russia of way back Jack?”
His driver answered by question: “Stalingrad?”
“Yeah, that’s it Jack. Damned Stalingrad all over again! It’s time we put the bastard away. Hit it!”
As fast as possible the massive debris could allow, the jeep rode of in a gloomy cloud of dust.
The war which has dragged on for a long and miserable seven years had finally come to an end. Seven years of human drama of which history taught mankind never again. But this time, again, it looked like it really had sunk in. Which as we already learned at kindergarten is no garanty. And now all is lost, bombed, killed or eliminated otherwise in human blood as the common factor.
The ‘Premier’ is about to be arrested as intelligence have showed the way to his bunker under the former governmental buildings, which as the whole town also has been decimated over the last year. And despite of the misery and all, the human interest at the end was victorious and now justice had to be served.

Interlude 

“Ik zie dat je landverraaiers op audiëntie hebt, waarom in hemelsnaam?”
“Ja hallootjes Gerrit, het land ligt op z’n gat dus ik exploreer iedere optie.”
“Opties? Daar heb ik nog wel een paar gouwe tips voor je kerel, inside intel hahaha. Maar first things first. Hier!”, en Gerrit legde zijn aktetasje op het bureau.
“In mijn tassie heb ik een sjek aan toonder en dan bedoel ik niet Maarten, hahahahaha, oh hemeltje nee hahaha, stop Gerit stop! Hoehoehoe”, en de doortrapte tranen biggelden langs zijn kronen weer zijn mond in.
“Hahaha, zo zout heb ik nog nooit gelachen kerel, hahahaha, maar komaan Gerrit even serieus. In dat tassie zit een sjek van een ongelimiteerde limiet! Problem solved!… abacadabra!…hahaha.”
Een hoogleraar kuchte voorzichtig om aandacht en zei: “dus dat premier, heel het volk werkt zich al jaren in de rondte zonder verder te komen maar met achteruit te gaan, bedrijven gaan failliet bij gebrek aan krediet en de cirkel is vicieus geworden. In het middelpunt van de complete radeloosheid staat de bank, de enige instantie die floreert dat schrijnend is; daar de Florijn zelf juist ondermaats is verpatst, door meneer Snip zelf!”
“Hahahahahaha, onder de maat? Die beschuldiging is pas onder de gordel. Nee Mark; die wetenschappers hebben dus geen flauw benul van de echte praktijk en dat is ongelimiteerd kapitaal! Kijk maar in m’n tassie! Toe man kijk maar hahaha.”
Marcos hinkte nu op twee gedachten dat op zich al uniek was daar ie dat normaal zonder een enkel deed.
“Dus… het ziet er naar uit dat het parlement nu over gelden bezit die oneindig zijn… dus, waarom zou ik naar jullie luisteren?”, richtte hij zich tot de hoogleraren.
“Omdat Excellentie, er zo maar één geldstroom over is en dat zal de nog eventueel te redden economie definitief niet meer noemenswaardig maken. Dat iedere kans op herstel van het sociale stelsel bij voorbaat kansloos laat. Tenminste zolang de economie als menselijke maat wordt gehanteerd uiteraard. En de uitkomst van die rekensom is wel de gemakkelijkste vergelijking van al en die is gelijk aan oorlog.”
“Hahahahaha, ben je gek zeg, schoot Gerrit nu vrolijk lachend in de defensiemodus.
“Die Zonnebloemen… hahaha correctie heur; professoren van Hergé … ohohoh ik pis in m’n jeger! Jeger zeg ik? Jager natuurlijk hahaha, ja ja Mark; jij als geen ander weet dat wie buiten de pot piest houdt eigen goud schoon niet? En jagers hebben de macht, dat is een natuurwet! Hahaha…..maar ik doel dus op daar, die motiefjes… hahaha, op het behang, kijk ze daar nou staan ….oh hoehoehaahahaaaa, die zijn pas echt de weg kwijt. Nee hoor Mark, mark my words… oh…hahahaha; mark Mark, hahahahaha. Geld is de oplossing, klinkende Euri kerel, altijd al geweest en dat zal altijd zo blijven!”
Marcos stond op en instinctief koos hij de kant van de slappe lach en diep en diep teleurgesteld verliet het hooggeleerde gezelschap het Torentje en zo is het begonnen, neen; zo ging het maar door en dus was en bleef het einde onafwendbaar.

De monetaire dwangbuis hield het volk heel erg lang in toom maar uiteindelijk toen er geen onderwijs meer over was, tenminste geen basale, wist niemand het op den duur meer. De zorg was al jaren geleden uit het sociale leven verdwenen en in plaats van dat al kwam de maatschappelijke alsook individuele onrust. Bij gebrek aan intelligentsia, groeide het recht van de domme kracht explosief in het kwadraat totdat deze gedegenereerde revolutie in de evolutie in een bloedige burgeroorlog ontaarde. Maar de burger was te laat want de regering was het volk al mijlenver voor. Iedere actie kon door het uitgebreide cameranetwerk ruim van tevoren worden voorzien en mocht het echt spannend worden; dan waren er nog altijd de kliklijnen die vanaf het begin al een succes waren gebleken niet in de laatste plaats door de uitgeloofde beloningen. De honger buiten het Torentje sloeg hard toe en de afstand met de nog altijd zo genoemde volksvertegenwoordigers was nog nooit zo enorm geweest, verder dan uit dit zicht was schier onmogelijk. Zo af en toe werden verkiezingen gehouden, maar de uitslag was al bepaald voor stemming, waardoor deze burgeroorlog de boeken in ging als de Zevenjarige Stembusoorlog.
Milities ontstonden spontaan en tegen de dagelijks ongeorganiseerde aanslagen door guerilla’s werden keiharde represaillemaatregelen getroffen.

De wil van het volk knakte hierdoor volledig en het Torentje was het enige plekje waar nog hartelijk gelachen kon worden.
Totdat de Rus kwam!

 Postlude

Putain was het zat. De ene na de ander boycotski had zijn volk slechts geelhonger gebracht en daar hij zelf niks met rijsttafels had, richtte hij zijn sikkel op het Westen. Daar, aan de ijsvrije Noordzee, lag zijn Eden en met slechts drie tanks viel hij het kleine landje binnen. In slechts twee dagen tijd, stond hij aan de hofvijver, alwaar moedige mariniers dapper stand probeerden te houden.
“Tot de fontein en niet verder!”, had hun leider gegild voordat hij zich ijlings in zijn bunker had teruggetrokken.
De Russische artillerie schoot het parlementsgebouw met de grond gelijk en de infanterie maakte zich met wodka klaar om op te stomen. Op het moment dat de dappere mariniers aan overgave of de dood door strijd moesten gaan denken, was het niet Brussel doch Oboema himself, met in zijn kielzog dat wat restte van de Anglosaksen; die hen te hulp schoot. Hoewel een schaduw van de illustere Kennedy, die dit al zo lang geleden had willen oplossen naar zeggen, maar neergeknald werd juist daarom. Zoals zovelen geslachtofferd zijn door het grote geld en dus was Oboema misschien juist daarom die schaduw bewust ontstegen?
Hoe dan ook, de geallieerde overmacht werd Putain, zo ver van zijn geliefde Wolga, te veel en hij trok zich terug. Schamper hield een drie-sterren generaal als trofee een bundeltje schaapskleren in de hoogte en de victorie van het Westen was eindelijk na lange tijd weer daar.
Het werd de geallieerden al snel duidelijk dat er hier misdaden tegen de mensheid waren gepleegd en een ieder wees in overwegend blauwe overall gehuld naar de paarse puinhopen van het Torentje. Daar moest de menner zich schuilhouden.

Jack remde hard af en voor volledige stilstand sprong de generaal er al uit, met uitklapbaar schepje. Samen begonnen ze te graven in het paarse puin van de laag gelegen bananenrepubliek. Na een half uur stuitten ze op de bunker en vastberaden klopte Jack op de deur.
“Come out with your hands held high!”
Ever so slowly the massive stainless steel enforced door opened and Marcos came out with his hands trembling like mad above his head looking like an ever so frightened little sparrow fatally wounded by a lousy cottonball.
Was this really the man of all evil?
This fragile man, obviously of the feminin side of total gayness, did not come out of his closet. But instead the weakened self proclaimed leader came out of his bunker alone, altough forced by this defeat.
“Shall I handcough him Sir?”, Jack asked.
The general denied in utter astonishment.
“No Jack, this piece of shit lost his humanity long before the war started. He won’t go anywhere, just toss him in the back.”
The general was right. A true coward does not even have the guts to flee or face whatever logical solution for the common good for that matter.

It was a short drive to the international court, also in chaotic rubble but that was a good thing. Total breakdown has always been the main reason for rebuilding a country, or at least history says so.

Alleen de stenen voor een stukje Groningen bleken op.