De vrouw met de hamer.

De vrouw met de hamer.

Marcos werd wakker van het geluid van zijn ringtone. Direct vrolijk lachend, swipete hij naar het contact toe. Het was Sammie, hij moest direct komen want ze konden er niet in.
“Hoe bedoel je man?”
“Precies zoals ik het zeg Marc, dat wijf heeft de boel dichtgetimmerd.”
“Wie?”
“Anouchka man! Ze heeft de hele tweede Kamer gebarricadeerd en is nu in hongerstaking gegaan. Maar kom nou man, we staan allemaal hier al een half uur te wachten.”
Vlug schoot hij in zijn gereed hangend pak en besloot op het laatste moment het derde deel eraf te laten en na de das te hebben geknoopt sprong ie op de fiets. Onderweg merkte hij dat hij in zijn motoriek gehinderd werd en hard lachend ontdeed hij zich alsnog van het kledinghaakje.

Buiten adem gooide Marcos zijn fiets tegen de oude stenen muur en liep op de nu drommende massa collegae af.
“Eindelijk, daar ben je dan”, zei Alexander verhit, “we staan hier al drie kwartier voor een dichte deur!”
“Dit kan echt niet langer zo”, zei Buma ook zijn stem verheffend.
De meute begon nu druk door elkaar te debatteren maar Marcos kon er geen touw aan vastknopen.”
“Stilte!”, gilde hij de vertegenwoordigers tot rust manende.
“Hier”, gooide Gee een velletje papier naar hem toe, “mijn motie van wantrouwen want dat mens is helemaal doorgedraaid, we hebben je toch gewaarschuwd?”
“Okay mensen, leg me even rustig uit wat er hier in hemelsnaam aan de hand is, Ivo?”

Ivo zei rustig dat dit absoluut niet door de beugel kon en dat dit niet geaccepteerd kon worden. Nee, dit kon zo echt niet langer getolereerd worden.
“Ivo man, ik snap dat je je weer in niets zeggende clichés aan het lullen bent maar volgens mij heeft dit niets met ons kabinetsbeleid te maken.”
Duijvesteijn drong zich nu druk met de ellebogen naar voren en begon over het belang van een parlementaire enquête in deze; dat dit nu echt wel op zijn plaats was en wierp zich op als voorzitter van de commissie.
“Adri, ff dimmen nu, we hebben het hier niet over de eerste Kamer ja. Nee het gaat hier om de tweede man”, zei nu Sammie het heft in handen nemend.
“Dat mens heeft vannacht de hele nacht lopen timmeren en heeft zich nu ingesloten Marc, je mot met haar gaan praten hoor.”
“Maar Sammie, waarom heeft ze zich dan opgesloten?”
De meute begon nu honend te lachen en vervelende op de man gespeelde rake opmerkingen vlogen over en weer. Nadat de orde weer enigszins was hersteld nam Buma het woord.
“Wij van de C&A hebben altijd al gezegd dat deze dame niet goed in haar kleren zit. De ene na de andere blunder heeft ze begaan en ja, daar hebben wij kritiek over gespuid. Kritiek in alle openheid wens ik te benadrukken. Te meer daar zij zich nu in ‘onze’ achterkamer heeft opgesloten.”
“Maar”, Marcos hief nu radeloos zijn slungelige armen in de gebakken lucht, “waarom? Waarom in hemelsnaam?”

“Nou”, zei Gee nu, omdat ze haar hamertje niet wil afgeven natuurlijk, daarom!”
Marcos zag snel de ernst van de situatie in en was van plan in te grijpen dus riep hij uit volle borst: “we moeten bezuinigen mensen, bezuinigen want ons land staat aan de afgrond.”
Zachtjes doch indringend voelde Marcos nu een por tussen zijn ribben en keek om in het gezicht van Zijlstra.
“Op zich een goede strategie Marc, maar dan moeten we er wel in kunnen! Zoals de zaken er nu voorstaan zijn we compleet machteloos en moeten we een manier verzinnen om dat rare mens uit de kamer te krijgen. Maar tactvol Marc, anders gaat ze huilen en dat slaat slecht aan in de publieke opinie.”
Marcos besefte dat hij nu echt zelf wat moest doen en zei: “ik ga wel even met haar praten, maar hoe kom ik in contact als ze alles heeft dicht getimmerd?”
Alexander stak nu heel druk trappelend zijn vinger op en riep: “ik weet ’t, ik weet ’t.”
Marcos keek de man van zesenzestig aan en knikte aansporend.
“De publieke tribune! Je moet via de publieke tribune haar benaderen. Maar je moet wel snel zijn hoor want het vragenuurtje begint al bijna!”
“Mmm, dat is een goed plan”, zei Ivo nu, “maar je hebt wel een vermomming nodig om onopvallend tussen het gewone volk plaats te kunnen nemen. Als ze je herkent voordat je bent gaan zitten, zou ze haar hamertje wel eens kunnen gebruiken mijn beste. En dat moeten we ten koste van alles zien te vermijden.”

Sammie begon zich uit te kleden en reikte zijn kloffie aan zijn vriend aan.
“Hier, mijn hemd heeft geen stropdas man, doe die an en je blend zo probleemloos in.”
Marcos trok het overhemd van zijn gabber aan en keek verbaasd naar de ontbrekende mouwen.
“Nou, dit valt toch wel op hoor.”
“Hier, je mot natuurlijk wel m’n jassie erover trekken man.”
En na de metamorfose kon Marcos zo in een dozijn en liep onopvallend tussen het nu toestromende publiek naar de tribune. De deuren werden geopend en het eerst zachte getik werd nu luider en Anouchka zat in haar groene jurkje achter de Bijbel en de Koran haar stukken af te hameren.
“En”, krijste ze nu hees, “dan is het nu tijd voor het vragenuurtje, iemand?”
Op de tribune was het angstvallig stil want het tafereel beneden was ongekend. Alle stoeltjes waren in stukken geslagen in een enorme stapel voor de ingang.

“Ja, ik… ik heb een vraag voorzitster”, stak Marcos nu zijn vinger op.
Met bloed doorlopen ogen tuurde ze omhoog en blij dat er op haar werd gereageerd, gaf ze deze gewone man het woord.
“Voorzitster ik heb een vraag aan U. Waarom heeft U zichzelf opgesloten in de Kamer?”
“Dat is nogal wiedus gewone man, iemand moet ze buiten houden!”
“Wie moeten er buiten worden gehouden voorzitster?”
“De volksvertegenwoordigers natuurlijk! Ze hebben er een zooitje van gemaakt en nou durf ik niet meer naar huis uit angst voor geluk zoekende Balkanezen of hoe ze ook mogen heten. En bovendien weiger ik pertinent mijn hamertje af te staan!”
Ze begon nu heel hard met haar hamertje op het bureaublad te slaan gillende: “einde vragenuurtje en nu allemaal eruit!”
Het publiek zag dat het haar ernst was en timide stroomde Marcos met de rest mee naar buiten.

“En?”, werd er door vele monden al dan niet gebarend met het hoofd gevraagd.
“De zaken staan er als volgt voor mensen. Ze is vastberaden haar hamertje niet af te staan. Ze voelt zich buitengewoon gekrenkt door ons en ziet het in het nieuwe jaar niet meer zitten. Volgens mij is ze bezig met een greep naar de macht!”
Een verontwaardigd gemompel steeg op vanuit de menigte en de vraag; “hoe nu verder?”, werd evident.
Ivo nam zijn verantwoordelijkheid en zei: “ik bel de politie!”
Een tweede, nu meer solitair gemompel klonk en een ieder vond dit een uitstekend idee.
Vrij snel kwamen er vele patrouillewagentjes met luide sirenes en felle blauwe zwaailichten aangesjeesd en het Binnenhof werd met lint en dranghekken hermetisch afgezet. Vrij snel daarna, kwamen de gepantserde ME-busjes aan die op gepaste afstand keurig achteruit parkeerden in de daartoe bestemde parkeervakken. Tenslotte klonk het klikken en klakken van paardenhoeven die zich tussen de busjes en afzethekken bereden in een gesloten formatie opstelden. De plaats delict was nu gecontroleerd en een agent kwam met notitieblok op de vertegenwoordigers afgelopen.

“We zijn ter plaatse dames en heren. Ik heb begrepen dat we met een gijzeling te maken hebben?”
Marcos stelde zichzelf voor en legde de agent uit dat het hier ging om een rebellerende kamervoorzitster die haar positie niet wenste op te geven.
“Dan heb ik wel een paar vragen voor U dus vertel maar, wat is de situatie”, vroeg de agent die zijn blokje opengooide en aantekeningen begon te maken.
“Okay, ze heet Anouchka… ja….wat? Kunt U dat even herhalen?… Jullie hebben haar zelf een hamer gegeven?”
Iedereen werd stil want inderdaad, ze hadden allemaal welbewust haar zelf die hamer gegeven en dat werkte nu snoeihard op hen in.”
“Tja, dan denk ik dat we nu een status quo hebben beste mensen. We hebben de ME achter de hand want dit is duidelijk geen klusje voor het speciale arrestatieteam. Een hamer, mensen, mensen; een hamer in de verkeerde handen bovendien! Maar of we hier buitensporig arrestatiegeweld moeten toepassen is mij nog niet geheel duidelijk.”
Sammie, die nog steeds met ontbloot bovenlijf naast zijn kameraad stond begon zich nu op te winden. “Als ik zo naar jouw gelul luister dan staat die pet op een verkeerde kop. Kap nou ’s met dat gezeik om de zaak in kaart te brengen. Er staat een hysterisch wijf met een hamer te slingeren in de Kamer man, doe daar wat aan!”
Marcos viel zijn vriend bij.
“Agent, het gaat hier om de democratie en zolang wij niet in de Kamer kunnen, zolang zal dit land stuurloos zijn!”
“Jullie brengen me zo wel aan het twijfelen hoor”, zei de agent die zich vervolgens terugtrok voor hoger overleg in het mobiele hoofdkwartier.

“Dit schiet niet op! Dit schiet niet op!”, begon Alexander nu te schreeuwen, “mijn telraampje ligt er nog, Marcos, heb je mijn telraampje gezien?”
“Alexander, nee en dat heeft nu even geen prioriteit”, waarna Alexander mokkend zijn vingertje alsook de rest van hemzelf terugtrok. “Prioriteit heeft volgens mij die hamer mensen.”
“Ja”, zei Sammie nu, “zonder hamer is ze nergens maar hoe pakken we die nu af joh.”
Gee zei: “mijn motie laat ik nu even voor wat het is maar eis nu wel een debat over hoe we dit gaan oplossen, hoger overleg is er toch niet in dit land?”
Hij had gelijk, ze konden niet wachten op het politioneel overleg. Er moest nu actie komen en het debat ving in de open lucht aan. Zonder voorzitter bleken de vertegenwoordigers in no time eruit te komen. Het plan was snel gesmeed, ze moesten haar doen denken dat ze nog steeds de hamer had maar in werkelijkheid zou ze met iets ongevaarlijks hameren zodat ze haar veilig konden overmeesteren.
“Een wc-ontstopper! Een wc-ontstopper!”, gilde nu Alexander zijn eerdere schuchterheid weer overwinnend.
Ivo begon nu enthousiast Alexander op de smalle schoudertjes te slaan.
“Ja, naast de nooduitgang! De wc naast de nooduitgang!”, begon nu ook Ivo te gillen. “Hoe vaak ik daar niet de ontstopper heb moeten gebruiken tijdens debat, die ligt daar vast nog wel.”
“Allejezus mensen”, nam Marcos weer het heft in handen, “jullie hebben gelijk, de wc naast de nooduitgang is onze weg naar binnen, met ontstopper en al, zo kunnen we haar blokkade opheffen. Vanaf de tribune heb ik zelf inderdaad geen enkele barricade voor de nooduitgang kunnen ontdekken!”
“Ze zal wel gek zijn”, zei Ivo weer, “we hebben pas de jaarlijkse BHV achter de rug en inderdaad die zou ze nooit blokkeren, dit zou best eens kunnen lukken.”
“Maar wie kan er ongemerkt met ontstopper en al in de buurt van ‘de’ hamer komen?”, vroeg nu Buma weer om ook deel uit te blijven maken van deze democratie.
“Ik ga het doen!”, zei Sammie nu en begon alvast met straatvuil zijn bast en gezicht te camoufleren.
“Wis mie luk mensen”, en Sammie begon als volleerd commando in tijgersluipgang zich naar de nooduitgang te bewegen en een ieder hield de adem zo goed mogelijk in.

Zachtjes kroop Sammie onder het schoteltje met muntgeld door en greep de ontstopper uit de emmer in de hoek. Gewapend met het rubber op stok kroop hij verder en opende uiterst voorzichtig de nooduitgang die geolied zonder geluid langzaam opendraaide.
Anouchka lag uitgeput voorover gebogen te slapen op haar bureau dat Sammie ampele mogelijkheden gaf zich ongemerkt tot nabij de kamervoorzitster te werken. Nu op zijn knieën begon hij, zijn hoofd krampachtig onder het blad houdend, deze op de tast te verkennen. Per ongeluk greep hij in haar haar en luid snurkend haalde Aouchka uit met haar hamer die hard op de kleine pink van Sammie belandde, waarna ze weer op andere gelaatszijde verder begon te ronken.
Sammie beet hard op zijn vingers dat niet echt leek te helpen maar gelukkig kon hij een kreet onderdrukken. Met zijn andere ongeschonden hand voelde hij vrij snel de glad geverniste hamer die hij nu ijlings omwisselde met de ontstopper. In zijn nopjes kroop hij weer de Kamer uit en kwam triomfantelijk met opgeheven hamer het pleintje oplopen.
Een luid gejuich steeg op en iedereen begon iedereen vrolijk op de schouders te kloppen.
“Wie did it!”, juichte nu ook Marcos en Sammie werd op de schouders genomen en een ereronde werd gelopen in volle uitbundigheid. De spanning was weliswaar nog niet volledig gebroken maar de vooruitzichten waren nu dermate rooskleurig dat de stemming meer dan vrolijk werd maar het moment suprême deed hen hun concentratie weer hervatten en ze keken nu allemaal naar Marcos.
“Okay mensen, laten we hier nu maar een einde aan gaan maken. Zonder hamer moeten we haar kunnen overmeesteren maar”, en hij liet bewust een moment van stilte zachtjes vallen, “laten we niet vergeten dat dit een persoonlijk drama is. Per slot van rekening is ze nog altijd één van ons en laten we alsjeblief haar zo zachtzinnig mogelijk uitgeleide doen.”
Onder de indruk van deze wijze woorden liep de meute nu stil naar de nooduitgang.
Wakker geworden door het rumoer buiten, begon Anouchka nu verwoed met de ontstopper te slaan en gilde: “orde! orde!”
Blij dat het rumoer verstomde keek ze nu met verfrist elan vrolijk om zich heen en zei: “ik open de vergadering.”
Ze bleef zich onbewust van het rare rubberen geluid dat, in schril contrast met haar doorgaans felle tikjes, klonk door de lege zaal.

Na haar vraag wie er wilde beginnen werd er zachtjes achter haar geantwoord: “wij en wij vinden het nu wel mooi genoeg geweest.”
Fel haalde ze uit met haar hamer naar de stem achter haar. Het rubberen voetje vloog tegen de marmeren muur die zich daar direct met een doffe klak vacuüm zoog. Verbaasd keek ze nu naar de ongelakte steel in haar hand en ze stond in ongeloof op. Haar hamertje was weg! Dit gemis brak haar op en ze barstte in een ongebreideld huilen uit.
“Orde…orde?”, wist ze nog te stamelen maar de kracht in haar stem was weg. Zachtjes doch dringend voelde ze een arm om haar heen die haar voorzichtig troostend wegwerkte.
“Hahaha”, bulderde nu Marcos weer uit volle borst, “en nog de beste wensen meid! Komaan mensen, reces is voorbij. Aan de slag!”

 
 
Na licht tegenspartelen…

                                                       …met zachte hand verwijderd.                           

                                                                                          

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.