zelfs zonder zon blijven ze daar
Starend naar onverwachte stralen mijmer ik over vergane glorie. Over een piepklein landje aan de Noord- en eens Zuiderzee, rustig, tolerant en gedwee. Had ik er maar met beide ogen in getuurd dan had ik niet meer gezien;de deplorabele staat der staat met het nationale motto van ach en wee.
Verzorgingsstaat is niet meer wat er staat op het EU-bordje aan de grens.
Onderwijs is niet meer wijs en werken doe je in de rij voor het UWV.
Toch trek ik mij op aan het zo geringe aantal zonne-uren en wens
in gedachten een beter leven dan het nu voorziene voor mijn jongere twee.
Wat een straaltje zon al niet kan geven, hoop op alles zowaar.
Honger stilt en optimisme hoor je van dampende daken gillen.
Heerlijk zo in de tuin genietend van die warmte, alles lijkt zo simpel zonneklaar.
Draai me lui om voor een extra UV-stoot op de billen.
Klengerdeng…. wat valt daar nu door de bus mijn schat?
’t Is blauw mijn lief dat op onze mat is beland.
Trillend door ervaring open ik en zie een TT-toeslag….een tanning tax?
Godverdomme, wat hou ik toch van dit land.
Overal is de zon gratis maar God zij dank niet hier.
Stel je voor dat onze overheid niets meer zou krijgen om te geven,
want zo zonder een almaar zwaarder wordend juk denk ik fier;
zo, nee zo zou een normaal mens toch niet echt kunnen leven.
Niet een enkele maar een veelvoud aan overheden
hebben nu eenmaal onze centen nodig om te bestaan.
Zo blij ben ik te werken voor hen die nog nimmer iets deden
hoewel regeren niet gemakkelijk is, blijft lastig dat ophouden van de waan.
Ooit waren we trots op het water maar nu staat het aan de lippen.
Zo trots op onze molens waar we nu tegen aan het vechten zijn.
Rebels denk ik impulsief om al die naïeve kamerleden te wippen
maar al rap zie ik in dat hier geen sprake kan zijn van enig bewustzijn.
Maar oh, terwijl een evangelische jubelstemming de overhand heeft gekregen,
gelukkig geven we ze heel veel geld, maar ..’geschokt’..is het wel genoeg?
moeten wij onze overheid niet meer geven dan waar ze eigenlijk om vroeg?
Hoeveel zou genoeg zijn om onze lieve idealisten voor eens en voor goed te genezen?
Denk eens in, eindelijk goed onderwijs opdat je later in frustratie
niet hoeft te vervallen in een simpel schema van a en b
maar alliteratief zou je kunnen pennen en dan nog ook zonder enige notie
te hebben in dat belachelijk riante verzorgingstehuis; is dit voor 1 of voor 2?
Weggedoezeld in de dag van de zon droom ik diep over tropische stranden met smeerfactor acht
Pats! Hagelstenen! Oh zo vele stenen om aan te geven, oh als dat eens mag.
Oh Lord, oh Lord zingt nu enthousiast een gospelkoor in m’n hoofd geheel onverwacht,
onder de bulten kan ik niet wachten op ons nieuwe nationale product; de hageltoeslag.