grote vaders
zo verrekte weinig bijgebleven
van hen die mij mede leven geven
middenin zeeland, dorps reven
aan weerszijdes Rotterdam, stadse stevens
denkend over grootvaderlijk gezag
voelt van binnen dat ik ze mag
ongekend
toch vertrouwd
niet gerouwd
gewoon bekend
foto van hem
in de stoel
foto van hem
aan de piano
zijn het beelden die ik voel
vage herinneringen of zo
duidelijk ken ik de één
zo anders dan de ander
gegrift hoe hij naar me keek
die herinnering blijft onveranderd
primair besef moest zijn van hem
gaandeweg verder in het getij
trilt de vork haar stem
ben van allebei
2 Replies to “grote vaders”
Dit vind ik zo mooi….
🙂