Een halbe maatregel

In het torentje zat Marcos in alle vroegte papieren door te nemen. Deze zaterdag beloofde een heerlijke dag te worden. Een pril ochtendzonnetje in strak blauw straalde af op zijn humeur. En hij verheugde zich al op lekker terrasje pakken met Sam die weldra binnen zou komen lopen. Hij had het nog niet gedacht of hij hoorde de deur beneden in het slot slaan. ‘Daar zal je ‘m hebben’, maar al snel verbaasde hij zich over het gestommel op de trap dat niet klonk als het gebruikelijke. Sam dreunde altijd stevig door en de op drie na laatste trede kon hij als geen ander doen kraken door die laatste twee over te slaan. Maar nu niets van dat al. In plaats van de loodzware tred hoorde hij nu driftig getik en zonder verder gekraak huppelde er iets anders naderbij.

“Iek kan zo niet verder hoor!”, kwam Maxima in overspannen toestand het torenkamertje binnen getrippeld.
“Majesteit, U hier?”, en snel veegde hij zijn twijfelachtige tijdschriftjes in een koffertje.
“Ja, iek hier en dit kan iek niet meer opbrengen zo!”, en ze viel neer in het eerste de beste art deco stoeltje aan het raam. Haar zonnebril kon niet verhullen dat ze maar weinig slaap had gehad. Met verwarde haardos hief ze haar armen passioneel in de lucht. “Iek heb hele nacht niet geslapen! Pfoeh! Weet echt niet meer hoe verder. Iek wiel schijding!”
Die noodkreet sloeg in als een bom want dat betekende minimaal de helft. En dat kon hij zich niet veroorloven na die defensieve zeperd van Sjanien. Maar gelukkig was dit geen ict-issue, nee; dit was een schrijnend menselijke die voor het eerst in zijn carrière zijn volle aandacht opeiste. Want de Koningin zat precies hier in zijn kamertje en dus was ontkennen jammer genoeg geen optie. Marcos stond op om haar glaasje water te geven met tissue, want er rolde dikke tranen over de Koningin die echt heel erg overstuur was.
“Majesteit toch, ik weet niet waar U het over heeft. Wat is gebeurd?”
“Nou, wat denk jei nou? Hei kan niet dansen natuurlijk! En iek weiger nog langer om zo voor … nou, om er zo naast te staan. En iek heb echt heel lang geprobeerd hoor. Die hele nacht iek proberen om hem los te kreigen…  maar hei kan het echt niet.”
“Wat is hier aan de hand? Majesteit, U hier?”, kwam Sam binnen.
“Jaaaaah.. iek hier ja! Maar niet meer voor lang, iek wiel schijding!”, en Maxima barstte in een hysterische huilbui uit. Ze begon zowel in hogere versnelling als toonhoogte in haar moedertaal te gillen. Ze stond theatraal op almaar door ratelend. In tien meer dan passioneel intense minuten werd ze almaar hysterischer en de mannen probeerden haar te kalmeren dat averechts werkte. Sammie probeerde haar, door een arm om haar heen te slaan, te bedaren. Terwijl Marcos maar met glaasjes water heen en weer bleef lopen want die werden met ferme kracht boos door het kamertje gegooid en ze maar bleef gillen: “iek ben zooo booos… iek wiel schijding!” Ze liep abnormaal rood aan en zeeg bewusteloos terug in haar stoeltje. Marcos en Sam keken elkaar aan niet wetende hoe ze hiermee om moesten gaan.

“Zo man, die is echt boos hoor.”
“Arme meid, ze is compleet uitgeput. Maar een scheiding Mark? Wat denk jij daar nou van?”
“Dat ken natuurlijk niet, niet onder onze wacht man. We zouden gewoon voor lul staan dus ja, dit is de volgende crisis en spoedoverleg is vereist!”
Na de 112-call werd de Koningin zwaar verdoofd afgevoerd en werd iedereen gebeld.
“Verdorie man, de meesten zijn met vakansie.”
“Hier idem dito man. Dan moeten we maar overleggen wat er straks binnen komt, ’t is nie anders.” En zo zaten even later Marcos, Sammie, Halbe en Ad van der Kleerscheur achter grote pot koffie naarstig te overleggen hoe het landsbelang het beste te dienen. Na een oplopend debat kwamen ze er onverwacht uit toen Halbe voorstelde de Koning op dansles te zetten.
“Okay, dat lijkt me inderdaad de beste optie, iedereen mee eens?”, en instemmend staken ze allemaal hun hand op.
“Zo da’s echt unaniem zeg. Geweldig resultaat mannen”, sprak de premier enthousiast.
“Ja, maar wie gaat ‘m dat vertellen?”, temperde Sammie de verwachting. Want dat de Koning niet alles zo maar klakkeloos accepteerde, was algemeen bekend.
“Oh, dat doe ik wel, zei Halbe die hiermee enig respect afdwong. “Maar we gaan wel met z’n alle!”
En zo gezegd, zo gedaan, stonden de vier troubleshooters even later voor de deur op het Eikenhorst. De lakei van dienst liet hen binnen zijn wijsvinger op de lippen duwende.
“Ssst, gaarne wel stil zijn, hij is net in slaap gevallen. Is er trouwens al nieuws over de vrouw des huizes?”, vroeg de lakei bezorgd.
“Alles komt goed”, klopte Marcos hem gemoedelijk op de schouder en duwde Halbe voor zich uit, de trap op.

In de royale slaapkamer lag Alexander helemaal verborgen diep onder zijn dekbedje. Halbe trok zijn dekbedovertrek van Ajax voorzichtig omlaag en wekte de Koning zonder poespas.
“Heu…. wah…wah doen jullie hier?”, was zijn eerste slaperige reactie.
Halbe keek naar Sammie en Ad en gaf hen het vooraf afgesproken teken. Ad begon het koninklijke Sonos-systeem met zijn mobieltje te hacken waar hij eigenlijk direct in slaagde.
“Hier Sam”, overhandigde hij de geopende app van het meer dan royale media-entertainmentsysteem. Snel had Sam een geschikt nummer gevonden en klonk ontiegelijk hard Tom Jones door de Eikenhorst.
Zijn vertolking van ’treat her right’ klonk echt keihard door de hut en klaarwakker door het volume keek de Koning nu uiterst gefascineerd naar die moves die alleen Sammie als de beste ten tonele kon brengen.

https://www.youtube.com/watch?v=1UxU8s7Au0A

Aan het einde van deze geweldige demonstratie van losse heupen begonnen de mannen heel hard te klappen. Want zo had, met uitzondering van Marcos, niemand der aanwezigen Sam zo soepel zien bewegen, dat gewoon echt heel indrukwekkend overkwam. Bezweet nam Sam zijn applaus in ontvangst en gaf het stokje weer over aan Halbe.
“U begrijpt, U moet dus op dansles. Tenminste dat hebben wij besloten in het landsbelang. En dat gaat boven al majesteit.”
“Okay, okay… Zo zeg, we hadden echt knallende ruzie hoor. De Godganse nacht heeft ze me ingewreven dat ze niet langer naast een hark wilde defileren. En toen ik zei dat ik baalde van dat accent is ze gillend de laan uitgerend… Okay, ik doe het maar dan wel onder 1 voorwaarde. Als ik ga werken aan dat dansen dan moet zij gaan werken aan dat accent. Voor wat hoort wat mannen. Is alles wel trouwens goed met ‘r? ”
“Maakt U zich geen zorgen”, zei Marcos gerustgesteld door de positieve reactie van de Koning. “Maar wat ik niet begrijp is dat accent majesteit. Was het niet Uw opa zaliger die zijn hele leven met zwaar accent door het leven is gegaan?”, trots om zijn opleiding weer zo overduidelijk te kunnen demonstreren.
“Zo ja, en dat was geeneens een onschuldig Latijns accentje hoor”, verbaasde ook Sam zich over deze voorwaarde.
Boos sprong de Koning nu uit bed en in zijn Ajax-boxer begon hij te foeteren dat dat helemaal niet waar was en naarstig begon hij te zoeken naar voorbeeld.
“Hier, hoor maar…..”
En verbaasd luisterden ze naar een gedigitaliseerd opgeslagen uitzending van Radio Oranje. En verdomd, de opa van de Koning sprak accentloos.
“Maar waarom dan in vredestijd weer dat zo zwaar aanzetten?”, vroeg Ad zich hardop af.
“Om te provoceren natuurlijk!”
“Klopt”, zei Halbe gehaast voor zijn beurt en flapte eruit; “dat doen die buitenlanders namelijk. Ze komen hier zonder te vragen binnen en komen met zo’n waslijst aan eisen.”
Hij spreidde zijn armen uit om zijn passie kracht bij te zetten, want die hele linkse bb&b-kwestie zat hem nog steeds niet lekker. “Niet zo Halbe, maar dat maakt niet uit. Okay, dus we hebben deal?”, vroeg de Koning zonder kleren serieus.
Halbe stak zijn hand uit en zei: “deal, U op dans- en zij op taalles.”
“Okay, willen jullie haar dan tegen de avond terug sturen?”, hij geeuwde heel wijd, “en nou wegwezen, ik ga slapen.”

Buiten op de oprit feliciteerden ze mekaar met deze uiterst efficiënt verlopen bezwering van weer een nieuwe crisis. Ze hadden biertje wel verdiend en togen naar Kijkduin waar ze op het terras ondanks het nog steeds vroege tijdstip op deze zaterdag zoals gewoonlijk hun bestuur weer helemaal los lieten lopen.