The lady is a trump

“Zo! Hebbie dat gelezen Sam?”, vroeg Marcos steil achterover van het bericht dat een kandidaat voor de meest machtige positie ter wereld zich scheen te hebben vergrepen aan meerdere dames.
“Ja man, en?”, want Sam zat nu niet direct op het puntje van zijn art deco stoeltje bij het raam. Sam zat iets anders in mekaar dan zijn vriend en dat gaf soms wrijving. “En what about die Hillbilly dan?”, wees Sam op the denigrerende Southern bell speech van die andere kandidaat; die overdreven Zuidelijk met een niet te missen zweem van afro-amerikaanse spot deed; alsof ze eigenhandig het Baptisme had uitgevonden. “Zet ‘r een puntige mijter op en vraag je dan nog eens af; of zij wel geschikt is.”
“Dat ken je nie maken Sam! Want je weet net zo goed als ik; dat het Baptisme te danken is aan de invloeden van het Calvinisme en dus kies ik voor een stukkie Holland hier. Dat zou jij ook motten doen.”
“Daar zijn de meningen over verdeeld Mark. Dat is wat Donald trouwens net zo uniek maakt in deze geschiedenis. Okay hij heeft wat jeuk gehad. Maar what about al die paters daar?”
“Je gaat toch nie beweren, dat je voor die dwaas bent?”
“En jij toch niet voor die racist?!”
De zaterdagochtend verliep anders dan anders en ze zaten lijnrecht tegenover mekaar. De spanning in het ronde kamertje was te snijden en geen van beiden kon, noch wilde, toegeven aan de ander.

Zo werd aan de ene kant de strijd met modder op de voet gevolgd, dat logischerwijs die aan de andere kant aankomende en veel meer bepalende compleet werd genegeerd. Tenminste, voor de premier en Sam werd het wereldbeeld bepaald over de grote plas en niet door de in stelling gebrachte raketten door Putain. De enige raket die de premier kende trouwens, was een koude dorstlesser in een hete zomer en bestond uit veel fellere kleuren dan die levensgevaarlijke witte met een enkel rood sterretje. Want voor Putain was 1+1 nog altijd twee en als dergelijke lui de macht wilden grijpen, dan zou hij echt niet aan de zijkant blijven staan. Dus had hij de opdracht gegeven; het arsenaal zo te plaatsen, dat Berlijn in één klap weggevaagd kon worden. Dan kon tenminste niemand meer zeggen dat ze Berliner waren en zou hij het voor het zeggen krijgen.

De discussie liep de gehele dag zo hoog op, dat zelfs de perikelen rondom de televizierring het onderwerp niet kon verschuiven. Totdat de premier voorstelde om een Chinesie te gaan pakken. Dat veranderde de status quo dusdanig, dat ze weer redelijk hersteld optimistisch naar de toko van Bang liepen. De zaak zat vol, maar Bang had hun favoriete tafeltje vrijgehouden en ze bestelden bier met rijsttafel en ploften zuchtend neer. Na zo’n dag kiften waren ze moe en het eten van Bang zou hen weldra de relativiteit van hun ruzie weer doen inzien.
“Wat denk je dan van die Nobelprijs voor Bob?”, probeerde de premier het ijs te breken.
De premier had kunnen weten. Want in plaats van de gedachten te verzetten, veerde Sam boos op en schreeuwde: “en wanneer krijgt Tom dan de zijne?!”
“Tom?”
“Ja man, Tom Jones!”
Want iedereen weet; kom niet aan het idool van Sam en vooral niet onder literair mom.
“Komaan Sam. Dat ken je toch nie menen?”
“Wat?! Je denkt dat ik maar wat lul?”
“Maar als er iemand stereotiep schade heeft toegebracht aan het beeld van de vrouw …”
“Kappuh nou Mark! Ik heb hier meer dan genoeg van gehad!”
Sam stond op en begon zijn mouwen op te stropen en gilde naar Bang om muziek. Bang drukte op de knop en karaoke-night was begonnen. De gasten vonden het geweldig, Sam daar zo op tafel zijn moves zien te maken en toen ie met SexBomb bezig was; gingen bij de dames alle remmen los. Onder de slipjes nam Sam even later bezweet weer plaats en zei: “eet smakelijk!”
De premier zat hem stom verbaasd aan te kijken met een mengeling aan gevoelens. Aan de ene kant verafschuwde hij dat macho-gedrag, om tegelijkertijd daar diep van ontroerd te worden. Bovendien zag hij dat Sam een punt had met al dat vurig gesmeten ondergoed op z’n kop.
“Sjesus man! Dus je bedoelt eigenlijk; dat er hier niets te kiezen valt?”
Sam had anders gewenst, maar kon niets anders dan toe te geven; “nee man, je heb zelluf gezien toch? The lady is a trump.”
“Allemachtig Sam!”
“Ja man, eigenlijk hebben we allebei gelijk.”
“En ongelijk man, mijn hemel … je heb gelijk; det ledie is eh trump man.”
Volgevreten staarden de twee machtigste mannen van de polder naar hun lege glas. Zo wezenloos eenzijdig, dat deze verkiezing voor Putain een simpel Russisch eitje zou worden.