ecologische wanorde

Wat is dat toch met die irritante vliegenepidemie dit jaar. Hoe anders was het voorgaande jaren, de enige bromvlieg die ik zag zat naast me op de bank, nu zie je ze overal. En ze vliegen ook zo verdomde laag, allemaal; geen enkele hoogvlieger ertussen.
Vanochtend rondje polder gedaan om proviand in te slaan, reden er gewoon twee mee in de auto! Alle ramen open gedaan maar door de snelheidsbeperkingen op die dijkjes vonden hun vriendjes het ook wel leuk om even mee te liften. Na de kersen en het vlees terug naar huis gezoemd. Rij ik langs de Moskee hier, vliegen er drie in boerka naar binnen. Dat was de druppel. Bij het stoplicht uitgestapt en boos geroepen “en nou er! uit!” De zwerm verliet onder protest mijn auto en verdeelde zich snel door de openstaande ramen in de buurt.
In oorverdovende rust nog even bij de Karwei gestopt voor een nieuwe afvoer. Deze pijpen liggen achterin de zaak en bij het teruglopen naar de kassa over dat lange rechte pad schoof er een wat oudere dame schielijk uit een zijpad en wilde wat versnellen om mij af te snijden maar dat lukte haar niet door de oranje aanbiedingsbak in het midden. Naast elkander liepen we naar de kassa beiden de spanning duidelijk voelend over wie er als eerste kon afrekenen. Zo onopvallend mogelijk versnelden wij beiden onze pas en gingen steeds sneller en sneller lopen. Op een paar meter voor de finish was de snelheid vrijwel top en moeten we eruit hebben gezien als die ene snelwandelaar destijds die oververmoeid dat volle stadion in kwam zwalken. Een metertje voor de rolband gaf ik haar een reguliere schouderduw waardoor ze met haar middel tegen de naast gelegen gesloten kassa-unit sloeg. Haar bovenlijf knalde als een zweepslag voorover en haar ene artikeltje, een doosje pedaalemmerzakjes, vloog door de lucht.
Kennelijk doet een abrupte stilstand in negentig graden wat met de menselijke geest want haar ogen spuwden vuur en ze begon racistisch te gillen. Iets over vieze en vuile Turk kwam eruit zo laag over de vloer en dat ik maar terug naar Istanboel moest gaan…….
Verbaasd rekende ik af en met een onterecht gevoel van schaamte verliet ik de bouwmarkt. Snel reed ik naar huis, met de ramen hoopvol open……..