Geloof nooit een roos

 

 

had ik het niet gezien
dan had ik het niet geloofd
hoe het zo kon verkeren sindsdien
van het begin wanneer de wereld zich opent
tot die kerel naar eenzaam en berooid
had ik het niet gezien dan had ik het niet geloofd

luctor et emergo is nu waar ze vertoeft
dat mijn worsteling er niet minder op maakt
deur op een kier tot hier het is genoeg
nog zonder knip toen zelfs het hart werd geraakt
door die kerel met haren in bun op z’n hoofd
had ik het niet gezien dan had ik het niet geloofd

genoegdoening, wraak, haat en zelfoverschatting
ontsproten uit egoïstische hersenen
laten versloffen tot trailer trash is ook zo’n ding
te moe om op te staan te lui om te werken
door die kerel in paardenstaart die zo loog
had ik het niet gezien dan had ik het niet geloofd

nu overheerst berusting slechts
na al die woede van teleurstelling in emotie
en toch blijft het best wel gek
zo’n doodsverklaring prematuur en die
kerel die zwakken ment om te stoppen in kooi
had ik het niet gezien dan had ik het niet geloofd

de wereld is nu gesloten
niks ligt meer open
gevangen in opgedrongen beeldvorming
na spoor van jarenlange vernieling
vreselijk ja tot onvermijdelijke scheiding van de dood
gelukkig voor haar is er nog eentje die ze gelooft
onvoorwaardelijk uitgekozen liefde is toch oh zo snood
had ik het niet gezien dan had ik het niet geloofd