Kinderen van Jan Salie
Potgieter ergerde zich in de 19e eeuw er ook al blijkbaar aan en schreef er een verhaaltje over. Jan en Jannetje hadden een kind, die ze Jan Salie hadden genoemd. Jan en Jannetje stonden voor ons glorieuze verleden. Ja, glorieus ja. Dat durf ik best te stellen in deze tijd, waar men voor een beetje ironie al voor de rechter gesleept kan worden. Voor een tekening word je trouwens al vermoord zonder volksopstand. Want dat doen we niet meer, we zijn ontwikkeld en houden nu hele stille tochten. Het ‘ermee wegkomen’, zeker in vergelijken met het verleden, rechtvaardigt dergelijk totaal nutteloze verontwaardiging? Of zou de gewelddadige mens het in de broek doen van al die stille lampionnen? Dat je toch door debiele hersenloze dwazen afgeknald kan worden, omdat je wieg louter geografisch ongunstig in hun ogen stond; is voor mij onverteerbaar. Maar hadden we dat dan vroeger niet? Jawel, ik noem een Bonifacius. En ik maak mij sterk dat de geschiedenisboeken net zo vol komen te staan eeuwen na de onze over een Theo of een Pim. Want de mens lijkt zo af te stompen. Ondanks die afstomping nemen vandaag de dag mensen wel anderen kwalijk voor het hebben van een verleden en afkomst? Ik weet het niet meer. Zelf stammend uit een tijd waar woorden niet konden doden, denk ik af en toe wel; waar ben ik toch in hemelsnaam in beland?
Is dit het Nederland waar ik mijn grenzen grenzeloos mocht maken, mijn horizon ongehinderd mocht verbreden? En ben ik de enige, die zich groen en geel ergert aan al die nakomelingen van Jan Salie? Want de kinderbijslag heeft averechts gewerkt volgens mij en dat is eigenlijk het punt dat ik wil maken. Al die nakomelingen van Jan Salie, dat zijn er best wel veel.
De Gouden Eeuw was niet alleen maar doordrenkt met fysiek ongemak zoals ziektes, slavernij en kolonialisme. Het bracht ons ook een enorme stap in de psyche. Zonder die verlichtende periode zouden alle huidige protesten geeneens een fundament hebben kunnen krijgen. En die lange tenen zouden nog immer in een strak keurslijf bijeen gebonden worden, continu aangespannen door het kerkelijk juk. In plaats daarvan neemt Jan en Alleman ons kwalijk, dat we voorouders hebben gehad die wreed waren. De focus komt meer en meer te eenzijdig op de nadelen van het verleden te liggen, die ongenuanceerd naar het heden wordt geëxtrapoleerd; om alleen maar een punt te maken. Men lijkt zich er niet meer van bewust; dat juist dankzij de verruiming van de geest, die ook uit het verleden stamt, ze hun frustraties zomaar bot mogen vieren. Ze mogen geloven wat ze willen, dus waarom dan toch nog boos doen? Omdat de nuance daar stopt. Want dat is niet wederzijds gebleken. En dat weigeren de nakomelingen van Jan Salie in te zien. En als er eens een licht het ziet, doet ei er niks aan. Ei is trouwens in deze de genderneutrale voornaamwoordsvorm van ‘ie’, dat los gezien gebruikt dient te worden van het giftige voedingssupplement fipronil. Dat weet iedere Slapjanus.
Of het door het kerkelijk juk kwam, dat Jan Salie zich zo lamlendig opstelde jegens zijn ouders? Gezien het misselijk makend kerkelijk verspreid misbruik onder de jeugd zeker een optie. En ik zal dan ook de laatste zijn, die het Jan kwalijk neemt; dat ie was zoals ie is. Maar dat was toen.
Nu hebben we te maken met al die nakomelingen van Jan Salie; de zogenaamde Slapjanussen. En het lijkt wel of al die Slapjanussen zich clusteren in Den Haag. Zoals de restanten van dat juk zich nu in Kruiningen en zo vestigen om daar weer hun seksueel onderdrukte verlangens in eeuwig durende vetes uit te vechten. Die lieden zijn blijven hangen in het verleden en zullen nooit rationeel kunnen denken. Maar we weten waar ze zitten en hoeven ons geen zorgen meer te maken, dat het hele land er vergeven van is.
Waarom dan, in Godsnaam voor mijn part, onvoorwaardelijk prachtwijken openstellen voor die andere kant van dat heilige mes? Dat precies dezelfde onderdrukking met zich meebrengt. Hebben we niks meer te beschermen dan? Willen we dan echt weer achteruit lopen?
Ja, want dat is wat Slapjanussen het liefst hebben. Maar ik dwaal af. Slapjanussen zijn nu volwassen en nog slapper geworden dan ze al waren. Er is slechts één ding waar ze ongewoon sterk in zijn en dat is afschuiven van verantwoordelijkheid.
Dit afschuiven heeft vele verschijningsvormen. Zo kan de ene wegduiken bij confrontatie en de ander schiet in de verontwaardiging. Weer een ander doet hypocriet beroep op je geweten. En zijn buurman of buurvrouw (of wat is ie/ei eigenlijk?) spiegelt economische wanspoed voor, terwijl weer een ander juist het tegenovergestelde doet. Slapjanussen die afschuiven doen eigenlijk van alles om maar geen verantwoording af te hoeven leggen. Zo smijten Slapjanussen met andermans miljarden en popt het ene externe bureautje na de ander op en de verantwoordelijk wordt zo onzichtbaar voor de buitenwereld versnipperd.
Bij een rampzalige beslissing krijgt het bureautje toch gewoon de schuld? Wat de Slapjanussen vergeten, is dat met het afschuiven van hun verantwoordelijkheid, ook de kennis is versnipperd. En dat laatste begint nu echt nadelig te werken en beetje bij beetje meer zichtbaar ook. Slapjanussen hebben helaas heel veel familie door het hele land en kunnen daarom ondanks de openlijke blunders gewoon gezellig doorgaan met het verpatsen van de Verlichting. Dat er meer ruimte wordt gegeven aan de irrationele mens is prima, want dat is vrijheid. Maar wanneer dat ten koste gaat van de rationele mens, ben je juist irrationeel bezig en dan kan de disbalans alleen nog maar exponentieel toenemen.
In die periode zitten we nu.Hoe anders kan men verklaren; dat al die dramatische bezuinigingen in de ouderenzorg compleet nutteloos zijn geweest? Ik zie de ene na de andere Slapjanus nog over de ander heen rollen; om zich op de borst te kunnen slaan. Trots waren de Slapjanussen op hun strijd tegen de crisis. Een crisis die ze zelf trouwens eerst volledig ontkenden. Na de erkenning schoot de Slapjanus in de verdediging door het volk financieel te kastijden; juist ten gunste van de oorzaak van de crisis. Toen de Slapjanus eenmaal door ging krijgen; hoe gemakkelijk hem/haar/het dat afging, besloten ze blijkbaar dat het volk ongezien de tyfus mocht krijgen. De Slapjanus is namelijk ook ontzettend wreed. Maar wat wil je met dergelijke voorouders? Het meest ergerlijke aan de Slapjanus echter is toch wel het zo weinig mogelijk rekening houden met factoren. Natuurlijk kan niemand alles voorzien. Doch de Slapjanus lijkt er een sport van te maken, juist zo weinig mogelijk tot helemaal niets te gaan voorzien bij alles wat hij doet in het zelf gevormde beeld voor een ander. Kan de Slapjanus daar wat aan doen? En zo ja, hoe dan?Slapjanussen worden nooit met een helm, maar altijd met oogkleppen op geboren. De oogkleppen zijn rudimentair bij ons allemaal aanwezig, doch bij de Slapjanus ontwikkelen deze zich steevast tot volwassen exemplaren, die de tunnelvisie garandeert. Dit aangeboren fysiek ongemak werkt, door het daar gewoon blijven hangen alleen al, diep door op de karakterontwikkeling van de Slapjanus. En het mag worden gesteld; dat door het ontbreken van enig karakter, ook de ontwikkeling van de ruggengraat ver, ver achterblijft. Zo zeer dat er nu zelfs Slapjanussen rond lopen zonder ruggengraat en daar is de wetenschap nog lang niet over uitgedokterd.
Duidelijk is; dat de Slapjanus met een behoorlijke achterstand in integriteit begint. En hoe meer Slapjanussen er geboren worden, hoe meer de evolutie hierdoor kan worden beïnvloed. Maar ook hier dwaal ik af. Ondanks de aangeboren afwijkingen schijnt het wel degelijk mogelijk te zijn voor een Slapjanus om door zelfreflectie tot een waardig compromis te komen. Maar dat moet men nooit aan louter Slapjanussen onderling af laten hangen. En toch is dat precies wat er nu gebeurt.
Of komt het, dat we nu ook te maken hebben met de Slapjanus International?
Want 500,000 Euro, een half miljard slechts in letters en maar vier in ballenjongens, voor een mens betalen; terwijl miljarden mensen ongezien de tyfus mogen krijgen …
Ik weet niet hoor. Maar wat ik wel weet, staat me meer en meer in de weg. Het doet me alleen maar dieper schamen. Hoe kan je jezelf, met de kennis van nu, als mens nog verantwoorden voor deze nieuwe vorm van slavernij? En was de Gouden Eeuw ook niet mede te danken aan de Arabier die flink mee hielp? Is het niet Qatar, dat nu de grens tot voorbij het menselijk heeft gelegd? De irrationelen lijken de wereld te kijgen. En niemand, niemand spreekt er schande van of doet iets van een poging om deze waanzin een halt toe te roepen. En dat wordt hoog tijd, als ons die tijd überhaupt nog gegeven is.
Want ik kijk met angst en beven uit naar de toekomst. Mijn stelling; dat de Slapjanus slecht is voor het volk, is natuurlijk een lachertje als uit al die Slapjanussen alleen nog maar Guus Flaters worden geboren. Dan is de boot aan en kunnen zelfs alle jongens van de Wit geen soelaas meer bieden maar zo weinig mensen lijken zich dat nog te realiseren.
Is Hollands glorie dan voorgoed voorbij? Ja. Sowieso door te ontkennen en na de verkoop door de Slapjanus van de laatste resten der Verlichting, zie ik toch nog een pleister op die wond; dat de boel nog een klein beetje kan dichten. Een soort theater van de lach om de ernst even te vergeten. Want daar zijn wij goed in. Kluchten en zo en wat dat betreft kan ik niet ontkennen; dat ook ik een kind van Jan Salie ben.
De lach van de Slapjanus.
als alle normen en waarden zijn verpatst
iedere burger is leeg gezogen en alle kippen vergast
als al het water vol hormonen zit, de lucht verzadigd is met vuil
als alle koeien uitgemolken zijn en onze varkens zijn verbrand
dan weet niemand toch meer hoe het was
dan moet je van anderen geloven op straffe van
is de wil niet meer eigen en de geest aarslui
wordt er alleen nog maar heel hard gelachen
door alle Slapjanussen in Nederland
One Reply to “Kinderen van Jan Salie”
Weer heel mooi opgeschreven. Ei is een mooi pers.voorn.woord voor reiziger. Dat zijn we nu immers allemaal. Waar naar toe, blijft een groot geheim.