Nu Tella! Mi Tella!
Over een knoop in m’n onderbuik gesproken.
Democratie was een staatsvorm waarbij de bevolking zelf soeverein regeert. In een dergelijke volksheerschappij kon dus ‘niemand’ aan de meerderheid ongewenste maatregelen opleggen. Zo leerde ik tenminste in de schoolbanken ons staatsprincipe ooit; dat zoveel vrijheid en rechtvaardigheid heeft opgeleverd, ondanks de vele hobbels onderweg. Doch achteraf bekeken gold dit altijd wel alleen in een klein nationaal verband waar toezicht nog kon reiken. ‘Niemand’ is nu vervangen door de politicus en het verband is redelijk uiteen gerukt door de opgedrongen Unie. Deze stelt werkelijk alles in het werk om internationaal kapitalisme voor een zo klein mogelijk deel der bevolking drempelloos toegankelijk te maken.
Mijn hoop was gevestigd op de Grieken, maar Jeroentje heeft deze volledig in de wind geslagen. Diplomatie wordt het in de ondoorzichtige wandelgangen indrukwekkend genoemd, maar in feite hebben we het hier over ordinair smeergeweld van onze zogenaamde vertegenwoordiging.
Tijdens het ontbijt namelijk, met de Griekse president, heeft onze minister onverwacht met de chocopasta op tafel geslagen en heel hard gegild: “Nu Tella!” Dit om zijn standpunt kracht bij te zetten, dat hij zijn cijfertjes echt wel op orde had. Na de vele ontelbaar smerige manoeuvres werd het de Griek eindelijk duidelijk, dat het deze keer Jeroentje meer dan menens was.
De Griek nam schoorvoetend de pot aan en kon niet anders dan bekennen; dat deze uitzonderlijk goed smeerde. Veel beter dan die eerder aangeboden pindakaas met rare stukjes en in ieder geval heel wat beter dan zijn eigen potje met geliefde feta. De rest van het ontbijt verliep in opgelucht amicale sfeer en Alexis demonstreerde aan het einde zelfs serieus nog; hoe water naar zee gedragen kon worden. Dit deed hij met minuscuul gouden vingerhoedjes; waar de met diamanten ingelegde initialen van GoldmanSachs duidelijk leesbaar waren.
Deze spontaan gedemonstreerde geldstroom overtuigde ons Jeroentje van de goede intenties en dus kon hij niet achterblijven. In het vooruitzicht stelde hij dan ook het Europees diepgewortelde bonusdragen voor. Zonder volks juk tilde Jeroentje de volle potten op om net zo demonstratief vrolijk zijn toekomstbeeld te schetsen. Echter tijdens een eerste voorzichtige poging, heeft onze minister een lelijke schouderblessure opgelopen. De menselijke kom bleek zoveel ineens simpelweg niet aan te kunnen, hoewel het falend ondersteunend gebrek aan ruggengraat ook niet echt mee heeft geholpen natuurlijk.
Om de onderhandelingen niet zo in mineur te doen laten eindigen, heeft Alexis op geheel eigenwijze wijze voor onze bewindvoerder de trias politica samengeknoopt tot een praktisch draagverband tegen het bloeden. Bij het aanbrengen gilde nu de Griek op zijn beurt hard: “Mi Tella!” en de kaarten waren geschud. Duidelijk was het dat niemand gebaat is bij het eruit flikkeren van één der eerst bekende democratieën. Want democratie hakt geen knopen door, maar verbindt deze juist!
En zo geschiedt nog immer de aloude wil van dèmos, doch nu aangestuurd door Europees krateo. Want het pijnlijke verschil van de bonus moet ondanks al gewoon in ere worden gehouden, no matter what!
