Van Eigenheimer tot Pappenheimer.

winterse zorgen zijn voor morgen
de lente is daar en al dat men ziet
zijn ouderwetse aardvruchten geborgen
na verdunde spoeling in het vergiet

de constante van de klei
houdt stand ondanks alle gezeik
als exotisch zilte lijm
ik was er zelluf bij

dat ene moment dat je durft te dromen
U zijt ook wellekome
hand in hand zonder schromen
valt zo alles weer te overkomen

wanneer gele bloemen in de bermen
en watersnippen parend zwemmen
komen alle trekkers van de kant
met nieuwe aardappelen van het land

op ons gele goud der natie
waar we zo fijn kunnen bouwen
vanochtend mogen aanschouwen
de geboorte van een nieuwe patatgeneratie

met de top vijftig aller patatten gewaar
hou ik toch het meest van die gele
rood zijn er slechts zeven
een enkeling, de Vitelote, is paars

ik kijk uit naar de Krieltjes, Bintjes en Doré
ja zelfs de Berber komt weer mee
al dat geel van Gourmandine tot Gloria
ook lekker met rijst volgens de Hema

even lekker weg van racistisch gedonder
heel Holland gaat bakken, koken en frituren
ook de bbq maakt dan weer overuren
en al dat geel komt gewoon uit onze polder

geel geel geel schreeuwt alles daar nu nakend
gewoon blij met al dat geel in het verschiet
geen reden meer tot mens erger je niet
tenzij die Chinezen ook onze Eigenheimer na gaan maken

eentje mist toch wel onder die Hollandse luchten
of is het hallucineren in dit gemijmer
onder de mensen die daar rooiend zuchten
liep geen enkele Pappenheimer

zon probeert en hart ging sneller slaan
daar, op de trekker, zag ik er toch eentje gaan
breed uit met zware shag in de bek
de Hollandsche polder zo is het toch nog net