Van hak op tak met SET, a.k.a. LM219ia
Sjo! ’t Is in ene een stuk minder warm.
Dus wat doe je dan als cold turkey niet je ding is?
Dan zetten we gewoon de verwarming aan! Hier gaat deze niet op zo’n van tevoren vastgestelde datum aan. Ook is het van zolder halen van de winterkleding geen aanleiding tot beginnend stookgedrag. In de hut wordt niet gestookt met gas uit die bell, aan wie ik trouwens de laatste dagen opvallend veel moet denken. Draadloos had Graham toch nooit in dat bakelieten tijdperk kunnen vermoeden? Hier in de hut maken we ook geen gebruik van milieubewuste spaarlampen, want op het werk krijgen we al genoeg kwik binnen. Neen, hier houden we het bij het aanzetten van onze audiofiele verwarming.
SET geeft zo’n warm deken van geluid, opgewekt door elektronenstroom van het Edisoneffect, dat al die moderne en veilig solide staatsverwarmingen slechts her-uitvindingen van het wiel lijken en zeker als zo horen.
Uit meelij met Tesla, want van evenzo beroemde collega moest hij het niet hebben, staat SET via zijn wisselstroom vandaag te spelen met een paar nos-buizen uit de voormalige Sovjet Unie. En die buizen uit de zeventiger jaren geven net gewenst tikkie meer afronding. Het vinyl gaat zowaar klinken als niets minder dan tikkietakkie. Je wacht luisterend op die ene tik van vroeger, waarvan je weet dat ie zeker komen gaat. Bij die ene maat zet je je schrap en dan komt daar opeens een modern statische tak onverwacht door de groef lopen? Overschakelend naar digitaal zet ik de analoge hakken stijf in het zand, want wens me niet mee te laten voeren met die streamingsevice. Maar ik kan niet helpen. SET maakt iedere luistersessie tot niets minder dan spectaculair en ja, ik draai door. Ook ik weet wel dat Tesla niet uit Rusland kwam, maar uit Servië. Maar daar kon ik niet zo snel een stel goede buizen vinden. Zullen wel kaduuk zijn gevallen onder de muur en dan doel ik niet op van die vanzelf tegen bomen aan rijdende auto’s. Hoewel dat toch ook een uitvinding op zich is.
Maar het is me toch wat, om met zoveel mindere begroting wereldspelers van de mat gespeeld te zien worden? En dat heeft alles te maken met mijn nieuwe verwarming. Het ziet er niet uit volgens sommigen. Maar wat er als resultaat uitkomt; is iets om heel gemakkelijk aan te kunnen wennen. En dan ben ik al half doof? Moet je nagaan, hoe dat ding geklonken zou hebben in mijn jeugd! Zelfs met die stenen echo zonder vloerbedekking geniet ik van Cristina uit Rio, die al mijn kegeltjes laat trillen gelijk onze Kuip bij die goal. Ik zit als Tonnie met m’n handen voor m’n ogen; om het gehoor alle vrijheid te geven.
In ongeloof hoor ik steeds meer en meer. Ik zit in de sweetspot en begin voorzichtig in krappe zetel de heupen over de breedte heen en weer te bewegen. Bij het crescendo beweeg ik ritmisch de torso mee in een aanvallende steekpass. Ik open de ogen en hoor haar letterlijk uit het schilderij aan de muur komen en een fluitje klinkt links. Niet om het spel stop te zetten, integendeel. De verschillende instrumenten komen los uit de compacte massa en van rechts komt er een niet te missen muzikale voorzet. Ik bedenk me geen moment en spring op om te gaan juichen en alle noten van de balk juichen mee. In mijn euforie besef ik dat een upgrade deze Chinese tank tot een highend apparaat van de duurdere prijsklasse gaat maken. Maar voor nu voel ik dat ik zelf gescoord heb, want och … hoor haar toch eens cantare …