Wat een luizenmoeder.

Het zou ons sieren, als we alle scholen met wat voor inslag dan ook scholen noemen en deze ook als zodanig laten besturen! Kennisoverdracht sec en als je religie erbij wilt doen prima. Maar laat in Godsnaam, om het plastisch uit te drukken, ruimte voor anders denkenden. Hoeveel Jesse’s en Thierry’s etc. willen we nog; eer het gaat doordringen; dat de toekomst daar begint en dat die onafhankelijk gevormd en strikt gewaarborgd moet worden.
Het is wellicht geen oplossing, maar nu 12 jarigen al met een pistool cafetaria’s overvallen, moet er iets grondig mis zijn.
Ik heb het niet alleen over die salafistische instellingen, maar nu gewoon over zo’n doorsnee school met de Bijbel. Of het aan de populariteit van De Luizenmoeder ligt? Geen idee, maar oh oh oh, wat een sekreet! En wat een loeder van een directrice! Zo eentje die zich aangewezen door Hem voelt en zo een hele aflevering kan vullen met dat innemende gelul.

Ze kwam uit Libanon en zat destijds op school waar mijn moeder coördinator was. Nu noemen ze het weer directrice, dat klinkt beter. Iedere dag moest beginnen met de dagopening. Maar mijn rebelse alsook vrijgevochten moeder weigerde deze rite pertinent. Iedere dag kwam er dan iemand van andere locatie om het Woord te brengen, totdat ze doorkregen; wat een gedoe.
Dus voltooide de vluchtelinge uit Libanon haar opleiding zonder al dat gedoe en het leven was mooi.
Nu is dat meisje zelf een jonge moeder en bracht haar dochtertje naar school. Gewoon vrolijk huppelde het meisje mee, want school was leuk.
Totdat ze op het schoolplein in gesprek kwam met zo’n Luizenmoeder, die botweg vertelde dat ze gewoon ‘anders’ was. Natuurlijk niet racistisch bedoelt en zo, maar gewoon ‘anders’.
En oh ja, kreeg ze ook nog even fijntjes te horen, dat haar dochtertje niet meer met die van haar mocht spelen.
Dan begint je dag goed.
Maar ze had alle hoop gevestigd op de directrice, die dat wel recht zou breien. Ze woont per slot van rekening in Nederland.

De directrice legde rustig en kalmpjes uit dat ja, U bent nu eenmaal islamiet. Dat kunnen wij niet ontkennen. En ja, dat is ‘anders’.
Moeder was met stomheid geslagen en probeerde nog met dat we allemaal toch een God mogen aanbidden? En ze viel er toch niemand lastig mee?
Maar nee, dat zag ze helemaal verkeerd.
Jezus is namelijk geen profeet zoals ‘jullie’ vinden maar Jezus is God! Dus helaas, ik kan hier niets voor U betekenen. Misschien kunt U zich een beetje aanpassen?

Nu ben ik helemaal voor aanpassen, maar dit is waanzin van de bovenste plank. En dus zie ik in gedachten die luizenmoeder naar de kerk gaan.
Vroom en devoot opent ze de kerkdeur en loopt het naar bijenwas en kaarsvet ruikend Huis binnen. Aan weerszijden ziet ze lege bankjes.
Hè, waar was iedereen nou toch?
Maar een stem riep haar tot hem. Ze kon niet wachten om de voorganger vol trots te vertellen, dat zij zo dapper was geweest; om haar dochtertje te verbieden met zo’n Islamiet te spelen en ze versnelde huppelend haar pas.
“Oh Heer, ik heb zo’n fijn nieuws”, maar ze kon geeneens meer haar favoriete stopwoordje ‘halleluja’ uitspreken. Want halverwege de gang naar het altaar deed ze plotseling ‘POEF!’
God straft meteen toch?