zolang een minuut een censuur duurt

zolang de duif in de tuin
van zijn hart geen moordkuil maakt
blijf ik krampachtig lui
verzinnen om alles dat mij raakt
zolang de duif
in de dakgoot tortelt
blijf ik thuis
in mentale spagaat gefrommeld

zolang de mus in de tuin
niet van het dak valt van de hitte
lig ik lui
overdekt en droog te pitten
zolang de mus
de huiselijke ruimte geeft aan roodborstje lief
geef ik je een kus
ondanks mentale gesels van puur grief

zodra de raaf in de tuin
massaal kwetterend intrede doet
zit ik tussen het puin
doorweekt van verslagenheid en moet
zolang wennen dat het niet anders kan
zonder hart verder verzinnen van
mijn voorland opgeblazen door onkruid maakt
het groen wegrottend in de waarheid naakt
maar niet zolang de duif in de tuin
van zijn hart geen moordkuil maakt