Witte boorden in de Kringloop
Het onschuldige kinderdeuntje ‘sur le pont d’Avignon’ klinkt onschuldig. Maar vervang de plaatsnaam met Dordrecht en de valse noten vliegen U om de volwassen oren. De ex-werknemers van Dupont hebben, zelfs voor experimentele in vitro proeven onder strenge laboratoriumomstandigheden, abnormaal hoge waardes C8 in hun bloed. Zelfs nu nog, na jaren niet meer blootgesteld te zijn geworden aan het gif. Onderzoek is goed en moet voor de bewijslast. Maar als de hele omgeving al jaren teflonstijf staat van dat gif, dan moet je je als bedrijf diep schamen en terstond je verantwoordelijkheid nemen. Maar corporate wenst niet te reageren op slechts ‘individuele’ gevallen. Als overheid, die te pas en te onpas bruggen wil slaan, zou je dan moeten gaan staan voor jouw burgers. Helemaal wanneer die met teflon-shake-syndroom hun geld moesten verdienen. Maar in plaats daarvan deed en doet ze het nog steeds verschrikkelijk fout. Maar ach, ook de ambtenaar denkt in termen van ‘individuele gevallen zijn niet van belang’ en verschilt daarin steeds minder van corporate.
Na de Brexit gaat het goed met de stock-exchange in Londen. Geconfronteerd met dit heuglijke nieuws; reageert onze premier als door een olifant gestoken. Die beurs zegt namelijk helemaal niks volgens onze roerganger. Vandaar dat ie de beursgang van gemeenschappelijk geld heeft gefaciliteerd natuurlijk. Helaas geen echt kritieke vraag over al die megalomane plannen van The Commission. Laat staan over de geraffineerde timing van die Godfathers. Die verschrikkelijk hautaine EU-commissie naar puur maffiamodel heeft nu gelegaliseerde carte blanche kaart in handen gekregen, nu zelfs democratische landen geen weerwoord meer mogen durven geven. Hiermee de wil van hele volkeren wederom over ouderwets internationaal opererende boegen gooiend. Maar de premier is trots op wat we hebben bereikt als voorzitter. Niet voor de individu, die moet vechten tegen steeds meer en grotere molens van bureaucratie, maar voor Europa. Van dergelijke mentaliteit krijgen die ex-werknemers van Dupont weer the shakes en zij niet alleen. Akkoorden met multinationals omwille van macht, dan wel akkoorden met despoten omwille van onmacht, klinken beiden even vals.
De Nederlandse handelsgeest echter gaat over lijken, zo weten we al eeuwen. Doch nu deze al tijdje beteugeld is door ons aller EU in wild verband, kruipt dat bloed nog steeds waar het kwaad lijkt te zetten. Deze geest lijkt ook dichter bij huis uit de fles aan het gaan.
Want U bent Uw geliefde kwijt en pardoes krijgt U een condolerend schrijven met zo’n olijk ventje, dat het broertje van Jantje Beton zou kunnen zijn, op briefpapier van de lokale Kringloop. Het ventje schreeuwt neoliberaal rechts onderaan: “dan komt het goed terecht.”
Eigenaar Willie de Leeuw herkent zich niet in de kritiek van nabestaanden; die deze moderne vorm van lijkenpikkerij niet kunnen waarderen.
Willie wil verder niet reageren, want Willie heeft het te druk met zijn businessmodel. Willie is wat dat betreft Eurofiele ondernemer in hart en nieren wel vrij van C8. Willie gaat ondanks en onder het protest slagvaardig door met stencilen, want zoveel individuen gaan er tegenwoordig dood …
Willie fluit vrolijk ‘on y danse tout en rond’, want zeg nou eerlijk; opgeruimd staat netjes.
