Genivelleerde hartstocht

Jeroentje bracht het bericht quasi nonchalant.
“Dus mijne heren en dames…. de crisis is overrrrr!”
Dit nieuws deed het kleine Torenkamertje bijkans ontploffen. Marcos rukte zijn das los en begon met gebalde vuistjes heel hard te juichen; “yes! yes! yes!”
Sammie vloog zijn persvoorlichtster om de nek en beiden maakten sensuele vreugdesprongetjes. Sjanien vloog onstuimig het drankenkabinetje in om daar haar hoofd te stoten tegen de stelten van Ivo die er al een tijdje bezig was. Marcos smeet zijn raampje open en gilde naar de mensen beneden dat ze naar boven moesten komen want; “hier is het feestje! Mensen kom naar boven, we hebben eindelijk weer wat te vieren!”

Sammie sloeg Jeroentje hard op de schouder en zei: “ik ben trots dat jij bij mijn cluppie hoort man, geweldige job!”
En iedereen begon iedereen te overladen met complimentjes dat Jeroentje niet in de kouwe kleren ging zitten. Enthousiast geworden vroeg hij; of hij de DJ mocht zijn en de menigte antwoordde met een luid instemmend gejuich.
“Party! Party! Party!”
Snel zette Jeroentje zijn DJ-standje op, nadat het bureau op de gang was gezet. Hele harde housedreunen begonnen over het Binnenhof te denderen.

DJ Eroen

De stemming werd almaar onstuimiger en ze begonnen steeds wilder te dansen. De grenzen vervaagden en zo kon het zijn dat Ivo keihard met de toiletjuffrouw aan de gang ging. Tevreden maar ook een tikkie jaloers keek DJ Eroen naar deze verboden vruchten van hun nivelleringsbeleid. Na een tien minuten dance-geweld trok Marcos Sammie even aan de kant.
“Ben kapot man, hoe hou jij dit vol?””
Sammie keek om zich heen en stopte onopvallend zijn maat een boterhamzakje met veel gekleurde pilletjes toe. “Hier, made in Holland man, kieps joe coing all neit long!”
“Hoe kommie daaraan?”
“Van Ivo, is gisteren in beslag genomen, verser kannie!”
Van Sjanien kreeg Marcos een limonadeglas met whiskey en snel gooide hij een paar smarties gevolgd door enkele M&M’s naar binnen die ie lustig begon weg te slikken met meerdere duimen Schots vatwerk. Binnen de kortste keren kleurde zijn kamertje zacht roze en hij wierp zich weer in de dansende menigte.
DJ Eroen zweepte de massa nu helemaal op toen ie zijn rookcanon in de strijd gooide maar daar was de kleine ruimte niet op berekend. Door ademnood gedreven rolden de politici stijf van de pillen naar beneden over de oude houten trap.
“We gaan verder in de Kamer! Komaan, naar de Kamer!”, gilde Sjanien nu hysterisch en een ieder nam een deel van de stellage van Eroen mee die voor het bureau, en onder verbaasde blikken, van Anouchka vakkundig werd gemonteerd. De knop van het rookkanon ging om en het feest werd hervat alsof er niets was gebeurd. De hele harde dreunen deden de handvol debatterende leden met de lege handen voor de oren schielijk de kamer verlaten. Anouschka’s hamertje was totaal onhoorbaar en teleurgesteld pakte ook zij haar kleine koffertje en beende boos de kamer uit. Maar de feestgangers hadden een plezier van jewelste want het was einde crisis, ze hadden de klus geklaard. Hoe wisten ze geen van allen maar de credits namen ze met ongepaste trots en ze dansten en dansten tot diep in de nacht.

“Vuurwerruk, vuurwerruk!”, gilde Ivo om een uur of vijf. En zo genoot het gezelschap van het in beslag genomen illegale spul dat in de prachtigste kleuren boven de hofvijver uiteen spatte.

Gebiologeerd en gedrogeerd stonden ze daar te genieten onder de magische klanken van een oud bandje van Sam Koek. Toen er alleen nog luide knallen hoorbaar waren werd DJ Eroen gemaand het bandje om te draaien waar de meer plattere wijsje op waren genomen.
Oonlie Joe stond er met licht verlopen inkt op geschreven en de romantiek begon aan het water de overhand te krijgen. Met name Ivo begon laag mee te neuriën met het deuntje dat hevige gevoelens in hem opriep. Hij vergreep zich aan Dora, de toiletjuffrouw die zich willoos aan hem overgaf.
“Neeeeeeee!”, krijste nu weer gewoon Jeroentje buiten zinnen en stormde op het vrijende stel af. Met stelten en al vlogen Ivo en Jeroentje in het water. Bovengekomen begon Jeroentje verwoede pogingen te ondernemen de topzware Ivo te verdrinken in het maximaal dertig centimeter niet nagechloreerd water. De hele avond had Jeroentje zich op staan te winden en nu de pillen waren uitgewerkt kon hij zich niet meer beheersen.
“Dora is van mij! Van mij hoor je, van mij alleen!”
Iedereen, onwetend van de bepalende rol die deze toiletjuffrouw in Jeroens leven heeft gespeeld, stond met een mengeling van verbazing, respect en weer verbazing te kijken naar de strijd tegen het water.
Alleen Dora keek anders, Dora voelde zich groeien…  en groeien, zich meer en meer beseffend dat de vruchten van het nivelleringsbeleid haar best wel zoet smaakten. Dora was nu ook belangrijk, zie je wel! Ze kon zich niet langer inhouden en gilde het naar alle daken.
“Ik ben ook belangrijk! En nou wil ik … Nee! Nou eis ik het pluche op!”
Ze duwde haar gerief in de handen van de premier en beende vastberaden naar het Torentje waar ze bij de ingang door routine gedwongen haar schoteltje installeerde en begon haar eerste klus met hoopvol de gang in te kijken.

“Hehehehe Mark, hehehe, sorrie hoor maar je staat best wel voor lul man”, giechelde Sammie. Maar de premier hief gelijk een generaal de toiletborstel in de lucht en spoorde de nog wakkere leden aan tot strijd. Theatraal slingerde hij de vele rollen om zich heen en zo best wel apart wapperend in de ochtendbries sprak hij zijn volk toe.
“Er zit daar een ongediplomeerd mens op mijn stoel! En dat kennen we dus niet hebben, kom op mensen, samen sterker door strijd!” En gedreven parmantig begon Marcos naar ‘zijn’ Torentje te lopen.
Meer loom dan geïnspireerd zette de nu kleine menigte zich in beweging. Maar meer uit evenzo routine dan uit vrije wil, want iedereen wist diep van binnen: “dat heb je toch echt zelluf gezocht.”