Love is the tinder trap

De premier was deze vrijdag bijzonder monter opgestaan en zat breeduit glimlachend aan zijn mahoniehouten bureau in zijn Torentje. Gee was de afgelopen week neergesabeld op democratische wijze en hij had er als het geweten van Nederland zwijzaam uit de hoogte bij gezeten en dat voelde gewoon goed. Zo goed dat het weer ouwerwets gezellig was bij de Chinees. Maar ondanks de heerlijke bami had ie zijn makker nog steeds niet kunnen overtuigen van zijn stokpaardje van opvang in de regio. Sam bleef principieel bij zijn standpunt; alle mensen zijn welkom in Nederland. Om de sfeer niet te verpesten had Marcos het opgegeven, toen Sammie haastig aanstalten had gemaakt om erg vroeg op te stappen; nadat ie een Tinder-berichtje op z’n mobieltje had gelezen. Hij had ‘m nog wel moeten beloven hem als eerste morgen vroeg alles te vertellen. De premier van Nederland heeft daar nu eenmaal recht op; had Marcos zijn stokpaardje bereden.
Maar wie er ongewoon straalde in afwezigheid vandaag, was zijn matti. Hij zou ongetwijfeld zo dadelijk binnenkomen om ‘m bij te praten over de rest van de nacht, want Sammie had hete deet gemaakt. En Sammie kennende zou dit weer een smeuïg begin van het weekend worden. En ja hoor, daar hoorde Marcos al gestommel op de trap. Snel rende hij naar de deur en gilde al in het trapgat: “en? Hoe was het man?! Komop man, djoesie dieteels man. Hahaha, die Sam toch!”
“Eh, ik ben het; Halbe.”
“?”
“Hoi Mark”, zuchtte Halbe even op adem komende, “hoog tijd dat we de boel hier gaan verbouwen, een beetje lift zou hier niet misstaan zeg. Heb me ook nog de zenuwen moeten fietsen.”
“Wordt aan gewerkt H., maar kom binnen. Wat verschaft mij de eer?”

“Ik ben vrees ik de brenger van slecht nieuws Mark.”
“Hahaha, joh dit weekend kan niet meer stuk, dus kom maar op!”
“Nou het gaat om de kosten van onze nieuwe landgenoten, die lopen nogal op.”
“Ja, en?”
“De teller staat nu al op 1 miljard en tegen einde van het jaar verwacht ik minimaal het dubbele.”
“Het dub-be-le?”
“Ja, twee dus.”
“Maar dat is veel te veel Halbe, doe er wat aan. Onmiddellijk! Niemand pakt mij nu na al mijn inspanningen de komende zeven jaren zoet nog af.”
“Zelfs als we versoberen, dan nog gaan we dat niet redden ben ik bang.”
“Wat stel je voor?”
“Alles in één keer opmaken.”
“Heu?”
“Ja, van een kale kip kan je niet plukken.”

 

Sammie werd met een verschrikkelijk koppijn wakker en zag een lijntje op een vreemd nachtkastje liggen dus bedacht ie zich geen moment. Na een stevige snuif begon het weer te dagen. Ze was studente uit een ver buitenland en in ieder geval vannacht onweerstaanbaar. Wat was ze geweldig geweest. Maar hij uiteraard nog meer en hij keek meteen naast zich. Hoewel abnormaal verfomfaaid, staarde hij toch in een helemaal leeg dekbed.
‘Waar is dat wijf gebleven… en waar ben ik eigenlijk?’
Hij schoot in z’n broek en liep de slaapkamer uit, alwaar hij meteen in de keuken bleek te lopen. En daar zat ze hem verleidelijk lachend een goeiemorruge te wensen.
“Ik heb eitjes voor je.”
‘Jaja, dat hebbik vaker gehoord, maar nie met deze jonge..’
Om toch een beetje zijn bravour te houden, leunde hij gemaakt nonchalant tegen de deur naar buiten en maalde snel om met een goed excuus te komen.

“Lijkt me heerlijk, maar ik ben al laat en Mark zit al op me te wachten… dus…”
“Okay, maar dan wel eerst betalen Sam.”
“Betalen?”
“Ja hallo, denk je dat ik dit voor m’n lol doe? Hoe denk je nou anders dat een studente in dit land nog een studie kan betalen?”
“Dus je deed het alleen maar om m’n centen?”
“Ja.”
Toch enigszins teleurgesteld trok hij zijn portemonnee. Hij haalde er een tientje uit en zag haar boos schudden.
“Twintig?”
“Pffft!”, begon ze uit het raam te staren.
“Jezus, vijftig dan?”
“Honderd Sam en dat is exclusief ontbijt.”
“Maar dan heb ik geen geld meer over voor de tram!”
“Dan rij je maar zwart, daar had je vannacht ook geen problemen mee.”
Nurks gooide Sam zijn laatste briefjes tussen haar eitjes en na een ongemakkelijke kus ging ie de straat op.

 

“Maar alles? Man! Dan hebben we helemaal geen speelruimte meer. Nee! Dan gaat de lol er zo wel heel snel vanaf”, mokte de premier.
“Niet ons alles natuurlijk, maar leg de bal bij de gemeentes. Ons geld is op want dat hebben zij allemaal gekregen. Plichten en rechten Mark.”
“Je bedoelt moreel en sowieso nodeloos ingewikkeld maken?”
“Precies. Er heerst nu al chaos dus als we ze af en toe een kale kuif toewerpen…”
“Dan blijft mijn geweten nog altijd in tact!”
“In ieder geval voor camera Mark.”
“Hahaha! Meer hebbik nie nodig man, geweldig idee!”
“Dus ik kan door?”
“Hahaha, doe vooral waar je goed in ben man!”
“Okay, goed weekend Mark.”
“Hahaha, ja, jij ook man, kennie wachten om Sam dit geweldige idee te vertellen en die is dus wel helemaal uit eigen liberale koker, tot maandag!”
Op de trap kwam de optimistische Halbe een vermoeide Sam tegen. Na plichtsgetrouw een korte groet stapte Sam het kamertje binnen.
“Jee-zus! Sam! Wat zie jij eruit man!”

“Gekkenhuis Mark, ben helemaal leeg.”
“Vertel man, vertel!”
Sam vatte zijn nachtelijke ervaringen in een paar uur samen en Marcos kwam niet meer bij van verwondering. Zijn vriend wist wel hoe ie de vrouwtje om zijn middelvinger moest winden en daarom zag Marcos in hem zijn grote voorbeeld. Het ging Sam altijd zo vreselijk gemakkelijk af. Over de incasso achteraf repte Sam niet en ging zitten.
“En? Nog nieuws?”
“En of!”
Marcos stelde hem op de hoogte van de snode plannen van Halbe en ook Sam, denkende aan zijn lege portemonnee, stemde hier mee in. Want ook hij besefte; verdeeldheid schept verwarring en juist daarmee zijn ze zo enorm succesvol geweest. In de Kamer diende Gee als afleiding en de gemeentes pasten daar eigenlijk precies naast.
“Maar ik hecht er wel belang aan dat die opvang in de regio dan wel definitief van de baan is okay?”
“Vooruit, jij ook je zin!”
“Ben echt blij dat we Jeroentje gewoon z’n werk kunnen laten doen, dank je trouwens  dat je vanochtend voor me heb waargenomen.”
“Dat doen vrienden nu eenmaal, is normaal en daarmee is die kous af man”, sprak de premier gedecideerd want ook dat voelde zo goed.
“Nou toe Sam, laat me nou haar profiel zien man. Misschien heeft ze wel een zus!”
Sammie gaf ‘m zijn mobiel en scrolde helemaal naar beneden. “Daar, dat is ze.”
“Zo! Hohoho, trap alle remmen, stop de trein! Wat een bjoetie man! Ben trots op je”, en gaf onder de indruk het mobieltje weer terug, om snel in de zijne te gaan typen.
“Wat doe je nou Mark?”
“Nou, ik voeg deze ook toe bij mij…”
“Nee man! Doe dat nou niet!”
“Te laat! Hahaha, heb deze boot dan wel gemist maar nou wel geënterd. Hahaha! Maak je nie druk man, je weet toch dat ik alleen maar kijk?”
“Beloofd?”
“Skouts onnor man.”
“Okay dan.”

De echte zaken werden nu aangepakt en zoals ieder vrijdag begon Marcos met het ter bureau brengen van de laatste roddelrubrieken.
“Hé, kijk nou Sam. Yo heb een zoon gekregen.”
“Wat leuk voor ze.”
Ja zeker…, hè? Kijk nou man, die…, die lijkt wel heel errug veel op jou Sam. Kijk nou man.”
“Ik zie weinig overeenkomsten hoor.”
“Hoezo weinig? Kijk nou naar dat hoofd man, net zo kaal! Hahaha! Jaja, daar had ik je even niet? Zeg effe serieus Sam. Wat denk jij, zou Yo net zo goed slikken als die bjoeties van jou?”
“Natuurlijk niet, zij is toch zwanger?”
“Oh, de pil. Hahaha! Scherp Sam, gelukkig heb jij daar wel op gelet.”
Het schaamrood steeg Sam naar de kaken want potverdrie; hij had helemaal niet gevraagd.
“Mot effe pissen man”, en snel liep Sam het kleine gangetje op naar het nog kleinere kamertje. Snel drukte hij bjoetie 789 in.
“Je zit toch wel aan de pil?”
“Kan ik niet betalen.”
“God#$@!*!… en dan ga je zo tekeer?”
“Ik kon niks doen. Je had me vastgebonden, weet je nog?”
“En nou?”
“Met een beetje geluk heb je toch een eitje genomen voor ontbijt en dat kost wat meer zoals ik je duidelijk heb gezegd.”
“Hoeveel meer?”
“Veel.”
Boos drukte hij haar weg en het zweet brak ‘m aan alle kanten uit. Bevend en lijkwit liep hij weer het Torenkamertje in.
“XXS heet ie Sam! Hoe verzinnen ze het!”
“Eh, nog even over die opvang in de regio Mark. Zou dat ook met terugwerkende kracht kunnen?”
“…Je bedoelt dat je er over wil denken?”
“Nou, eigenlijk wel ja.”
“Hahaha! Beter ten halbe gekeerd dan… Hahaha! Maar natuurlijk kunnen we daar een terugwerkende uitzendkracht aan koppelen, geen probleem!”
“En mag ik dan ook zeggen wie?”
“Als het maar genoeg zijn Sam, dan krijg jij van mij carte blanche. Okay?”
Opgelucht voelde Sam weer het bloed terugkomen.
“Wat dacht je van een borrel?”
Marcos keek op zijn horloge; “elluf uur al. Wat gaat de ochtend toch snel. Ja, lijkt mij meer dan gerechtvaardigd Sam! Oh man! Het wiekent kon al nie meer stuk maar nou! Nou wordt het het beste wiekent effer! Proost!”
“Hehehe, ja gezondheid man. Zo, en nou eindelijk effe niks meer doen hoor.”
“Wat jij zegt Sam! Wat jij zegt!”