Meten is weten

“Hahaha! Kom binnen Sam, kom binnen!”, en enthousiast klopte hij zijn maat op tweede Kerstdag en linkerschouder.
“Wat ben je vroeg man! Had jij geen kerstdiner?”
“Nou en of hoor! Met slee en al, hahaha!”
“Met slee? Ben je toch naar de sneeuw gegaan?”
“Nee joh, braadslee Sam. Moeders had een heerlijke kalkoen in de slee gedaan. Nou, ze zegguh wel eens seis das not metter, helemaal nie waar man! We kunnen er nog wel drie dagen van eten! En jij? Wat heb jij gedaan?”
Sam ging zitten in het eerste art deco stoeltje bij het raam en Marcos achter zijn bureau.
“Ik heb het met mijn nieuwe vriendin gedaan. Huis vol man. Blijkt dat ze drie exen had en overal kinderen. Je begrijpt dat ik vanavond gewoon naar de Chinees ga. Bang heeft speciale kerstrijst met sterretjes, echt lekker.”
“Wat?! En je hebt me niet gemeld?”
“Natuurlijk heb ik reservering voor twee gedaan, wat denk jij wel niet?”
“Niet zo heel veel. Maar potverdikkie gezellig man. Nog een dag kalkoen en ze kunnen me opveguh, hahaha!”
“Zo, en wanneer ga je me zeggen waarom je nou zo vrolijk ben? Je hebt altijd goeie zin, maar vandaag deed je zelfs de deur voor me open.”
“2016 Sam! Nog een paar dagies man en dan ben ik President van Europa!”
“Dus dat maakt me zorgen Mark. Is het geen tijd dat je man gaat worden? Ik bedoel; hier in Den Haag gaat het wel. Maar what about al die macho-figuren uit het zuiden en zo? Dan moetje toch op z’n minst…”
“Bedoel jij wat ik denk?”
“Gewoon één keer 25 Euri en je bent er helemaal klaar voor.”
“En waar moet ik dat dan betalen?”
“Ik heb wel wat adresjes hoor.”
“Toch niet bij één van je exen Sam? Want als er anderen bij zijn, kan ik geeneens plassen.”
“Vertrouw je mij?”
“Helemaal, dat weet je.”
“Kom op. Als we nu gaan, dan doen we op de terugweg met z’n tweeën Bang, okay?”
“Dus jij denkt dat ik met maar één keertje mans genoeg ga worden voor Europa?”
“Bij dit adresje wel”, zei Sam vol overtuiging, toen hij zijn jas weer aantrok. “Ik durf zelfs te wedden, dat niet iedereen daar in Brussel kan pochen over een gang-bang.”

Verbaasd en toch eigenlijk stiekem wel een beetje nieuwsgierig, liep Marcos achter zijn vriend aan.  Sam trok aan een koortje dat uit een brievenbus hing en schoof het zware rood fluwelen gordijn opzij.
“Jemig Sam wat is het hier donker. En warm zeg! Pfoeh man, heel errug warm!”
“Dat komt dan goed uit Mark. Gaan we meteen iets drinken. Aan de bar schoven ze aan en Marcos begon zijn ogen uit te kijken.
“Nie kijken man! Daar! Die dames aan het einde van de bar! Die hebben bijna niks aan joh?!”, fluisterde Marcos achter zijn vuistje.
“Hier man, proost!”, en Sam sloeg zijn dubbele kopstoot in één keer achterover. Marcos, niet achter willen blijvend, deed hetzelfde in heel wat meerdere keren. Maar meteen voelde hij effect.
“Nog eentje!”, en enkele kopstoten verder, begon de premier zich ongewoon vrij in het hoofd te voelen. Een dame in slechts een boa ging naast hem zitten en vroeg aan Sam: “is dit de gelukkige?”
Sam knikte en wenkte naar de dames aan de andere kant van de bar. Drie verdwenen achter een ander gordijn en eentje nam ook plaats naast Marcos. Ondanks de kopstoten begon de premier zich danig opgelaten te voelen bij het zien van zoveel bloot. De dame met boa vroeg wat hij deed en dat gaf de premier weer wat zelfvertrouwen. Hij zei dat hij de eerste man van het land was en weldra van heel Europa. Waarna hij een flinke slok nam.
“Oh, wat opwindend”, zei de dame zonder boa en schuurde zwoel tegen hem aan.
Marcos nam snel weer snel een slok; in de hoop dat ze wel zou ophouden. Maar dat deed ze niet. Sterker zelfs; de dame met sloeg haar boa om hem heen en begon hem van zijn kruk te trekken.
“Hela! Wat gaan we doen?”
“Vertrouw die dames net als je mij doet man”, en zo liet de premier zich onzeker meevoeren achter dat andere gordijn; waar de vele dames hem giechelend welkom heetten.

Sam bestelde er nog eentje maar net toen hij een teug wilde nemen, kwam Marcos aanrennen met z’n broek in zijn haast ophijsende. “Zo. Klaar Sam. Kunnen we nou weg?”
“Nou al klaar?”
“Jaja, natuurlijk. Als eerste man moet je als eerste altijd klaar zijn, je weet toch? En het viel me reuze mee man.”
Onder de indruk van zijn onverwachte slagvaardigheid op dit gebied, rekende Sam af en ze liepen naar buiten.
“Laten we maar alvast bij Bang gaan zitten, ik heb zo een honger!”
“Ja”, zei Sam, “heb ik ook altijd erna.” Ze liepen rechtstreeks naar de zaak van Bang, waar ze werden verwelkomd door Bang met gele kerstmuts op. Zo te zien had de eigenaar al vele biertjes op en zei vrolijk: “melly klistmas heren, jullie tafeltje is geleed.”
Inderdaad bleek inderdaad hun reguliere tafeltje een uitschuiftafeltje te zijn, waar prachtige versieringen op waren aangebracht. Ze hadden het zich nauwelijks gemakkelijk gemaakt, of Bang kwam al met de eerste biertjes en begon het speciale kerstmenu op te noemen.
“Dat lijkt me heerlijk Bang”, zei Sam toen het mobieltje van Marcos ging.
“Bler! ’t Is Bler Man! Hoi Tonnie, wats up kerel?”
Blair belde uit diplomatieke overwegingen en begon over zijn aanstaand voorzitterschap. Marcos hield even zijn hand voor de kleine microfoon en fluisterde tegen Sam: “kan ik het meteen in de praktijk brengen! Moet jij eens kijken hoe goed ik dat ga doen.”
Op de vraag of hij er klaar voor was, begon Marcos helemaal los te gaan. Hij pochte over zijn gang-bang van zojuist en als klap op de vuurpijl, gooide hij die liniaal er tegenaan.
“Liniaal? Hoe bedoel je Mark?’, vroeg Blair.
“Wat is liniaal in het Engels Sam?”
“Ruler man.”
“Oh ja, hahaha ei roel man. Verrie bik roeler ja. Hahaha, je gaat me nou nie vertellen dat ze bij jou geen liniaal, eh roeler bedoel ik natuurlijk, gebruiken?”
“Nou nee”, antwoordde Blair op onderkoeld Britse wijze. “Maar vertel kerel, ik ben reuze benieuwd.”
Marcos begon met dat hij aan de bar al werd belaagd door vrouwelijk schoon. En achter het gordijn hadden ze zijn broek omlaag getrokken en dat was een enorm succes! Alle dames, “geen enkele uitgezonderd Tonnie”, hadden de tijd van hun leven gewoon. Want zo hard had hij zelfs zichzelf nog nooit niet horen lachen! En die climax kwam dus wel door die liniaal, die een echt hele blote dame gierend uit het nachtkastje had gehaald.
“En ik wil natuurlijk niet overdrijven Tonnie, maar allemaal hebben ze zo een selfie met mij genomen. Allemaal! Met die van mij dus!”
“Wat heb je dan gedaan?”
“Nou gewoon dit!”, en Marcos gebaarde Sam een ‘himmie’ te nemen, van hem dus. Sam nam de foto terwijl Marcos trots de maat aan gaf, die de liniaal objectief had aangegeven; waardoor de dames zo hard moesten lachen. De ‘himmie’ werd meteen digitaal over het kanaal verstuurd. Tonnie begon keihard te lachen en kwam niet meer bij. In de slappe lach wist hij nog uit te brengen; dat hij er echt wel klaar voor was. Tonnie lachte vervolgens zo veel, dat praten niet meer mogelijk was en lachend namen ze afscheid.
“Zie je Sam! Zelfs Tonnie was erg onder de indruk. Ik had veel eerder naar je moeten luisteren. Wist ik veel dat het ‘zo’ werkte?
“Vol gelecht?”
“Heerlijk Bang! Ik ben er klaar voor…, gekomen. Hahaha!!”, zei Marcos zijn vriend een stevige por en knipoog gevend.
“Doe mij eerst nog maar een paar biertjes”, verzuchtte Sam pijnlijk denkend aan de laatste peilingen.
“Het stelde eigenlijk niks voor Sam. Even meten en klaar was Kees! Als ik dat had geweten, had ik ‘het’ al veel eerder gedaan. Maar nou hoor ik er ook bij! En dat allemaal dankzij jou Sam. Op je gezondheid man, hahahaha!”