wijntje en trijntje in de achterkamer

Vastberaden klonk een enkele klop op de deur van het meest befaamde ronde kamertje van het land. Marcos riep “binnen” en zag over een stapel glossy magazines zijn partijgenoot door de deuropening komen.
“Hé Ivo, ga zitten kerel, wat te drinken?
 “Ja, doe maar een fristy; shaken not stirred.”
Terwijl Marcos het pakje heftig begon te schudden nam Ivo imposant krakend plaats. Marcos probeerde het rietje uit dat papieren kokertje te pielen maar was het cellofaantje vergeten te scheuren dus onhandig friemelend nam ook hij weer plaats en overhandigde zuchtend het pakje nog verpakt. Routineus scheurde Ivo eerst het plastic, waarna hij in een snelle beweging het nog verpakte rietje gedreven in het pakje sloeg. Het papieren kokertje krulde op tot een gemakkelijk verwijderbaar kreukelig soort van dopje.
Marcos sloeg hem onder de indruk gade.
Het papieren dopje werd tot een perfect propje gerold tussen die enorme vingers met enig speeksel en verdween daarna onder goedkeurende blik in zijn vestzak.
“Voor later in de Kamer”, glimlachte de minister van onze veiligheid en andermans justitie, waarna hij het pakje met één teug vacuüm zoog. Het lege pakje werd vervolgens tot een wat grotere prop gekneed doch nu gewoon droog en verdween daarna in zijn broekzak; “voor als het debat echt moeilijk wordt”, knipoogde hij iets te opvallend dat het subtiele er af was. Het rietje werd bedachtzaam in zijn brillenkoker gelegd tussen nog vele andere. “Het geschut; zo zie je dat zelfs jij nog van een ouwe rot wat kan leren.”
“Hahaha, Ivo, ik wilde nog zeggen proost maar je was me te snel af. Maar kom, wat kan ik voor je betekenen?”

007 kuchte even zwaar maar kwam toch ongewoon snel voor een politicus van zijn kaliber to the point.
“Ik wil een meisje!”
“Een wat…? …. Ik bedoel.. hoezo man, je bent toch al jaren getrouwd?”
Na enkele zuchten lichtte de nationale fraudebestrijder zijn verzoek toe. 
“Het draait tegenwoordig allemaal om image jongen. En ik ben eens wat ouwe dvd-tjes gaan bekijken en vroeg mij opeens af waarom ik geen meisje heb, ik zou mijn werk zoveel beter kunnen doen, begrijp je dat?”
Marcos kon hier totaal niets mee, maar zou dit nimmer tegenover een ander erkennen en zei: “wacht ff, dan text ik even de juiste persoon hiervoor….. Hij zal zo wel komen, nog een fristi?”
“Lekker maar; shaken not stirred.”
Tegen de tijd dat de tweede grotere prop in zijn broekzak verdween, kwam Sammie binnenlopen.
“Hoi mannen, wat kan ik doen?”
Marcos bracht het verzoek met vragende blik over aan Sammie die wel direct reageerde.
“Oh, Ivo bedoelt een Bondgirl, ja daar ken ik wel voor zorgen”, antwoordde hij enthousiast. Hij begon een hele lijst op te sommen maar Marcos verbrak hem bruut.
“Bonding Ivo? Werkelijk? Je doet nu ook al aan bonding? Ik eis dat je daar direct mee stopt, zo niet dan kan ik niet langer jou de hand boven het hoofd houden hoor.”
“Hehehe, nee joh man, een ‘Bondgirl’, zo’n stoot die 007 gebruikelijk het hof maakte man. Hij wil gewoon ook een lekker wijf  en dat is nog geeneens zo’n gek idee.”
Marcos begreep het nu nog minder maar werd door zijn gabber snel ingelicht over de geschiedenis van het al dan niet fictieve personage van Flemming die, ondanks de bekende lacunes bij Marcos, redelijk wereldberoemd was geworden. “Mede dankzij vrouwelijk schoon dus”, besloot Sammie zijn betoog.
“Dus”, concludeerde de premier van dienstweigering alom, “als ie zo’n gebonden dame aan zijn zijde heeft, zou dat goed zijn voor de kijkcijfers en dus goed voor de kloof met hun”, en terwijl hij het over het volk had, wees hij achteloos naar buiten.
Opgelucht slaakte Ivo: “eindelijk iemand die het ziet!”
“Maar wie dan of beter gezegd wie in te huren voor de casting want we hebben het uiteindelijk over betere kijkcijfers….trouwens a hell of a lot beter ideetje dan dat proefballonnetje van Anoes. We zouden ons hoogst waarschijnlijk zo nog meer kunnen permitteren. Ja.. ik zie dat wel zitten.”
Na enige stilte kwamen de mannen op dezelfde naam; “Sjonnie!”
“Bel ‘m op Sam.”
“Dat ken nou niet, sinds dat ie bedreigd wordt neemt ie niet meer op.”
“Heu… Sjonnie bedreigd? Daar wist ik helemaal niets van.”, bromde Ivo verbaasd dat zo’n beetje een tweede natuur van ‘m was geworden. “Maar ik heb die Sjonnie helemaal niet nodig hoor want ik heb haar al gevonden, kijk… hier”, en hij wees naar een in de haast vergeten en dus nog opengeslagen kleurenfoto van Sherry op het bureau van de premier. Marcos werd vuurrood en klapte deze dame in centerfold hard dicht dat enkele tissues door de kamer deed vliegen.
“Nee! Daar komt niks van in!”, stamelde hij en toch onvermurwbaar.
“Hehehe, nee … echt Markie? Sherry?”
Ivo keek sip voor zich uit toen hij zijn droom uiteen zag spatten maar ging de discussie aan.
“Mark jongen, ik weet dat je wellicht amoureuze gevoelens voor mijn partner in crime..,. fight against bedoel ik vanzelfsprekend, to be hebt; maar als onzijdige kan dat toch niks worden.”
De premier ontplofte maar op dat moment rinkelde de blauwe telefoon.

een jonge WA spelend in het paleis

“Ja..met mij!”, beet hij in de hoorn.
“Ja, hallo, met mij hoor.”
“Met wie?”
“Met mij, Willy man.”
“Oh, majesteit…excuseer.. was even gepreoccupeerd met het landsbelang, maar wat kan ik voor U betekenen?
“Nou genoeg. Ik heb net een hele mooie trijnset gekocht en nou past dat ding niet in het paleis, ken je dat geloven? Maar geen paniek hoor, ik heb al een architect aan het werk gezet voor een nieuw bijgebouwtje in de tuin, daar heb ik toch nog volop de ruimte zie je…., maar hoe zit dat met de pecunia? En oh ja, ik wil ook nog een nieuw modelhek er omheen.”
“Geen enkel probleem majesteit, ik weet zeker dat het volk U een hobbie gunt en bovendien wie houdt er niet van trijntjes? Welke heeft U gekocht, als ik vragen mag? En… kunt U me een foto sturen?”
“Wacht effe…. ja…zo..oh wat is ie mooi…zo..send, en? Hebbie ‘m?”

WA anno nu

Een vreselijk geanimeerd kinderlijke conversatie volgde want Marcos dacht direct aan zijn eigen baantje op zolder bij z’n moeder. Hij had er al jaren niet meer aan gedacht, maar aan het einde van het koninklijk overleg spraken ze af wanneer ie zou komen spelen en verlost van zijn woede legde Marcos breed glimlachend de hoorn op de haak.
“Zo, over het trijntje hebben we het nu wel genoeg gehad, wijntje iemand?”

“Ja dat mag dan zo wel zijn, maar toch blijf ik met mijn verzoek zitten Mark en uiteraard; rood alsjeblief… en shaken, not stirred.”
Sammie gilde al bij voorbaat: “niets zo lekker als wat wijntjes nivelleren!”
In de la van het drankenkabinet zag Marcos, op zoek naar de kurkentrekker, een oude speelgoedcatalogus liggen en tijdens het ontkurken zat hij er al heel diep in. Zo diep dat hij op het zoveelste verzoek van de man van vele geheimen mompelde: “neem dat mens maar. Het was een hectische dag dus kunnen we het over wat anders hebben nou?”
De aandacht van de premier verschoof als vanouds en tevreden deelde hij de volle bellen uit.
“Proost!”, brulde Sammie hard en de glazen sloegen in meervoud periodiek snel achterover.
“Kijk”, lachte Marcos zijn gebruikelijke lach, “hahaha..zo is regeren toch gewoon geinig niet?”
Dit werd overdreven overtuigd bevestigd met alweer een volgende ronde, want ze waren eigenlijk net bezig met het nivelleren toen de klok twaalven sloeg.
Bijna hysterisch vrolijk gilden de mannen spontaan als één: “lunch!”