Alexa, kan je ook echt lachen?
Nog geeneens beëdigd en nou al stijf van de stress?
Maar onze digitale minister trok daadwerkelijk lijkwit weg bij het horen van de positieve coronatest in de kringen van la reine Kaag.
Maar onze digitale minister trok daadwerkelijk lijkwit weg bij het horen van de positieve coronatest in de kringen van la reine Kaag.
“Het maak mij niet uit hoe Alexa, maar afspraak is afspraak!”
De premier was onverbiddelijk tijdens het persoonlijk onderhoud. Het was de eerste hindernis van enige importantie voor de nieuwe coalitie. Want om nu al de quarantaineregels aan zijn laars te lappen, ging zelfs de premier voor nu te ver. Hij had afspraak vastgelegd en om die nu al af te zeggen was dus geen nieuwe bestuurscultuur.
“Maar hoe dan Mark?”, vroeg Alexa tussen haar zwetende peentjes door. “Kaag moet in quarantaine blijven, dus misschien is het verstandiger de afspraak even af te zeggen?”
“Oh? Sinds wanneer doen we hier aan iets verstandigs? Nee, dat is dus geen optie! Regel het!”
“Maar … hoe dan?”
“Jij bent toch de digitale minister? Vooruit wegwezen nou en ga regelen!”
“Jij bent toch de digitale minister? Vooruit wegwezen nou en ga regelen!”
Van de stress verschoot zelfs haar coupe (waarom is haar kappertje trouwens nog niet dicht?) in de kleur fel rood en bevend liep ze de wandelgang op.
Ze had wel eens van Zoem gehoord en het was aan haar, om la Reine en de Premier te gaan laten zoemen. Maar ze had geen flauw idee. Er zat niets anders op, om het dan daar maar aan de Kamer te gaan vragen.
Ze had wel eens van Zoem gehoord en het was aan haar, om la Reine en de Premier te gaan laten zoemen. Maar ze had geen flauw idee. Er zat niets anders op, om het dan daar maar aan de Kamer te gaan vragen.
“Zo kan je niet op”, zei haar spindokter. En ze werd het damestoilet ingeduwd.
Daar hebben ze met alle macht en alle mascara haar zo goed en zo kwaad mogelijk aan lopen stippen; opdat ze tenminste nog iets op haar oude toegeslagen zelf leek. En nu stond ze achter het spreekgestoelte wat zenuwachtig om zich heen te kijken. Na een volle minuut als een angstig vogeltje de Kamer in te hebben gekeken, vroeg ze uiteindelijk; of iemand ooit van zoemen had gehoord.
Die vraag bleek een vrijwel letterlijke dooddoener. Je kon op dat moment een speld horen vallen. Meende ze dat nou echt? Vroeg de minister van digitale zaken nou echt aan de Kamer wat zoemen was? Na een erg lange stilte om deze kennis te processen, of misschien juist het gebrek hieraan, was het Gee die als eerste bij de interruptiemicrofoon kwam.
Daar hebben ze met alle macht en alle mascara haar zo goed en zo kwaad mogelijk aan lopen stippen; opdat ze tenminste nog iets op haar oude toegeslagen zelf leek. En nu stond ze achter het spreekgestoelte wat zenuwachtig om zich heen te kijken. Na een volle minuut als een angstig vogeltje de Kamer in te hebben gekeken, vroeg ze uiteindelijk; of iemand ooit van zoemen had gehoord.
Die vraag bleek een vrijwel letterlijke dooddoener. Je kon op dat moment een speld horen vallen. Meende ze dat nou echt? Vroeg de minister van digitale zaken nou echt aan de Kamer wat zoemen was? Na een erg lange stilte om deze kennis te processen, of misschien juist het gebrek hieraan, was het Gee die als eerste bij de interruptiemicrofoon kwam.
“Beste voorzitter waarom grijpt u niet in? Wat is dit voor gekkigheid? Sinds wanneer moeten we nu ook al letterlijk hier tegen een clown aankijken? Dit is het huis van de democratie, niet die van Macdonald!”
Met “wat is uw vraag?”, ontkende de voorzitter die clown naast haar volledig. “We hebben hier allemaal fatsoensregels met elkaar afgesproken. Het zou u sieren met een serieuze vraag te komen en niet met die intimiderende oneliners. Dus wat was uw vraag?”
Even was Gee uit het veld geslagen.
Even was Gee uit het veld geslagen.
“Nou ja zeg, heb je ooit? … nou vooruit dan, vraag ik via de voorzitter; kan die clown ook lachen?”
Alexa reageerde niet en stond als verstijfd van paniek en angst de Kamer schichtig rond te kijken. Het duurde misschien wel meer dan een minuut waarin Alexa zelfs geen kik gaf. Maar Gee wilde nu echt een antwoord hebben.
Alexa reageerde niet en stond als verstijfd van paniek en angst de Kamer schichtig rond te kijken. Het duurde misschien wel meer dan een minuut waarin Alexa zelfs geen kik gaf. Maar Gee wilde nu echt een antwoord hebben.
“Alexa? Hé! Ik vraag of je lachen kan? Echt hè? Niet nep!”
Op dat moment begon Alexa plotseling onverwacht hysterisch te lachen en niet zo’n beetje ook?
Ze hield gewoon niet op met lachen en lachte zo continu; dat er een niet eerder geziene enorme rij zich begon te vormen aan de interruptiemicrofoons. Even was het nog amusant. Maar na een kwartier was de lol er wel vanaf en begonnen Kamerleden serieus te denken om instanties te gaan bellen. Maar welke bel je dan? Zelfs de premier kwam op de lachsalvo’s af, die al tot in het Torentje te horen waren.
Op dat moment begon Alexa plotseling onverwacht hysterisch te lachen en niet zo’n beetje ook?
Ze hield gewoon niet op met lachen en lachte zo continu; dat er een niet eerder geziene enorme rij zich begon te vormen aan de interruptiemicrofoons. Even was het nog amusant. Maar na een kwartier was de lol er wel vanaf en begonnen Kamerleden serieus te denken om instanties te gaan bellen. Maar welke bel je dan? Zelfs de premier kwam op de lachsalvo’s af, die al tot in het Torentje te horen waren.
“Dit is nie normaal joh”, constateerde hij vrijwel meteen na binnenkomst.
De lach van Alexa bleek na het inschakelen van vrijwel alle experts niet te stoppen. Het begon onderhand op een nationale crisis te lijken. Niemand kon haar zelfs nog maar fysiek weg krijgen. Dus tegen die lach stonden ze helemaal hulpeloos. Alle debatten kwamen stil te liggen en na drie dagen kregen we al de eerste Persconferentie van de Premier met la Reine, die net uit de quarantaine was gekomen en eens niet uit het buitenland.
“Beste mensen, ik heb zojuist met het OMT gesproken en de cijfers zijn niet goed. Ja, ik zeg het maar meteen zoals het is. En dat is, dat de cijfers zeer, zeer verontrustend zijn. Dat wat eerst met 0 decibel begon, is inmiddels opgelopen tot 130! De verwachting is dat binnen enkele uren deze op gaat lopen naar 140 en de piek is nog niet in zicht. Bij 140 decibel ligt volgens het OMT de pijngrens. Dan geef ik nu het woord aan la Reine, die wat meer kan vertellen over het hoe en waarom.”
“Dank Mark. En ja ik kan dan wel niet verklaren waarom, maar wel hoe dit door kan gaan. Het blijkt namelijk dat niemand Alexa kan benaderen. Volgens Jaap hebben we hier te maken met een ondoordringbare firewall. Dus hebben we nu echt heel snel een virus nodig. Daar werken we nu dag en nacht aan.”
De volgende ochtend wist heel Nederland dat Alexa in de Kamer aan het lachen was. Haar decibellen begonnen nu richting de 150 te schallen. Dankzij de analyses aan de tv-tafels was iedereen ervan doordrongen; dat 150 de grens was, waarna je permanente gehoorschade op begint te lopen. Op Twitter had Gee zelfs in hoofdletters getweet; dat dit kabinet met de hashtag #Alexa zijn mooie Nederland helemaal kapot lacht.
“Kennen we nou echt niemand belluh?!”, gilde Marcos naar la Reine tegenover hem.
“Wie dan?”
“Ja hallo? Ze is wel van jouw partij hoor! Waar hebbie haar trouwens vandaan?”
Even moest Kaag diep nadenken. Waar had ze ook alweer al haar kandidaten vandaan gehaald? Na enkele serieuze blikken op haar aankoophistorie, begon het eindelijk te dagen.
“Natuurlijk! Bel dit nummer!”, gilde ze, terwijl ze haar mobieltje overhandigde; “die kunnen ons als enige helpen!”
Verbaasd keek de premier naar het scherm waar de contactgegevens werden weergegeven; “hè, Amazon?”
“Ja hallo Mark. Duh! Alexa is geen Siri hè. Dat weten we toch allemaal?”, hervond ze haar hoogmoed met een valse glimlach en begon als een schoolmeid te giechelen. De premier luisterde niet meer en gilde al door het mobieltje: “Yes hello Chef?”
“Yes this if Jef Besos.”
“Oh God zij dank Chef”, hervond hij zijn eeuwige optimisme weer. “Zeg Chef ben je druk Besog? Hahahahahaha! Maar wei Ei foon joe; wie hef bik problum over hier!”
Nu de premier deze keer met Amazon in zee aan het gaan was, want voor wat hoort wat, werd hij meteen weer wild enthousiast. Dermate zo, dat hij zich geeneens meer beseffen kon; dat het gegiechel tegenover hem misschien nog wel erger was dan die lach van Alexa.
“Yes this if Jef Besos.”
“Oh God zij dank Chef”, hervond hij zijn eeuwige optimisme weer. “Zeg Chef ben je druk Besog? Hahahahahaha! Maar wei Ei foon joe; wie hef bik problum over hier!”
Nu de premier deze keer met Amazon in zee aan het gaan was, want voor wat hoort wat, werd hij meteen weer wild enthousiast. Dermate zo, dat hij zich geeneens meer beseffen kon; dat het gegiechel tegenover hem misschien nog wel erger was dan die lach van Alexa.