Bidens Island
Nog zeker vier lange jaren zal Rikers Island in New York open blijven. Dat betekent gesloten voor een ieder die daar nu nog zit en komt te zitten. Omdat bijvoorbeeld de borg van een paar honderd dollar te veel is. Of gewoon omdat ze vergeten zijn door het systeem. Meerdere documentaires hebben aangetoond; hoe mensen daar eerder tot beesten verworden, dan Poetin de Oekraïne binnen kan vallen.
Vannacht had ik misschien daarom wel een woelige nacht. Want ik kreeg ongevraagd een inkijkje op Bidens Island? Een door het volk opgericht justitieel democratische instelling, waar wereldleiders gecorrigeerd worden.
Op Bidens Island is mij vrij snel duidelijk geworden; dat gangs daar de boel runnen. Dat verbaasde mij. Ze zaten daar toch voor en met een reden?
Hoe dan ook, er zijn vele gangs op het eiland waar het recht van de sterkste geldt.
De Euro-gangs komen over als een beetje een los vaste bende. Zoals in; ‘ja, wij moeten hier wel een gang vormen. Dat kunnen we niet zo heel goed, maar we kunnen bovendien trouwens toch niet veel anders.’
Hele rare gangs lopen er daar ook tussen die Euro-gangs, waar de YMCA onder leiding van ene Marcos toch wel de meest vreemde eend in de bijt lijkt.
De Euro-gangs komen over als een beetje een los vaste bende. Zoals in; ‘ja, wij moeten hier wel een gang vormen. Dat kunnen we niet zo heel goed, maar we kunnen bovendien trouwens toch niet veel anders.’
Hele rare gangs lopen er daar ook tussen die Euro-gangs, waar de YMCA onder leiding van ene Marcos toch wel de meest vreemde eend in de bijt lijkt.
Dan zien die Asian-gangs er toch heel wat strakker georganiseerd uit hoor. Je kunt duidelijk zien, dat Xi en Kim er danig de wind onder hebben. Maar de twee misschien niet grootste maar wel machtigste gangs zijn toch wel de Yanks van Biden en de Slavics van Poetin.
Het rommelt al heel lang op Bidens Island. Maar gelukkig zag ik de gevangenisdirecteur, ene Epstein, tot zijn tevredenheid denken; dat het nog nimmer tot een echte confrontatie was gekomen. Dat was en is nog immer wonderlijk.
Neem alleen al; hoe die Euro-gangs daar zo hautain met hun vingertjes omhoog rondlopen? Echt hoor, in ieder andere instelling zou dit gedrag direct uitgelegd worden als pure provocatie. Maar nog niet op Bidens Island dus was er ook geen enkele reden om Bidens Island te sluiten.
Tot het beruchte zeepje viel.Het kwam door een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Normaal werden de gangs gescheiden voor het douchen. Zo werd bijvoorbeeld de YMCA gang van Marcos bij Les Baguettes van Macron gezet en Den Spanjaerds bij de Godfathers van Italië. Dat systeem was niet ideaal. Maar ze sloegen mekaar in ieder geval niet de hersens in.
Of het kwam dat Xi steeds meer macht naar zich wilde trekken, of dat Biden zich vergiste? Niemand kan het achteraf nog zeggen. Maar wat de reden ook was; het was op een koude zondag in februari, dat de Yanks de gemeenschappelijke doucheruimte in liepen toen de Slavics nog stonden te douchen?!
Nog niet iedereen had in de gaten van wat overduidelijk een enorme fuck up was. Maar dat duurde niet lang. De vrolijke frisheid van limoenen sloeg om in een doodse stilte, dat gespannen in de dikke condens-lucht kwam te hangen. De enige die het nog niet in de gaten had, was de leider van de Yanks. Onwetend pakte hij zijn handdoekje en zeepje en begon aan de best wel lange gang naar zijn favoriete douchekop helemaal achteraan. Fluitend zelfs liep hij er naar toe? Alsof de duvel met die douchekop gespeeld had, was het uitgerekend ook de favoriete douchkop van Poetin?!
Onwetend mensen links en rechts van hem groetend met; “hi guys, a very good morning to you too, a bit chilly today”, liep Biden de doucheruimte door. Je had een speld had kunnen horen vallen, ware het douchegeluid niet daar. Iedereen stond angstig op de moeder aller confrontaties te wachten. Maar ondanks dat Poetin al meteen Biden in de smiezen had, bleef hij ijzig kil en op het oog belachelijk kalm onder de douche staan. Toen Biden halverwege was, voelde je bijna de Slavische trots groeien, want wat bleef hun leider rustig?Uiteindelijk toen de spanning echt te snijden was, keek Biden verbaasd omhoog naar zijn favoriete douchekop en ontstak in een hysterische woede.
“WIE HEEFT MIJN DOUCHE AANGEZET?!”
Iedere gevangene was er namelijk van doordrongen, dat de tijd van het warm water gelimiteerd was door de gevangenisdirecteur. Dat had Epstein al vanaf de opening van Bidens Island ingevoerd, om de gemoederen niet al te warm te laten oplopen. Dat bleek een goede zet. Maar niet als je Biden en Poetin tegelijk onder de douche zet!
Pas toen Biden die onverlaat alle hoeken van het badhuis wilde gaan laten zien, keek hij recht in het emotieloze gelaat van zijn grootste vijand. De gevangenen zagen daar voor het eerst, hoe wijd Biden zijn ogen kon opensperren. Maar dat wat in eerste instantie leek op opperste verbazing, liep al snel uit op de langste staredown ooit in de geschiedenis van Bidens Island.
Het was in die stilte van de storm, dat het op karakter aan kwam. Wie zou het eerst knipperen met zijn ogen, dan wel zijn gezicht weg zou wenden, had gewonnen. Dat beseften beide mannen maar al te goed. En geen van beiden wilde van geen knipperen weten. Na vijf minuten staren, dat echt heel lang is als je zo tegenover mekaar staat, had geen van de twee nog maar een move gemaakt. In de zesde minuut balde Biden zijn vuistje. Hij voelde aan de spetters, dat het warm water op was bij zijn rivaal. Nu was het slechts een kwestie van seconden nog. Dat kon niet anders, want het water was echt heel koud. Dat kon geen mens nog lang volhouden. En Biden moest zich inhouden om niet in juichen uit te barsten. De victorie was aan hem.
De zevende minuut ging in. Nog steeds stond Poetin onder de douche alsof ie aan het chillen was? Je zag de twijfel in Bidens ogen opkomen, zo van; WTF?!
Heel zachtjes waren het de Slavics, die tevreden zachtjes begonnen te grommen. Want die Yanks hadden overduidelijk niet gerekend op het ijzige karakter van hun leider. Wisten die Yanks dan niet dat Poetin, zoals iedere Slavic by the way, al van jongs af aan zich traint in de meest ijzige omstandigheden? Iedere Slavic was wel eens in Siberië voor wintertraining geweest. Desondanks begonnen ze nu wel allemaal last te krijgen van het koude water. Ze begonnen nog een beetje harder te grommen. Nu ook om het nog een beetje warm te houden. Maar iedere Slavic ging nog liever dood dan hun douche uit te zetten. Zij wisten namelijk iets dat Biden zeker niet wist. En dat was dat Poetin als enige wereldleider zijn ijstraining op de pool had gedaan en niet gewoon. Nee, maar vanaf een heuse onderzeeër!
Neem alleen al; hoe die Euro-gangs daar zo hautain met hun vingertjes omhoog rondlopen? Echt hoor, in ieder andere instelling zou dit gedrag direct uitgelegd worden als pure provocatie. Maar nog niet op Bidens Island dus was er ook geen enkele reden om Bidens Island te sluiten.
Tot het beruchte zeepje viel.Het kwam door een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Normaal werden de gangs gescheiden voor het douchen. Zo werd bijvoorbeeld de YMCA gang van Marcos bij Les Baguettes van Macron gezet en Den Spanjaerds bij de Godfathers van Italië. Dat systeem was niet ideaal. Maar ze sloegen mekaar in ieder geval niet de hersens in.
Of het kwam dat Xi steeds meer macht naar zich wilde trekken, of dat Biden zich vergiste? Niemand kan het achteraf nog zeggen. Maar wat de reden ook was; het was op een koude zondag in februari, dat de Yanks de gemeenschappelijke doucheruimte in liepen toen de Slavics nog stonden te douchen?!
Nog niet iedereen had in de gaten van wat overduidelijk een enorme fuck up was. Maar dat duurde niet lang. De vrolijke frisheid van limoenen sloeg om in een doodse stilte, dat gespannen in de dikke condens-lucht kwam te hangen. De enige die het nog niet in de gaten had, was de leider van de Yanks. Onwetend pakte hij zijn handdoekje en zeepje en begon aan de best wel lange gang naar zijn favoriete douchekop helemaal achteraan. Fluitend zelfs liep hij er naar toe? Alsof de duvel met die douchekop gespeeld had, was het uitgerekend ook de favoriete douchkop van Poetin?!
Onwetend mensen links en rechts van hem groetend met; “hi guys, a very good morning to you too, a bit chilly today”, liep Biden de doucheruimte door. Je had een speld had kunnen horen vallen, ware het douchegeluid niet daar. Iedereen stond angstig op de moeder aller confrontaties te wachten. Maar ondanks dat Poetin al meteen Biden in de smiezen had, bleef hij ijzig kil en op het oog belachelijk kalm onder de douche staan. Toen Biden halverwege was, voelde je bijna de Slavische trots groeien, want wat bleef hun leider rustig?Uiteindelijk toen de spanning echt te snijden was, keek Biden verbaasd omhoog naar zijn favoriete douchekop en ontstak in een hysterische woede.
“WIE HEEFT MIJN DOUCHE AANGEZET?!”
Iedere gevangene was er namelijk van doordrongen, dat de tijd van het warm water gelimiteerd was door de gevangenisdirecteur. Dat had Epstein al vanaf de opening van Bidens Island ingevoerd, om de gemoederen niet al te warm te laten oplopen. Dat bleek een goede zet. Maar niet als je Biden en Poetin tegelijk onder de douche zet!
Pas toen Biden die onverlaat alle hoeken van het badhuis wilde gaan laten zien, keek hij recht in het emotieloze gelaat van zijn grootste vijand. De gevangenen zagen daar voor het eerst, hoe wijd Biden zijn ogen kon opensperren. Maar dat wat in eerste instantie leek op opperste verbazing, liep al snel uit op de langste staredown ooit in de geschiedenis van Bidens Island.
Het was in die stilte van de storm, dat het op karakter aan kwam. Wie zou het eerst knipperen met zijn ogen, dan wel zijn gezicht weg zou wenden, had gewonnen. Dat beseften beide mannen maar al te goed. En geen van beiden wilde van geen knipperen weten. Na vijf minuten staren, dat echt heel lang is als je zo tegenover mekaar staat, had geen van de twee nog maar een move gemaakt. In de zesde minuut balde Biden zijn vuistje. Hij voelde aan de spetters, dat het warm water op was bij zijn rivaal. Nu was het slechts een kwestie van seconden nog. Dat kon niet anders, want het water was echt heel koud. Dat kon geen mens nog lang volhouden. En Biden moest zich inhouden om niet in juichen uit te barsten. De victorie was aan hem.
De zevende minuut ging in. Nog steeds stond Poetin onder de douche alsof ie aan het chillen was? Je zag de twijfel in Bidens ogen opkomen, zo van; WTF?!
Heel zachtjes waren het de Slavics, die tevreden zachtjes begonnen te grommen. Want die Yanks hadden overduidelijk niet gerekend op het ijzige karakter van hun leider. Wisten die Yanks dan niet dat Poetin, zoals iedere Slavic by the way, al van jongs af aan zich traint in de meest ijzige omstandigheden? Iedere Slavic was wel eens in Siberië voor wintertraining geweest. Desondanks begonnen ze nu wel allemaal last te krijgen van het koude water. Ze begonnen nog een beetje harder te grommen. Nu ook om het nog een beetje warm te houden. Maar iedere Slavic ging nog liever dood dan hun douche uit te zetten. Zij wisten namelijk iets dat Biden zeker niet wist. En dat was dat Poetin als enige wereldleider zijn ijstraining op de pool had gedaan en niet gewoon. Nee, maar vanaf een heuse onderzeeër!
Het werd Biden dan ook vrij rap duidelijk; dat Poetin zo sterk onder die douche stond, dat hij nu alsnog dreigde te gaan verliezen. Maar ook Biden was niet zomaar een wereldleider geworden. Hij viel instinctief terug op dat wat hij met de paplepel van Uncle Sam in had gekregen.
De Yanks achter hem hadden meteen in de gaten, wat Biden ging doen en begonnen zachtjes te grinniken.
Die move zou Poetin zeker niet kunnen zien aankomen. Enn enkeling wreef zich al in de handen, toen Biden plotseling (hij bleef Poetin wel aanstaren natuurlijk) zijn zeepje vanonder zijn handdoek toverde. Poetin moest in zijn ooghoeken dat zeepje wel kunnen zien nu. En daar zag je voor het eerst zijn doorgaans zo stoïcijnse blik veranderen. Je zag ‘m denken; ‘dat gaat hij toch niet doen?’ Maar Biden deed het wel! En nog immer zonder te knipperen, liet hij het zeepje pardoes vallen!
Zuchten en kleine kreetjes van verbazing en verwarring klonken nu door het stille gegrom onder de Slavics. En heel even leek iemand The Yankee Doodle te gaan zingen. Maar daar was het nog te vroeg voor, dus hij hield zich in. Poetin voelde het zeepje tussen zijn voeten vallen. Maar hij wist; als ik nou buk ben ik gezien. Dus met een uiterst mentale beheersing begon hij snel aan andere dingen te denken. Zolang het maar niks met zeep te maken had.
Biden beet nu op zijn lip. Verdorie; hij wilde niet bukken?! Hoe lang nog moesten ze zo dan blijven staan? De twijfel sloeg in beide kampen toe en even leek er sprake van de langste status quo ooit.”Hoi jongens! Heeft iemand het zeep gezien?’, kwam (to make matters far worse) Marcos optimistisch de doucheruimte met megafoon ingelopen.
Noem het stoer of noem het dapper. Het was waarschijnlijk eerder onnozelheid.
Het was al lang geaccepteerd, dat de Yanks en de Slavics iedere dag nieuwe zeepjes kregen. De rest van de gangs moest het met left-over zeepjes doen.
Zeep is op Bidens Island wat sigaretten elders zijn. Zo ontleen je op het eiland status en macht aan stukjes zeep. Hoe meer zeep des te meer je gedaan kan krijgen, om het verblijf daar zo aangenaam mogelijk te maken.
Het was Xi, die vanuit zijn celblok Marcos een bericht had gestuurd. Of hij het ook niet beu was; om iedere ochtend eerst die schaamharen van zo’n Yank of Slavic uit dat kleine platte stukje zeep, dat ook nog eens week aanvoelde, te moeten peuteren? Dat was Marcos op een gegeven moment wel. Dat moment had nog best lang op zich laten wachten. Zijn optimistische inslag was ongewoon groot. Maar zelfs Marcos begon het beu te worden, om nog langer met left-over zeepjes te moeten douchen. Vooral op die beruchte zondag in februari. Hij had de dag daarvoor nog zijn nagels geknipt. En nou was het nog lastiger peuteren dan anders. Dat was de spreekwoordelijk druppel. Zonder na te denken greep hij een megafoon van de plank en beende naar de gemeenschappelijke doucheruimte van de Yanks. Hij had per slot van rekening ondertussen een erg goede band met hen opgebouwd. Bovendien had Xi hem kapitalen beloofd. En dan is ie altijd wel heel snel om.
In de volle overtuiging dat Biden achterin aan het douchen was, zette hij de megafoon aan zijn lippen en schalde zijn stem door de douche; “hoi jongens! Heeft iemand het zeep gezien?”
De potsierlijkheid van deze actie was dermate overweldigend, dat iedereen zich omdraaide naar hem, Biden en Poetin incluis; waarmee de staredown onverwacht werd beëindigd.
“WTF Mark?”, siste Biden.
Ook Poetin zei iets uit de grond van zijn hart, maar dat konden alleen de Slavics verstaan. De consensus was in ieder geval wel zoiets als; waar haalt die idioot het gore lef vandaan? Ziet die vent dan niet dat dit de moeder aller confrontaties is?
Maar Marcos liep niets vermoedend op Biden af en zei: “ah! Ik zie het al!”
Hij had nog geeneens tot het zeepje kunnen bukken, of hij voelde een verschrikkelijk brandende pijn in zijn aars opkomen. Dat duurde en duurde zeg? Iedere Yank en iedere Slavic deed wat inmates wel vaker doen als ze aan hun naastenliefde toegeven. En na die onmenselijk lang durende rare ‘jump’, was de druk van de ketel en liepen de gevangen de douche uit. Marcos had uren geleden al zijn bewustzijn verloren. Dus het meeste heeft ie zoals altijd niet echt goed meegekregen. In dit geval gelukkig maar en hij werd wakker van de geur van zeep.
Enthousiast was zijn eerste gedachte; ‘wat een geluk! Ik ben potdomme precies met mijn neus in de zeep gevallen! Ik hoor er nou ook bij!’
Hij was zo gelukkig met zijn zeepje, dat hij de vreselijke pijn tussen zijn billen negeerde. Hij gaf het vurig brandende gevoel gewoon een veilig plekje in zijn onderbewustzijn. Zo diep dat ie er nooit meer aan kon denken. Hij merkte geeneens het bloedspoor op, dat ie achterliet bij het uitlopen van de badruimte. Want hij was nou ook een Yank!
De Yanks achter hem hadden meteen in de gaten, wat Biden ging doen en begonnen zachtjes te grinniken.
Die move zou Poetin zeker niet kunnen zien aankomen. Enn enkeling wreef zich al in de handen, toen Biden plotseling (hij bleef Poetin wel aanstaren natuurlijk) zijn zeepje vanonder zijn handdoek toverde. Poetin moest in zijn ooghoeken dat zeepje wel kunnen zien nu. En daar zag je voor het eerst zijn doorgaans zo stoïcijnse blik veranderen. Je zag ‘m denken; ‘dat gaat hij toch niet doen?’ Maar Biden deed het wel! En nog immer zonder te knipperen, liet hij het zeepje pardoes vallen!
Zuchten en kleine kreetjes van verbazing en verwarring klonken nu door het stille gegrom onder de Slavics. En heel even leek iemand The Yankee Doodle te gaan zingen. Maar daar was het nog te vroeg voor, dus hij hield zich in. Poetin voelde het zeepje tussen zijn voeten vallen. Maar hij wist; als ik nou buk ben ik gezien. Dus met een uiterst mentale beheersing begon hij snel aan andere dingen te denken. Zolang het maar niks met zeep te maken had.
Biden beet nu op zijn lip. Verdorie; hij wilde niet bukken?! Hoe lang nog moesten ze zo dan blijven staan? De twijfel sloeg in beide kampen toe en even leek er sprake van de langste status quo ooit.”Hoi jongens! Heeft iemand het zeep gezien?’, kwam (to make matters far worse) Marcos optimistisch de doucheruimte met megafoon ingelopen.
Noem het stoer of noem het dapper. Het was waarschijnlijk eerder onnozelheid.
Het was al lang geaccepteerd, dat de Yanks en de Slavics iedere dag nieuwe zeepjes kregen. De rest van de gangs moest het met left-over zeepjes doen.
Zeep is op Bidens Island wat sigaretten elders zijn. Zo ontleen je op het eiland status en macht aan stukjes zeep. Hoe meer zeep des te meer je gedaan kan krijgen, om het verblijf daar zo aangenaam mogelijk te maken.
Het was Xi, die vanuit zijn celblok Marcos een bericht had gestuurd. Of hij het ook niet beu was; om iedere ochtend eerst die schaamharen van zo’n Yank of Slavic uit dat kleine platte stukje zeep, dat ook nog eens week aanvoelde, te moeten peuteren? Dat was Marcos op een gegeven moment wel. Dat moment had nog best lang op zich laten wachten. Zijn optimistische inslag was ongewoon groot. Maar zelfs Marcos begon het beu te worden, om nog langer met left-over zeepjes te moeten douchen. Vooral op die beruchte zondag in februari. Hij had de dag daarvoor nog zijn nagels geknipt. En nou was het nog lastiger peuteren dan anders. Dat was de spreekwoordelijk druppel. Zonder na te denken greep hij een megafoon van de plank en beende naar de gemeenschappelijke doucheruimte van de Yanks. Hij had per slot van rekening ondertussen een erg goede band met hen opgebouwd. Bovendien had Xi hem kapitalen beloofd. En dan is ie altijd wel heel snel om.
In de volle overtuiging dat Biden achterin aan het douchen was, zette hij de megafoon aan zijn lippen en schalde zijn stem door de douche; “hoi jongens! Heeft iemand het zeep gezien?”
De potsierlijkheid van deze actie was dermate overweldigend, dat iedereen zich omdraaide naar hem, Biden en Poetin incluis; waarmee de staredown onverwacht werd beëindigd.
“WTF Mark?”, siste Biden.
Ook Poetin zei iets uit de grond van zijn hart, maar dat konden alleen de Slavics verstaan. De consensus was in ieder geval wel zoiets als; waar haalt die idioot het gore lef vandaan? Ziet die vent dan niet dat dit de moeder aller confrontaties is?
Maar Marcos liep niets vermoedend op Biden af en zei: “ah! Ik zie het al!”
Hij had nog geeneens tot het zeepje kunnen bukken, of hij voelde een verschrikkelijk brandende pijn in zijn aars opkomen. Dat duurde en duurde zeg? Iedere Yank en iedere Slavic deed wat inmates wel vaker doen als ze aan hun naastenliefde toegeven. En na die onmenselijk lang durende rare ‘jump’, was de druk van de ketel en liepen de gevangen de douche uit. Marcos had uren geleden al zijn bewustzijn verloren. Dus het meeste heeft ie zoals altijd niet echt goed meegekregen. In dit geval gelukkig maar en hij werd wakker van de geur van zeep.
Enthousiast was zijn eerste gedachte; ‘wat een geluk! Ik ben potdomme precies met mijn neus in de zeep gevallen! Ik hoor er nou ook bij!’
Hij was zo gelukkig met zijn zeepje, dat hij de vreselijke pijn tussen zijn billen negeerde. Hij gaf het vurig brandende gevoel gewoon een veilig plekje in zijn onderbewustzijn. Zo diep dat ie er nooit meer aan kon denken. Hij merkte geeneens het bloedspoor op, dat ie achterliet bij het uitlopen van de badruimte. Want hij was nou ook een Yank!
Met een overdonderend gejuich werd Marcos ontvangen bij de YMCA; “IK HEB ZEEP!”
Joelend begonnen de gangleden zich in te zepen na al die jaren zonder te hebben moeten douchen. Het zeepje werd dan ook spontaan juichend, lachend en vrolijk zingend doorgegeven van blij ganglid tot nog blijer ganglid. In no time zaten ze allemaal dik in het schuim. En het water was nog warm, toen ze alle viezigheid van zich konden afspoelen. Wat voelden ze zich schoon!
Helemaal blij liep de YMCA gang met haartjes gekamd fris en fruitig de grote ontbijtzaal binnen. Geleid door hun grote leider, die voor zeep had gezorgd. En eindelijk, ein-de-lijk, was Marcos daar waar ie hoorde. Hij was nu ook een wereldleider!
Bij het opscheppen kwam Xi naast hem staan en vroeg: “en?”
“Heu? Wat bedoel je?”, vroeg Marcos. Hij zat nog compleet in die heerlijke euforie van zelfverheerlijking.
“Het zeep Mark! Heb je het zeep?”, vroeg Xi, nu stevig aandringend.
“Oh ja. Ach Xi, wat is zeep nou eigenlijk nog waard; als je wereldleider bent geworden?”
“Zeg Mark, volgens mij heb je het nou echt te hoog in je bol hoor. Man, jij bent helemaal geen wereldleider. Nooit geweest en geeneens in potentie”, sprak Xi schamper.
“Oh nee? Ha! Ruik dit maar eens!”, boog Marcos nu over naar Xi, die de geur van de zeep nu wel moest ruiken. “Ruik je wel? En dan ben ik geen wereldleider? Eg wel! En alsof ik niet fris genoeg ruik nu”, keek hij Xi indringend met een abnormale hoeveelheid ingehouden trots aan; “kan ik je wel zeggen; dat ‘IK’ wel als enige de staredown wist op te lossen. Dus!”
Op dat moment dreef hij zonder het te beseffen Xi van zich af met zijn hele gang erbij.
Druk babbelend zat Marcos nu lachend aan tafel van de YMCA en lachte breeduit naar Biden aan de andere tafel. Biden zelf zag hem niet. Die kon alleen maar denken; “hoe kom ik zo snel mogelijk van dit verdomde eiland af?”
Marcos gaf hem desondanks een lange en welgemeende knipoog. Hij was zo vervuld van de succesvolle aansluiting van zijn YMCA bij de Yanks, dat ie geeneens in de gaten kon hebben; dat Xi achter hem bij Poetin aanschoof.