Dus Herman, dat!
sprak vanochtend met een oude wijze man
tijdens het tanken die mij wees op de loop der dingen
hij was een oud coureur, hij heette Herman
zei ook niet onverdienstelijk te kunnen zingen
over pliesie des Rijks en uitte het verwijt
dat de normen toen duidelijk waren en nog niet kwijt
toen je nog persoonlijk aangesproken werd, gewoon zo
in plaats van indirect via dat automatisch incassobureau
zal jij ook wel last van hebben knipoogde hij slinks
heb jij ook geen frustratie over die 80 kilometer kartjes
stijf aanhoudend met kilometers vrij baan op links
geen groot licht hoor, oh oh… hopeloos al die boze smartjes
hij zong verder toen doordeweekse dagen niet werden afgeteld
en je alleen als het echt nodig was pas werd gebeld
hoe vaak hij niet heeft zitten genieten van op volle toeren
in plaats van zich op te winden over zoekende boeren
over riante tweebaanswegen heeft gescheurd
nu word je daarvoor in het cachot gedonderd
als paria hautain uit de maatschappij gepleurd
we liepen samen naar de kassa
ik toetste mijn pin
hij betaalde cash erna
plastic was niet zijn ding
op zich best gezellig met z’n allen rijden op duur gewonnen klei
alleen hoe te handhaven, ze weten niet meer hoe
deze slakkengang op de snelweg hoeft niet meer voor mij
en toch mag je niet al te snel verwisselen van baan
onze planeet verziekt met radioactief afval en verdere rotzooi
maar oh wee als jij je vergist in de verkeerde kleur kliko
gewoon eentje van de oude stempel die
de dingen vertolkte zonder gebakken onderscheid
en toen scheurde hij met volle tank weg in degelijk oude Bentley
is vechten tegen de bierkaai dat ook al niet meer mag