Klaas draait steeds vaker

Korte Inleiding
Je denkt volmaakt gehorig te zitten wezen totdat de nawee van het feestje goed begint door te dringen. Al tijdens het dansen werd er op de dansvloer gegild: “die box klappert!”
Geen idee waar ze het over hadden want de muziek stond hier eenvoudigweg voor te hard. Zo zijn we luidruchtig het nieuwe jaar in gedanst. Na de revalidatieperiode zette ik weer eens een plaatje op en hé; wat klonk het merkwaardig. Na de box te hebben opengemaakt, keek ik tegen enkele flarden los conusmateriaal aan. Dus dat klapperde ook, niet alleen de Chinese rollen dus.
Na een korte zoektocht werd een leuke aanbieding gevonden en daar de voorraad twee behelsde, was ik net op tijd. Enthousiast sloot ik de nieuwe geluidsdragers aan maar het geluid klonk nog niet helemaal als vanouds. Links was prima doch rechts klonk dof en mat. Meerdere lieden benaderd om hulp doch de ene had het te druk en de ander kon het niet etc.
Na een avondje gezellig chatten op een bijzonder effectief audiofiel forum, kreeg ik vele gemeende audiofiele wensen van een boel nieuwe vrinden en was ik een belangrijk emailadres rijker. Sta nu op wachtlijst voor volledige revisie van mijn overjarig versterkertje.
Tijdens mijn analoge zoektocht kwamen ook opeens twee oude platenspelers voorbij. Dit type was ik jaren niet meer tegengekomen en het bloed kroop waar het niet kruipen mocht dus een deal was rap gemaakt. Vanochtend zou ik ze op gaan halen in het Oostelijk deel van de provincie. Planning was om acht uur te vertrekken opdat E.T.A. rond half tien zou zijn.

Bondig Ochtendritueel
Ik word wakker en kijk naar mijn linker pols, negen uur!
Werkelijk uit ligstand spring ik op en land enkele seconden later op het parket, stoot mij slaapdronken tegen de radiator die door het hele huis begint na te rammelen. ‘k Ren naar beneden, nog steeds duf en begin te tieren op mijn vrouw waarom ze me nou niet heeft gewekt. Ze is nergens te bekennen. De kids kijken al niet meer op of om wanneer ik doelloos door het huis ren op zoek naar, naar wat eigenlijk? Schiet weer de trap op en gris de telefoon van het nachtkastje. Storm de badkamer in waar mijn eega evenzo versufd op de rand van het bad zit bij te komen van de nacht. Ze is ook net op en had haar dus gemist door de sanitaire stop. Maar een redelijk agressief kaboutertje schreeuwt hard in mijn oor dat we nu geen tijd voor redelijkheid hebben en ik gil boven hem uit: “waarom hebbie me nou niet wakker gemaakt joh!”
Nog enkele krachttermen hardop mompelend, duw ik m’n kop onder de douche. Vrijwel direct grijp ik een handdoek vanuit de verticaal gehangen designradiator en tijdens het wrijven met één, bel ik met de andere hand de verkoper. Hij moest om half elf weg dus als ik me zou haasten….

Na wat kleding te hebben aangeschoten gooi ik ongekamd de voordeur hard achter mij dicht. Ik val in de auto en Klaas neemt springerig naast mij plaats in het passagiersgedeelte; “schiet op, schiet op!”
Zonder kopje koffie scheur ik de straat uit de snelweg op. Na het eerste benzinestation stel ik vaag de navigatie in en zie wazig dat met deze snelheid ik te laat zou arriveren. Voel aan mijn hoofd en tast mis, geen bril op….
Klaas gilt ondertussen maar: “gas kerel, gas! Poet de mettel toe te peddel man!”
De toerenteller schrikt zich kapot en probeert zich in een hoekje te verstoppen, het verkeer staat rechts van mij stil wanneer ik richting het Oosten blaas. Gelukkig vind ik, net voordat ik Breda passeer, in het plafondvakje een zonnebril op oude sterkte en tuur in het donker iets scherper voor me uit. Na de vlotte rit kom ik uit op een onverhard bospad en volg gedwee de vrouwenstem van het coördinatiebureau Satelliet.
Na meerdere kuilen en plassen te hebben doorstaan arriveer ik uiteindelijk bij een verscholen gammel huisje en Hans zwaait me al toe door het raam. Ik stap naar binnen en zie Grietje nergens maar gelukkig merk ik daar al snel de draaierige oude tweeling op. Hans praat honderduit over zijn hobby die ook de mijne is, alleen praat hij louter over zijn eigen restauratieve werkzaamheden en tegen een slaapkop bovendien. Een kopje broodnodige koffie wordt mij niet aangeboden dus vlot trek ik de beurs. We rekenen af en Hans helpt me sjouwen.
Bij de auto kijkt Hans wat vreemd naar die smalle hoge puntmuts die periodiek net boven het dashboard uitspringt. Ik laad in en groet hem vriendelijk. Hij blijft verbaasd staren naar Klaas en ik neem glimlachend afscheid met de woorden: “alsof er in jouw bos geen rare snuiters wonen.”
Klaas zit te mokken want het is nu al ruim over zijn eigen tijd en maant mij ernstig tot verdere spoed. Na de off-the-road-ervaring suizen we even later weer over glad asfalt Westwaarts. Een enkele tankstop voldoet en voordat we er beiden goed erg in hebben rijden we, nog steeds versuft, zanderig de carport weer in.

Binnen staat mijn vrouw aan het fornuis en ik bied mijn verontschuldiging aan voor mijn ietwat irrationele gedrag. Ze gilt, wijzend naar haar tronie, retorisch boos: “staat er ‘wekker’ op mijn voorhoofd?”
Klaas fluistert angstig: “negeren, negeren”, kijkend naar de stapel koekenpannen. Ik maal mijn eerste kopje koffie van de dag. Enkele pistoletjes smeer ik, want ook eten was ik vergeten en neem plaats aan de tafel. Na mijn eerste slok van het warme goedje zie ik een klein, reeds dommelend, mannetje het raam uitzweven en ik voel me eindelijk wakker worden en klaar voor het weekend.