Een aardbolknakker.
Een aardbolknakker is geboren in hernieuwd inzicht doch nog wel in immer asociatief verband. Wat het precies is, weet ik nog niet. Wel hecht ik er nu al belang aan. Een aardbolknakker is wat het is en ook juist weer niet. Zo kan een aardbolknakker een onderste steen zijn die in rotten van Rutte op de Dam geplaatst worden tegen het terrorisme enerzijds en dat we er zo dus nooit onder kunnen kijken anderzijds. Een aardbolknakker dwingt tot omdenken of te wel herijken van moraal in de tijd, maar altijd met een glimlach als ie klapt. Bij deze een eerste poging om de aardbolknakker te kunnen doorgronden of juist niet, dat kan ook natuurlijk. Want misschien is het wel helemaal niks.
Geschiedenisboeken worden niet herschreven.
Neem global warming, volgens mij speelt er hier nog eentje vals.
Zo heeft de NASA ontdekt dat er een caldera onder de ijskappen zit ter grootte van zeker Yellowstone. Dat wij als mensen de zaak versneld aan het verzieken zijn, lijkt tot nu toe duidelijk. Maar die overtuigde oorzakelijkheid zou wel mogen worden herzien. Maar het geschiedenisboek is net als ieder ander heilig boek zowat; als het er eenmaal in staat is het zo en niet anders.
Of neem Hitler. Het zou toch wereldnieuws moeten zijn wat JFK toen al dacht? Maar de voeding voor wereldse gedachtes lopen nog immer via de reguliere media en wat je gelooft. Zo is global warming een onewaystreet, en heeft de as van het kwaad een snelweg gekregen. Nieuws is fake nieuws en fake nieuws is nieuws. Leven we dan toch in tijden van Satanische verzen? Of missen we gewoon van alles? Zo kijk ineens heel anders tegen Church-ill aan en zet ik in gedachten een streepje, onbewust maar toch.
Of neem Hitler. Het zou toch wereldnieuws moeten zijn wat JFK toen al dacht? Maar de voeding voor wereldse gedachtes lopen nog immer via de reguliere media en wat je gelooft. Zo is global warming een onewaystreet, en heeft de as van het kwaad een snelweg gekregen. Nieuws is fake nieuws en fake nieuws is nieuws. Leven we dan toch in tijden van Satanische verzen? Of missen we gewoon van alles? Zo kijk ineens heel anders tegen Church-ill aan en zet ik in gedachten een streepje, onbewust maar toch.
Aantoonbaar blijft doorgaans redelijk opzichtig het alles overheersende gebrek aan verontwaardiging. Tenminste die massale verontwaardiging ,dat wel de macht heeft om dingen te veranderen, wordt nou nooit eens aangewend voor niet alleen principiële doch ook essentiële kwesties. Of het nou om wereldvrede gaat en hoe hiermee wordt omgegaan. Of op meer nationaal niveau, waar het de sociale omgang van oudsher betreft. Komt het door de invloed van die eeuwenoude kerk of is de menselijke geest simpelweg niet flexibel genoeg?
We kunnen niet zonder vaste waardes en dus was Newton zo’n succes. Maar de verworven wetmatigheden lijken allemaal de prullenbak in te kunnen, waar het om de interpretatie van kwaliteit van leven gaat. Voor de één is dat een matje naar het Oosten, voor de ander als zwarter dan Piet gekleed naar de kerk lopen door rood stoplicht en alles wat er tussenin zit, lijkt steeds minder te kunnen. Blijft dan nog steeds de menselijke geest beperkt door duizenden jaren oude dogma’s en geschriften uit de tijd dat wetenschap nog in de kinderschoenen stond?
Meten is weten kent tegenwoordig zoveel uitzonderingen; dat het eerder als uitzondering gezien moet worden, die de regel van het kennisgebrek steeds vaker lijkt te bevestigen.
Moeten we de mantelzorg dan zo breed gaan bekijken, om te kunnen zien; dat we op maar een dun korstje leven waar rampspoed eerder regel zou moeten zijn dan uitzondering?
Dan blijkt de beteugelde geest niets anders dan een verdedigingsmechanisme om niet onder ogen te hoeven zien en is apathie onvermijdelijk.
We kunnen niet zonder vaste waardes en dus was Newton zo’n succes. Maar de verworven wetmatigheden lijken allemaal de prullenbak in te kunnen, waar het om de interpretatie van kwaliteit van leven gaat. Voor de één is dat een matje naar het Oosten, voor de ander als zwarter dan Piet gekleed naar de kerk lopen door rood stoplicht en alles wat er tussenin zit, lijkt steeds minder te kunnen. Blijft dan nog steeds de menselijke geest beperkt door duizenden jaren oude dogma’s en geschriften uit de tijd dat wetenschap nog in de kinderschoenen stond?
Meten is weten kent tegenwoordig zoveel uitzonderingen; dat het eerder als uitzondering gezien moet worden, die de regel van het kennisgebrek steeds vaker lijkt te bevestigen.
Moeten we de mantelzorg dan zo breed gaan bekijken, om te kunnen zien; dat we op maar een dun korstje leven waar rampspoed eerder regel zou moeten zijn dan uitzondering?
Dan blijkt de beteugelde geest niets anders dan een verdedigingsmechanisme om niet onder ogen te hoeven zien en is apathie onvermijdelijk.
En wat als the happy few dat al lang weten?
Complotdenkers worden al sinds jaar en dag standaard weggezet als lachwekkende hofnarren. Net zoals Hitler door de Russen overal in moedertje Rusland begraven zou zijn. En ijskappen zijn gaan breken, toen we in plaats van sigarenbandjes airmiles zijn gaan verzamelen.
Tot op de dag van vandaag blijkt de strijd om een vrije kop op de schouders te mogen en kunnen dragen, eentje die gewoon niet te winnen lijkt.
Zo lees ik dat er nou weer iemand als eerste rechter met een hoofddoek beëdigd wil worden. Die verontwaardiging om door religie bepaalde klederdracht te moeten kunnen dragen wordt serieus breed uitgemeten. Maar niemand die nog lijkt te durven wijzen op juist het belang van de blinddoek van Vrouwe Justitia.
Tegelijkertijd wordt er in het hart van onze democratie een fittie tussen een Marokkaanse voorzitter en een Turks kamerlid live uitgezonden? Is dit dan het hoogst haalbare niveau van ons debat geworden?
En kan dit nog wel gezien worden als het volledig onafhankelijk van vooroordelen, geloof en afkomst het gehele volk te vertegenwoordigen?
Complotdenkers worden al sinds jaar en dag standaard weggezet als lachwekkende hofnarren. Net zoals Hitler door de Russen overal in moedertje Rusland begraven zou zijn. En ijskappen zijn gaan breken, toen we in plaats van sigarenbandjes airmiles zijn gaan verzamelen.
Tot op de dag van vandaag blijkt de strijd om een vrije kop op de schouders te mogen en kunnen dragen, eentje die gewoon niet te winnen lijkt.
Zo lees ik dat er nou weer iemand als eerste rechter met een hoofddoek beëdigd wil worden. Die verontwaardiging om door religie bepaalde klederdracht te moeten kunnen dragen wordt serieus breed uitgemeten. Maar niemand die nog lijkt te durven wijzen op juist het belang van de blinddoek van Vrouwe Justitia.
Tegelijkertijd wordt er in het hart van onze democratie een fittie tussen een Marokkaanse voorzitter en een Turks kamerlid live uitgezonden? Is dit dan het hoogst haalbare niveau van ons debat geworden?
En kan dit nog wel gezien worden als het volledig onafhankelijk van vooroordelen, geloof en afkomst het gehele volk te vertegenwoordigen?
Het moet bijna wel, verdedigt mijn geest spontaan vanzelf, want anders val ik van mijn geloof en all is lost.
Maar hoe anders wordt het, als ik met nog engere blik naar onze vaste lasten kijk.
Aan de ene kant die altijd overdreven optimistische premier, die zo trots verkondigt dat we er weer op vooruitgaan. Onderwijl zijn die vaste lasten, als direct bepalende kwaliteitsfactoren, nog nooit zo hoog geweest als nu?
Mijn voorzichtige conclusie is; dat deze politiek fake is en dat ijskappen ook kunnen smelten door sigaren uit eigen doos.
Maar hoe anders wordt het, als ik met nog engere blik naar onze vaste lasten kijk.
Aan de ene kant die altijd overdreven optimistische premier, die zo trots verkondigt dat we er weer op vooruitgaan. Onderwijl zijn die vaste lasten, als direct bepalende kwaliteitsfactoren, nog nooit zo hoog geweest als nu?
Mijn voorzichtige conclusie is; dat deze politiek fake is en dat ijskappen ook kunnen smelten door sigaren uit eigen doos.