Het hart van de reus uit Rotterdam.

De reus van Rotterdam uit het ouwe Westen is als mens voor ons een begrip zelfs jaren na zijn dood. In Noord hadden we Spokie en op Zuid; dat nog immer tot de verbeelding sprekende speedwaystadion de Kuip van Heesters. Alle Rotterdamse begrippen kwamen gisterenavond samen na negentig minuten en vijf extra billen knijpen; het heeft gespookt en het leek wel of de mannen van Zuid met schoenmaat 62 de match klaarden. Als je veels te grote schoenen aan hebt gedaan, mag het spel kut zijn. Dan komen ballen niet aan en dan loop je niet zo dartel. Dat snapt iedereen. Maar volgens mij hadden ze Italiaanse schoenen aan. Verdedigend stond het als een huis, waar het Slot onwrikbaar op de deur zat.

Net als Rigardus Rijnhout met zijn twee meter en 38 centimeter ontstegen ze boven hun karige begroting uit. Een begroting die in vergelijk met hen, die menen dat het maar een lullige troostcompetitie is, natuurlijk ronduit lachwekkend is. Daarom alleen al is het bereiken van deze finale een prestatie van formaat. De reus is gisteren weer een beetje ontwaakt, zeg maar. Laten we het er maar ophouden, dat ie nou één oog open heeft gedaan. En net als de reus zelf is het nu Feyenoord, dat als een indrukwekkend wandelend reclamebord van Rotterdam even door het leven gaat. In Milaan stonden ze er als eerste en dalijk dus ook in Tirana.

Hoe het er in Tirana aan toe gaat, weet ik als de beste. Heb er wel eens een verhaal over geschreven. Dus Tirana is voor ons geen optie, hoewel er hier gisterenavond door onze jongste wel serieus naar gekeken is.

Onze oudste, dronken van geluk, appte vanuit Rotterdam dat ie in de stad bleef en ja; het bleef nog lang onrustig. Na middernacht kaarten voor de finale op Stadhuisplein bemachtigd. We gaan dan wel allemaal terug waar het allemaal begon! En we gaan met veel.

Toen de reus overleden was, sprak zijn vader de voor ons nog immer gedenkwaardige woorden: “spot en hoon waren vaak je deel, maar je haatte de mensen daarom niet, want je had een hart van goud.”
Dat hart, dat we altijd van begin af aan al op de tong hebben, is waar ik zo van hou. Dat lijkt nou weer een beetje te gaan kloppen. Dat hart van de reus uit Rotterdam.