Je suis Erdogan

Je suis Erdogan

Vanochtend stond ik op en keek in de spiegel en schrok me een kleine fez.
Deze Pasen is namelijk niet de despoot weer opgestaan, waarmee de balans van de macht weer achterbaks aan een enkeling is komen te hangen. Of te wel wat in de satire niet meer mag, is er in de ironie bijgekomen. Op hekeldichten, in wat voor vorm dan ook, is weer de gevangenisstraf komen te staan en binnenkort geheid ook wel weer de doodstraf. Niemand in het zogenaamde vrije Westen durft de rug te rechten, gaan staan voor verworven principes, dan wel eenduidig op te komen voor de vrijheid in alle eenvoud. In plaats daarvan heeft men het gepresteerd het volk raderen voor de ogen te draaien. Zoveel raderen draaien nu, dat het pijn van boven doet. De paracetamol probeer ik zo lang mogelijk uit te stellen, ondanks die pulserende steken in m’n kop. Ik kijk nog eens goed en vraag me af, hoe dit tij nog te keren. Tenminste de kop die ik in dat spiegelbeeld zie, ziet er wel heel verdacht eng uit als Jut.
Hendrik Jut vermoordde in 1872 een rijke weduwe en haar meid. In 1876 volgde een sensationeel proces waarop een kermisuitbater met een nieuwe attractie inhaakte. Jut werd veroordeeld en overleed op 26 jarige leeftijd. Zijn kop werd op sterk water gezet, doch is verloren gegaan. Wel hebben we nog altijd een afgietsel van die kop, die tot op de dag van vandaag werd bewaard in het Universiteitsmuseum van Groningen tot de dag van deze Pasen.
Want zondag is niet de despoot weer opgestaan, maar mijn spiegelbeeld. En dat is, geloof het of niet, veel erger.

De gedachte aan de oorzaken van dit werkelijk achterlijke gevolg doet mij volledig ontwaken in niet eerder ervaren boosheid en frustratie. Ik zie die hamers dom lachend zwaaien en iedereen is dol enthousiast als ware het die zoveelste lente. Niet meer de niet te vermijden massaal vertoonde stupiditeit van de huidige attractie, doch vooral dat duizelen bij iedere klap begint me enorm te irriteren. Ik vloek tegen de kerk, moskee en al het verder spiritueel geïnstitutionaliseerde gezag; die omwille van eeuwenoud geschreven geschriften zich het recht toe-eigenen van kastijding. Eerst van lichaam maar het gaat uiteindelijk altijd om de geest. De ethiek aan iedere kant van die medailles is gevormd door wat men geloofde en gelooft. Doch ik ken geen niet Westerse stroming, waar de normen en waardes dusdanig zijn beïnvloedt, door bijvoorbeeld onze Verlichting, waarna de secularisatie een absolute staatsvorm is kunnen worden. In een continu spanningsveld zeker, doch het bereikte machtsevenwicht zorgde wel voor een niet eerder gekende verbreding der horizon. De kuddegeest versus de individu heeft altijd in fragiele balans verkeerd. Dat het eeuwen en eeuwen heeft geduurd, na die vos van Reynaerde, tot we een Montesquieu, Sartre, Voltaire of ons aller Erasmus kregen; wordt blijkbaar in de Eurocratie verwaarloosbaar in tijd geacht. Want we hebben echt alle tijd?
Na onze democratie, leven we nu in de Europese Unie, dat zich ten doel heeft gesteld; de vergrijzing van het Westen desnoods met anders denkenden op te lossen. Niet de kwaliteit doch de kwantiteit is ondertussen weer doorgevoerd in zoveel lagen, dat het gewoon beangstigend is geworden. De democratie wordt gekruisigd ten gunste van de heilig verklaarde eurocratie.
60 Miljoen moeten erbij komen. Dat is het magische getal dat Brussel nodig vindt om tot een bevolkingssamenstelling te komen, die de vergrijzing het hoofd kan bieden. Getallen, baseren op louter getallen, is wat de Euro behoeft. Totdat het binnenkort tot flagrant ontkennen der Dietse hofliteratuur leidt en volgens mij al grotendeels heeft geleid. Waarmee de Europese vos met zijn streken weg kan komen.

Dat een vos wel van een geitje houdt, is gevoeglijk bekend. Maar dat de nieuwe vos in fabelachtig schrift geschiedenis heeft geschreven minder. Tenminste door het Turkse referendum voor de dictatuur in het verenigde Europa in alle vrijheid toe te staan, is een sterk staaltje faliekant ontkennen van eigen geschiedenis. Tot zover zou mijn ergernis moeten gaan en dat zou dan dat zijn. Edoch deze verkiezing gaat zoveel verder, dat kennelijk zelfs onze media te stom zijn geworden om nog objectief te kunnen informeren.  In plaats daarvan lees je de uitslag zonder begeleidende inhoud, wordt stoïcijns bericht via de ether dat het Ottomaanse Rijk nu weer een sterke leider heeft en that’s it. Nergens hoor ik de verontrusting dat wij hiermee toestaan; dat een dictator nu direct over onderdanen in het land van de Revolutie, het land van Calvijn en die der frites regeert. Waarmee het dictatoriaal regeren van Europese burgers een feit is geworden. Legaliseren van een grote dictator was toch niet bepaald iets, dat destijds heeft geleid tot de wieg der Benelux.
Dat Europa in Brusselse formatie niks tegen deze degeneratie in brengt, laat pijnlijk zien; wie de grootste sponsor in deze verkiezingscampagne was en zal blijven. Dankzij miljarden en miljarden aan Europees geld is er weer een sterke man op kunnen staan. Ik voorzie met deze herrijzenis nog meer aderlatingen der satire ten gunste van de ironie. Want als Turkije bij Europa komt, komen ook die zestig miljoen binnen handbereik. Misschien niet openlijk doch zeker achter gesloten deuren is het scenario al gaande.


Tegen de tijd dat ik echt aan het vergrijzen ben, zal ik op een ochtend opstaan. In mijn tuin staat de nieuwe kermis en in mijn woonkamer een morsige woonwagen. Ik zal naar binnen stappen in het donker en zal een oude Sinti zien zitten achter glazen bol.
Na het verplicht gooien van de nodige Euro’s in het ongelimiteerde pensioensgat, zal ik plaats mogen nemen voor de nieuwe absolutie. Ik zal vragen, waar mijn identiteit is gebleven en zij zal mij tandeloos een spiegel voorhouden. In de spiegel zal ik Jut niet meer kunnen herkennen. De hamers zijn sikkels geworden en onthoofdingen de handhavende norm. Ik zal mij daarover niet meer kunnen verbazen, want ik ben blij dat mijn koppijn eindelijk over is. Want als je iets niet gebruikt of mag gebruiken, heb je er ook geen last van.
Berust en afgestompt in deze niet te stoppen lof der zotheid zal ik mijn spiegelbeeld dan fanatiek schaapachtig horen mekkeren; je suis Erdogan.

.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.