Ons nieuwe ritme is …
Door het raam zie ik het logisch ritme. De lucht is blauw en eerste zonnestralen vallen at random op de vensterbank. Gewoon de lente zou je kunnen denken. Ik hou van ritme in de lucht. ‘k Kan helemaal lyrisch worden over een nog niet eerder gehoorde melodie, of uitvoering daarvan, dat gewoon lekker in m’n oor ligt. Ik ga ’s avonds naar bed en weet nog steeds iedere dag weer op te staan. Op driekwartsmaat zou ik het liefste alle vier de kwartieren in maanlicht willen dansen, om dan bij het eerste zonnetje weer opnieuw te beginnen. Voor nu leef ik in het ritme van Wiekent naar Wiekent en moet me de rest van de ingestelde week behelpen met een ander ritme.
Want hoe compleet anders is het ritme op onze tijdlijnen geworden? Op het scherm zie ik het door algo- en logaritmes bepaalde en dat wordt steeds gekker. In ieder geval op de mijne.
Niets lijkt meer logisch, nu de logica door software gestuurd wordt. Terwijl het toch in oorsprong echt andersom de bedoeling was. De zuigende reclames in steeds grotere kolommen irriteren me mateloos. Moet nu echt het geld daar vandaan komen? De statistieken laten zien; dat we tot consumenten zonder nog een greintje eigen wil zijn verworden. Beangstigend, dat we onze keuzes nu commercieel laten verengen tot eentje uit oogpunt van het monopolie. Want waar is de grens, dat deze door een minder verheven ideologie wordt bepaald? Als ik kijk naar het uniforme aanbod in al die verschillende bouwcenters; dan kan het niet anders, dan dat we allemaal naarstig op zoek zijn naar net dat ene nippeltje en niemand weet nog meer waarvoor dat moertje ook al weer diende. Die grens moet dus al overschreden zijn.
Het nieuwe ritme in ons leven is een zegen en vloek tegelijk. Ik wou alleen maar dat; dat laatste eens wat minder werd. Maar de geest is uit de fles. Hele verkiezingen worden er tegenwoordig door bepaald. De individuele vrijheid zit klem tussen scherm en raam. Helaas is het niet altijd zo’n fraaie dag in ons landje.
De menselijke geest staat zwaar onder invloed. Dag in dag uit wordt Uw dagelijkse algoritmedosis niet alleen gedoogd; het heeft carte blanche gekregen en wordt gestaag met een logaritmisch bepaalde constante exponentieel onbewust verhoogd. Het gekke is; dat juist de meest logische figuren hiervoor zorgen. Van 0 tot 1 blijkt een schier oneindige variatie in bits op te leveren. Dat op zich is al in het eerste lentezonnetje een wonderlijke gedachte.
Het nieuwe ritme in ons leven is een zegen en vloek tegelijk. Ik wou alleen maar dat; dat laatste eens wat minder werd. Maar de geest is uit de fles. Hele verkiezingen worden er tegenwoordig door bepaald. De individuele vrijheid zit klem tussen scherm en raam. Helaas is het niet altijd zo’n fraaie dag in ons landje.
De menselijke geest staat zwaar onder invloed. Dag in dag uit wordt Uw dagelijkse algoritmedosis niet alleen gedoogd; het heeft carte blanche gekregen en wordt gestaag met een logaritmisch bepaalde constante exponentieel onbewust verhoogd. Het gekke is; dat juist de meest logische figuren hiervoor zorgen. Van 0 tot 1 blijkt een schier oneindige variatie in bits op te leveren. Dat op zich is al in het eerste lentezonnetje een wonderlijke gedachte.
Net zo wonderlijk als dat ik die dame al enkele dagen op het net voorbij zie komen. Eerst had ze nog een vrolijke emoticon tussen haar benen. Maar nu blijkt het de handschoen van de chirurg, die daar klem is geraakt. Ik weiger de volgende shots te bekijken. Want er staat geen maat meer voor andere dan die opvoerende.
Antonia heeft de grootst mogelijke problemen met haar drive-in. En die heeft ze nou al dagen achtereen zo blijkt. Hoog tijd dat een medicus haar hamburger terug weet te snijden tot de perfecte donut. Het mogen er ook twee zijn, ze is ten einde raad. Kan ze ook eindelijk zo’n trendy onderbroek met ingebouwde camel-toe kopen. Want zover heeft de evolutie ons gebracht. De pre-occupatie van dingen om naar te kijken, terwijl ze juist bedoeld zijn om te gebruiken, loopt gierend uit de hand. Maar Antonia is blij met deze huidige stand der geneeskunde. Niet eerder heeft ze zich zonder schaamte kunnen laten interviewen in een nonchalante handstand op ooghoogte. Ze kan niet wachten op dat moment van onwijs veel likes, haar eerste lovebite in bits.
Antonia heeft de grootst mogelijke problemen met haar drive-in. En die heeft ze nou al dagen achtereen zo blijkt. Hoog tijd dat een medicus haar hamburger terug weet te snijden tot de perfecte donut. Het mogen er ook twee zijn, ze is ten einde raad. Kan ze ook eindelijk zo’n trendy onderbroek met ingebouwde camel-toe kopen. Want zover heeft de evolutie ons gebracht. De pre-occupatie van dingen om naar te kijken, terwijl ze juist bedoeld zijn om te gebruiken, loopt gierend uit de hand. Maar Antonia is blij met deze huidige stand der geneeskunde. Niet eerder heeft ze zich zonder schaamte kunnen laten interviewen in een nonchalante handstand op ooghoogte. Ze kan niet wachten op dat moment van onwijs veel likes, haar eerste lovebite in bits.
Hersengymnastiek doe je nu bij basic-fit. Intelligentie moet namelijk steeds kunstmatiger. Dus zijn we de mens over aan het slaan in het verhaal. Helemaal in de wolken zijn over een huishoudelijke robot die butler, interieurverzorger en levenspartner in één is, heiligt deze ritmische middelen. En dan in 3D omgeving, dat je naar keuze kan invullen? Het zal allemaal wel. Zelfs zoiets basaal als gezond eten wordt nu virtueel bepaald en alleen dan is het goed. Zo laat je de boel wel heel gemakkelijk op z’n genetisch gemanipuleerde beloop. Voor je het weet; vreet je een steak van geplastificeerde brandnetels met fetablokjes van piepschuim, rare.
De mooiste lach is er één met krijtjes in de bek en natuurlijke rondingen worden tot het maximale opgespoten. De huid is God zij dank een zeer rekbaar orgaan. De software begint onderhand net zulke rekbare en beangstigende vormen aan te nemen, dat al die opnieuw uitgevonden virtuele wielen de oude vertrouwde radartjes van boven dreigen doen vastlopen.
We kijken ernaar en staan erbij. Nog even en we hoeven ons geeneens meer voort te planten. Het zou een zegen zijn voor onze planeet. Want door al die gekheid leven we steeds langer en vreten we alles kaal. En toch, we hebben al een gemanipuleerde en vervuilde voedselketen. Het schrikbeeld van een zichzelf voortplantende intelligentie is tot nu toe redelijk afschrikwekkend geweest. Maar wat als die kunstmatig wordt?
Tja, onze ethiek wordt zelfs gewoon gefotoshopt. Niemand protesteert meer. Je liket of je liket niet. Je reageert, maar ook weer liever niet. Maar maak je dan eens een stand; dan liever anoniem, of op je handen zoals Antonia. Common sense is extreem gedachtegoed geworden tot vrijwel taboe. In die wereld vraagt iedereen zich wanhopig af; hoe het toch allemaal zover heeft kunnen komen?
Kijk naar het natuurlijke ritme; hoe meer je iets opblaast, des te leger het wordt.
The land of the free wordt al bestuurd door zo’n luchtballon. En hoeveel van die ballonnen ik niet in onze verkiezingscampagne voorbij heb zien komen? Niet te tellen! Zelfs de kiezers zijn gaan zweven.
Het zal allemaal wel zo z’n voordeeltjes hebben en zo’n vrije licentie voor het eerste jaar klinkt inderdaad erg aanlokkelijk. Bovendien heb je daar geen mensen voor nodig, dus ja; het gaat de goede kant op. Ik zie de jongste componisten van ons levensritme digitaal componeren. Weg met het analoog bepaalde virtuoze en in met het digitaal hersenloze. Het is; of keukentafel, of mengtafel. Rekenen op andere tafels kan niet meer, dat is de makke. Delen doen we straks alleen nog met de staart tussen de benen door ons emotieloos te laten vermenigvuldigen met poppen.
De mooiste lach is er één met krijtjes in de bek en natuurlijke rondingen worden tot het maximale opgespoten. De huid is God zij dank een zeer rekbaar orgaan. De software begint onderhand net zulke rekbare en beangstigende vormen aan te nemen, dat al die opnieuw uitgevonden virtuele wielen de oude vertrouwde radartjes van boven dreigen doen vastlopen.
We kijken ernaar en staan erbij. Nog even en we hoeven ons geeneens meer voort te planten. Het zou een zegen zijn voor onze planeet. Want door al die gekheid leven we steeds langer en vreten we alles kaal. En toch, we hebben al een gemanipuleerde en vervuilde voedselketen. Het schrikbeeld van een zichzelf voortplantende intelligentie is tot nu toe redelijk afschrikwekkend geweest. Maar wat als die kunstmatig wordt?
Tja, onze ethiek wordt zelfs gewoon gefotoshopt. Niemand protesteert meer. Je liket of je liket niet. Je reageert, maar ook weer liever niet. Maar maak je dan eens een stand; dan liever anoniem, of op je handen zoals Antonia. Common sense is extreem gedachtegoed geworden tot vrijwel taboe. In die wereld vraagt iedereen zich wanhopig af; hoe het toch allemaal zover heeft kunnen komen?
Kijk naar het natuurlijke ritme; hoe meer je iets opblaast, des te leger het wordt.
The land of the free wordt al bestuurd door zo’n luchtballon. En hoeveel van die ballonnen ik niet in onze verkiezingscampagne voorbij heb zien komen? Niet te tellen! Zelfs de kiezers zijn gaan zweven.
Het zal allemaal wel zo z’n voordeeltjes hebben en zo’n vrije licentie voor het eerste jaar klinkt inderdaad erg aanlokkelijk. Bovendien heb je daar geen mensen voor nodig, dus ja; het gaat de goede kant op. Ik zie de jongste componisten van ons levensritme digitaal componeren. Weg met het analoog bepaalde virtuoze en in met het digitaal hersenloze. Het is; of keukentafel, of mengtafel. Rekenen op andere tafels kan niet meer, dat is de makke. Delen doen we straks alleen nog met de staart tussen de benen door ons emotieloos te laten vermenigvuldigen met poppen.
In niet te missen opgeblazen verontwaardiging lees ik hoe de energiereuzen ons te grazen nemen! Die schreeuwerige koppen van nu zijn inderdaad ronduit schandalig. Maar gelukkig is er een goedkoop en duurzaam alternatief, zo gillen al die koppen.
Alleen dat die door algoritmes bepaald wordt, zeggen ze er niet bij. Dat misbruik van ritme vind ik gewoon zwaar kut.