Van te veel pendelen word je misselijk!

In mijn beleving is het nog niet zo heel lang geleden, dat bootvluchtelingen alleen maar uit Vietnam kwamen. Op de vlucht voor het communisme riskeerden hele volksstammen hun leven en dat risico maakt nu al vele jaren de oversteek naar Europa. Het geweldige Europa dat zo nodig alle grenzen onderling moest slechten, louter omwille van economisch gewin maar zelfs dat heeft grenzen. De moraal lijkt overboord te zijn gegaan, samen met de individuele soevereiniteit der lidstaten. Buiten de bekende kennis achteraf, dat die hele Unie een waardeloze ambtelijke Euromolen is, waar elke belastingbetaler een stempel met ‘Don Quichote’ op zijn voorhoofd heeft; had juist de huidige stand van zaken wel tot een meer menswaardiger optreden van die Unie moeten leiden. Logischerwijze had men kunnen en moeten verwachten dat Brussel zijn enorme macht in zou zetten om de huidige enorme menselijke ramp op te lossen, doch niets is minder waar. Ze doen niets. Dat kost namelijk geld.

Exemplarisch voor mij is de ellende in Eritrea, naast de talloze voorbeelden door heel Afrika. Eritrea was het waar onze overheid zich, zoals zo vaak, compleet op heeft verkeken. Maanden en maanden heeft iedereen die er mee te maken kreeg, keihard alle bellen lopen luiden. Duizenden per maand kwamen ons land binnen. Blijkbaar bestaan er dan ineens wel grote verschillen tussen de lidstaten onderling. En wat deed onze overheid uiteindelijk om deze stroom het hoofd te kunnen bieden? Gratis Iphone geven?! Zo werden, met gesust geweten, duizenden en duizenden in kampen geïnterneerd, om jaren in onzekerheid te moeten doorstaan. Gewoon omdat de overheid zich niet van haar taak wenste en nog steeds wenst te kwijten. Illegaal werd overnacht krom geluld als niet meer illegaal. Door dit geïnitieerde gebrek aan taalkennis, blijkt ook niemand meer enige geografische kennis te hebben. De laatste keer dat ik mijn topo leerde, lag Eritrea echt aan de overkant van het schathemeltjesrijke Saoedi Arabië. En niet, na Sudan doorkruist te hebben etc., aan de Middellandse Zee. Maar niemand die dit tot op de dag van vandaag wenst aan te kaarten. Waarom? Ordinair wereldlijk gewin, terwijl geestelijkheid hier wel degelijk oorzakelijk mee is verbonden, maar dat mag je niet zeggen. Hoe dan ook, de martelingen daar rechtvaardigden alleen al uit humaan oogpunt deze exodus en deze had toch als eyeopener moeten dienen voor hen die aan de macht zijn. En wat deden wij? Wij gingen naar Mali….. met enkelvoudig wapentuig zonder tanks en stortten miljarden op rekeningen zonder enige controle. In realiteit is Afrika verkracht, misbruikt en als oud vuil weggegooid, dat nu deze heersende mores ziet vertegenwoordigd in IS en wij kopen ons geweten af.

Op zoek naar veilige havens van geluk werden de boten talrijker en voller. Maar opeens zijn er nu ook vluchtelingen bij die andere agenda hebben en dat schept verwarring. Zo veel zelfs dat we nu geen enkel idee meer lijken te hebben aangaande menselijke waardes en hoe die ook al weer werkten. Vluchtelingen die al lang zelf een eigen Iphone hebben? Heu, wat motten we daar nou mee? Dit kunnen wij niet verwerken en dus wijst iedereen naar iedereen.
De huidige vluchteling is namelijk een mondige, eentje die eisen heeft. En dat mag ook wel als je lokaal een klein fortuin voor een plaatsje in de boot hebt moeten neerleggen. Maar hoewel deze vluchteling meer wereldlijke beweegredenen heeft, steken ook op de boten die geestelijke nog altijd hardnekkig hun kop op. Vele christenen worden halverwege overboord gepleurd. Ook daar is het westerse luxeprobleem van beenruimte kennelijk heilig? Om dit überhaupt nog te kunnen bevatten.
Eenmaal aan land gaan de mobieltjes uit hun waterdichte zakjes, bij hen die nog geen waterdicht model hebben, en worden massaal selfies genomen voor hen die achter zijn gebleven want; “we made it!”

 

 

 

 

Op allerlei treinstations in Europa worden lukraak afgestompte en niets vermoedende pendelaars aangeklampt met de alles overheersende vraag: “which country is best to go to?”
Bij het aanhoren van dergelijke vragen op een klein perron in Bolzano, bedacht ik ineens dat deze lieden het in ieder geval wel aan de juiste mensen vragen. Want inderdaad, tot nu toe doen die pendelaars tussen Brussel en Straatsburg geen ene reet! Ja, ze hebben het heel druk met allerlei verdelingsquota. Een Asielquotum! Hoe verzin je het? Denken ze werkelijk dat het hier letterlijk om haringen in een ton gaat? En dat een quotum de oplossing is? Zien ze dan niet in dat je zo wel heel direct de smokkelaars van langdurig ononderbroken arbeidsvoorwaarden voorziet?
Maar zelfs over een dergelijke druppel kunnen de lidstaten het niet eens worden, ondanks de afgedwongen eensgezindheid. Nederland heeft zo’n 2000 toegewezen gekregen. 2000? Per maand komt dat hier in beetje periode al binnen, dus waar slaat deze onzin op? De wereld staat in de hens en wij komen met een piepklein borrelglaasje lauw water, voor 5% gevuld uiteraard, want ieder zijn deel?

Nee, die vluchtelingen op dat station zagen het heel goed, ze stonden alleen op het verkeerde perron. Die mogen van mij zo dat Europese parlement in. Die komen met voldoende geld op zak binnen en kiezen dan rationeel het beste land uit. Kijk, daar heb je wat aan als samenleving. Die mensen verwachten geen B&B achter schrikkeldraad en dan moet je dat ook niet algemeen willen toepassen. De echte vluchtelingen uitgezonderd uiteraard, maar dat is nooit echt een issue geweest. Ondanks de verkeerde beeldvorming.
Nee, laat ze alsjeblief allemaal binnen! Geef ze grenzeloze verblijfstatus voor het leven en laat ze ook hun steentjes bijdragen. Want zonder nieuwe aanwas kunnen wij het simpelweg niet meer aan. Er is geen enkel argument te verzinnen waarom die mensen hier niet hun geluk zouden mogen beproeven, dus laat ze!
Hoog tijd dat die pendelende schoften zich dat eens gingen realiseren, in plaats van zich druk te maken, welke volgende staat aan de Euro toe is. Dat op zich al weer ironisch genoeg de oude tegenstelling met vadertje Rusland nu niet bepaald tegenwerkt. Wellicht dat binnen afzienbare tijd we weer die echte ouderwetse vluchtelingen gaan zien, op de vlucht voor het communisme; om de spreekwoordelijke graaicirkel rond te breien.