Wast alles maar zo simpel.

 We waren zo blij met onze Koreaanse wastrommel. In den beginne leek alles okay en de was was proper, was. De laatste tijd echter, vielen ons steeds vaker vlekjes op die we anders nooit droegen. Zelfs streepjes in het doorgaans effen ondergoed. De tredmolen van het leven trapte ondertussen genadeloos door en met de tijd leken de streepjes en vlekjes zich te vermenigvuldigen en aan obesitas te gaan lijden.
De bom barstte vorige week, toen schoonmama achter het hete ijzer stond te mopperen. Zo konden we toch niet meer de straat op en we waren echt aan nieuwe kleding toe tot ‘zo heb ik er geen zin meer in’, indirect resulterend in haar voortijdige vertrek. Zo kon het niet langer en een onderzoek werd ingesteld naar de steeds slechter wordende Aziatische wasresultaten.
Was de trommel overbelast? Of speelden er etnische wrijvingen een rol in het washok? Een niet te verwaarlozen factor gezien de huidige mentalitijd en rariteit onzer Oekraïense huishoudster. Zij heeft er handjes van om alle vuile was als één groot oostblok tegelijk erin te proppen.
Na het brainstormen keek ik in het wasmiddelverdeelvakje…. daar zat toch een ander dingetje in?
Op het plankje tussen van alles en nog wat, lag onder verdere rommel een blauw reservoirtje dat precies tussen de verdeelschotjes paste. En eureka, het wasmiddel bleek nu met het water mee te stromen bij het vullen in plaats van direct het riool in te verdwijnen, dat het dus blijkbaar al die tijd heeft gedaan.
Nu wentelt het trommeltje weer 24/7 door het ruime sop met ecobubbels en krijg je er gewoon weer lol in een onderbroek aan te trekken. De berg groeit weer en we kunnen niet wachten op Ma; wat zal ze blij zijn.