Hoofdstuk XXIV Einde aan een elastiekje “Stop de bus de Raaf”, zei Rinus, nadat de Raaf uitgezongen was. “Je wilde toch een lekker bekertje koffie Rinus?” “Ja, maar ik ben niet voor niks bijna dood gegaan. Farkan Chef, we moeten er achteraan.” “Helemaal niet!”, zei de Raaf gedecideerd. “Jij gaat lekker bekertje koffie …
Hoofdstuk XXIII Bidden met klei Wild stuiterde the Raven over de oude spoorbielzen van de spoorbaan. Normaal zou de Raaf nooit zijn geliefde camper zo afraggen. Maar de Raaf was erg overstuur. Harder dan dit kon hij het gaspedaal niet ingedrukt houden. En de oude camper vloog even volledig airborn de bosjes uit, die aan de rand …
Hoofdstuk XXII Om te huilen Lonnie en Molly liepen op de nu kraaiende strandjutter af. De oude jutter bleef maar zeeschuim staan snuiven, totdat het bijna zijn oren uitkwam. Verdwaasd keek hij naar Molly en Lonnie en begon heel hard de zee in te rennen. Het scheen hem niet te deren, dat hij echt heel …
Hoofdstuk XXI Spoorzoeken Geschrokken zagen ze het zuurstofgehalte op hun oximeters snel dalen en ze begonnen te lachen. In hun jolijt trokken ze hun pakken uit en begonnen te dansen van plezier in de mist, die nu beetje bij beetje werd weggeblazen door een opgestoken ochtendbries. Pas tegen koffietijd was de lucht eindelijk geklaard …
Hoofdstuk XX Explosieve chaos in de polder De mannen stapten uit bij de rotonde en liepen naar de pelotonleider, die over een kaart gebogen stond. Bij het zien van Sjaak sprong hij in de houding en bracht zijn hand naar zijn masker ter saluut. “Het is al goed”, zei Sjaak. Hij stelde het team Serooskerke voor. “Is …
Hoofdstuk XIX Kogels door de kerk Het zware geronk van de dieselmotoren was door heel het dorp te horen, toen de zware vrachtwagencombinaties dreunend de dijk af kwamen rijden. Trillend, piepend en sissend kwamen de vrachtwagens achtereenvolgend tot stilstand voor het politiebureau. Het was Rinus geweest die, geschrokken door het geluid, de hoek om was …
Hoofdstuk XVIII De dodemanslijn Farkan had de dosis nog meer opgevoerd tot ongekende hoogte. Het belletje van de oven rinkelde ten teken dat de eerste lading met die absurd hoge dosis klaar was. Met het poeder slordig rondom haar mondhoek wilde Molly routineus de ovenla eruit schuiven en op het fornuis zetten om af te koelen. Maar …
Hoofdstuk XVII Plan de campagne Woedend van razernij rende Farkan van boom tot boom. En bij iedere volgende schuilplek zag hij wel iets, dat hem nog woedender maakte. Dat zijn cocaïne op dergelijke schaal aan de man werd gebracht was onverteerbaar voor hem. En hij flipte helemaal, toen hij een oud vrouwtje hoorde zeggen; dat zijn cocaïne …
Hoofdstuk XVI Smiley in cache Nadat ie zijn jeuk kwijt was, liet Lonnie de geplette bes voor wat het was en stond op. “Joehoe! Neem jij lekkere appeltaart voor me mee? Dan mag je me weer achterna rennen”, zei het onverzadigbare Besje. Lonnie had inderdaad honger gekregen. Nou ie appeltaart hoorde, moest ie …
Hoofdstuk XV Lonnie in de hemel Molly schrok met een schok wakker. “Bakken! Ik moet appeltaart bakken! Bakken, bakken, bakken!”, en ze rende de trap af. Zonder ontbijt schepte ze een volle schep van het witte poeder en begon droog te mixen. Dit had ze nodig vond ze. En ze voelde ze zich weer helemaal …