Hoofdstuk V Als paden kruisen Op de weg terug vanuit die buitenwijk van Middelburg, zaten Rinus en de Raaf tot tranen geroerd in de Raven. “Verdorie Rinus, wie had dat gedacht?” “Hou op de Raaf. Hou op.” Want het was na een glaasje water, dat Lenie het meest verdrietige liefdesverhaal vertelde dat …
Zit ik dan met zo’n oor. Dus vraag ik voor een momentje de Uwe. Na enkele dagen van algehele malaise lijkt de antibioticakuur deze te hebben vervangen door een meer eenzijdige asymmetrie van het gelaat. Okay, ik voel me wat minder ellendig, maar als ik in de spiegel kijk; herken ik mezelf niet meer. Het …
Er is geen samenvatting, omdat dit een beschermd bericht is.
Staat U mij toe enige frustratie van mij af te schrijven vooraleer ik to the point kom. De vooruitzichten voor een gezond gebit anno nu kunnen namelijk nog immer redelijk spectaculair zijn, ondanks het dramatische beleid dat is (en nog immer wordt) gevoerd. Zoals het de laatste jaren helaas gewoonte is geworden, zit nu namelijk …
Er is geen samenvatting, omdat dit een beschermd bericht is.
Lieve Hugo, Die weerzin van het ontstane conglomeraat ‘Zorg’ in Nederland, tegen al dat empirisch aantoonbare resultaten geeft, is meer dan ergerlijk geworden. Exponentieel onder Uw voorganger zelfs dus tijd voor weer gewoon gaan doen. Zorgverzekeraars vergoeden tegenwoordig niks, als het niet evidence based is. Ook niet als het werkt? Een heel ministerie maakt zich …
“Ik ben de Commandant der Strijdkrachten! Ikke ikke ik!”, gilde Marcos redelijk hysterisch door het torenkamertje. Hij was behoorlijk geschrokken van de niet zo geruisloze afloop van de puinhoop op Defensie. “Dit ken ik ‘r ech nie bijhebben hoor Sjanien! Dis meeks mie loek so bed, so vreselijk bed!” “Ik vind het ook vreselijk Mark. …
“Mannen”, sprak zoete lieve Gerritje plechtig aan het einde van weer een lange dag formeren. “We gaan even iets anders proberen”, en hij begon het grote mahonie houten bureau tegen de lambrisering aan te schuiven. Marcos kon nog net op tijd er tussenuit knijpen, toen het harde tegen het zachtere hout aangeschoven werd. “En die …
De heren zaten al maanden tussen de maatschappelijke pijlers klem en niemand wist waar te beginnen. Zoete lieve Gerritje had de zaak weer enigszins vlot weten te trekken met oer degelijke gezelligheid. Okay, er was een lekje. Maar nu zaten ze weer allemaal aan boord en keken geïntrigeerd naar de premier, die aan het poten …
Alexandertje voelde zich waanzinnig goed in zijn nopjes, sinds hij eindelijk serieus werd genomen. Vastbesloten om het zo lang mogelijk te rekken, was hij al begonnen met het continu opwerpen van principes; opdat ieder puntje in de formatiepoging tot in den treure uitgemolken werd. De rest vond het al lang best. En zo sleepten ze …