Hoofdstuk XVII Operatie kampers “En nou heb ik niemand meer”, eindigde Molly haar gelamenteer zo tegen vijf uur in de ochtend. Sjakkelien had uren ademloos naar haar geluisterd. Zo ergens rondom middernacht had ze haar besluit al genomen, ze zou Molly in huis nemen. Ze wilde Molly onderbreken, maar kwam er maar niet tussen. …
Hoofdstuk XVI De routekaart Ze hadden hun schoenen onder de carport gezet en zaten nu op hun sokken zich te warmen onder het genot van een kopje koffie in de politiepost. “Dit is hele lekkere koffie”, zei Jack en Rinus straalde bijna. “Laat dat maar aan onze Rinus over”, zei Hollestelle, net zo genietend …
Na maanden van besmettingen zijn de mannen van politiepost Serooskerke als enige met Jack, Billy en Kievit nog over die geen zeven kleuren stront schijten. Met mondkapjes op gaan ze op zoek naar de oude vogelverschrikker in het weiland van Adri, die als wichel zou moeten kunnen dienen om hun verder te helpen.
Hoofdstuk XIV Glaasje water voor de Raaf Na de koffie kwam de schok pas. Rinus zei nog, dat er daarvoor geen genoeg plek was aan de kleine keukentafel van Kievit. Maar de Raaf luisterde niet meer, kon ie gewoonweg niet meer. Hij schoot stijf als een plank achterover en duwde Billy, Jack en …
Hoofdstuk XIII The Raven in memoriam “Dat zal ze leren!”, gilde Molly. “Hoe lang nou nog?” “Kwestie van dagen Lon. Dan kunnen we ons weer vrijelijk bewegen en kunnen we weer naar ons huisje. En oh Lon, heerlijk! Ik kan niet wachten tot ik dit kan …
Hoofdstuk XII Tiny Bubbles met zeven kleuren stront Het was al donker, toen Lonnie het vrij simpele hangslot van de begraafplaats met een betonschaar doorknipte. Voorzichtig piepend opende hij het hek en sloot deze na binnenkomst weer net zo. “Waar is het?” “Ik weet niet Lon. ’t Is …
Terwijl commissaris Suykerbuyk zijn dossier kon sluiten, lieten de mannen in de camper zwijgzaam de weilanden aan zich voorbij trekken. Tot aan de rotonde bij Oudelande spraken ze geen woord. Pas toen ze over de met oude bomen begrensde dijk reden, zei Hollestelle; “hoe hebben we dit kunnen missen?” “Omdat julllie maar eigenwijs blijven weigeren …
Hoofdstuk X Vinger in de pap “Jaja de Raaf, we zijn wakker”, sprak de commissaris, lichtelijk geïrriteerd dat hij dit zo gemist kon hebben. “We konden dat toch niet weten Chef?”, probeerde Rinus, op zijn gebruikelijk onvoorwaardelijke wijze zijn Chef bij te staan. De Raaf zei niks, uit respect voor de twee …
Hoofdstuk IX Lockdown met moeilijke popcorn De volgende dag was heel Serooskerke anders. En niet alleen Serooskerke maar ook omgeving. De eerste die daar mee te maken kreeg, was de Raaf die een hele nacht in het archief had doorgebracht. Dokter van Zunderen bleek helemaal nooit aan het ziekenhuis verbonden te zijn …
Hoofdstuk VIII Van de hak op de tak “Is dat een micropenis dat ik voel, of ben je gewoon blij me te zien?”, hijgde ze zwaar. Veel tijd hadden ze niet en zich niet langer bewust van de bosjes verloren ze zichzelf in de meest impusieve geilheid ooit. Het was ook zo lang …