Hoofdstuk IV Delicate Chantage Het was op de pleisterplaats langs de provinciale weg, dat Dalisha op het kruispunt stond. Daar koos ze bewust voor een duister pad, dat haar meer mogelijkheden gaf dan ze ooit voor mogelijk had kunnen houden. Ze voelde zich uitverkoren en wist wel dat er geen weg terug was, …
Hoofdstuk II Koffie en Bol “Heb je nog steeds een drukkend gevoel daar?”, vroeg Dalisha en wees op de blote navel van Molly. “Nee”, zei Molly verheugd. “Ik heb alles wat knelde van me af gegooid zoals je me hebt aangeraden. En dat heeft echt geholpen.” Het ging na de dramatische gebeurtenissen …
Hoofdstuk I De Mosselboer Peerke van Oester, mosselboer uit Yerseke, blies de olielamp uit in de kajuit en liep het dek op. Het regende en de zoveelste zware avond ontrolde zich op de loopplank voor hem. Peerke was zwaar depressief geworden, dat na het verlies van zijn zus alleen maar erger …
Hoofdstuk XII Na de Ardennen zag het Molly zwart voor de ogen. Ondanks de ecstasy en andere pepmiddelen begon ze haar concentratie te verliezen. Zelfs het gebonk van de housezender hield haar niet meer wakker en Lonnie, die al uren eerder in slaap was gevallen, merkte niets van het ongeluk. Ze reden heuvelafwaarts, toen de …
Hoofdstuk XI Daar alles al gerold was, had ze alleen het Primagazkookstel in te pakken. Maar meer had ze toch niet nodig en reed met onbekende bestemming het oude jaar en de camping uit. Rinus zat samen met Hollestelle en de Raaf naar het nieuwjaarsconcert te kijken in de ontbijtzaal van het hotel. Ze …
Hoofdstuk X Het had zijn laatste klapper moeten worden. Dan zou hij voorgoed verdwijnen en nu? Nu was hij moe en keek naar de zeekaart. Europa was te heet voor hem geworden. Zeker met die agenten uit Serooskerke achter hem aan. Want wat had hij moeten rennen zeg. Met zijn vinger ging hij over de laars naar Griekenland en …
Hoofdstuk IX Gerard de la Paix, of wat er van over was, lag in tegenstelling tot de rest van de straat niet op één doch twee oren. Tenminste dat was de eerste indruk onder die laag vliegen. Dat feit en het gegeven dat hij niet open had gedaan, deed de Raaf tot de conclusie komen: …
Hoofdstuk VIII “Oh Lonnie, ik ben toch zo gelukkig”, zei Molly toen ze de nieuwe camping in kwamen rijden. “Je hebt woord gehouden. Eindelijk hebben we onze villa!”, en ze stopten bij hun vrijstaande tent in een hele rij van hetzelfde. De tent was een tent van het complex zelf. Niets fancy. Maar alles …
Hoofdstuk VII Nadat hij de rolluiken had laten zakken, stak Rinus op de tast de stekker in het stopcontact. “Voorzichtig Rinus, Franse Volts zijn net zo gevaarlijk.” Maar Rinus wist precies waar ie mee bezig was en de kerstversiering sprong warm brandend aan. “Machtig mooi Rinus! Dank je hartelijk voor dit huiselijk thuisgevoel”, zei de Raaf; dankbaar …
Hoofdstuk VI Voordat ie de deur uitging, nam Funest eerst nog even ruim de tijd om even achter zijn pc plaats te nemen. Hij miste zijn eigen bureau enorm, waar hij dit gewoon in de baas zijn tijd kon doen. Hij was eerst zo enthousiast geweest. Maar toen hij eenmaal besefte; dat Lonnie een rol …